Lamb - Lamb (1996)

Rustig word ik er dus juist niet van. Kennelijk is dit gewoon niet mijn muziek. Ik sluit voorlopig het hoofdstuk Lamb af, en houd mijn rating hetzelfde.

Inderdaad, zeer lekkere achtergrondplaat, word er heerlijk rustig van. Favo's zijn Cotton Wool, Zero & Gorecki

Muziek uit de hemel! Pure klasse, zaligheid.

Deze muziek heeft mij altijd al aangesproken, ze is zo betoverend en ik heb er ondertussen al heel wat van mijn emotionaliteit aan kleven.

Wat is dit mooi, ongeloofelijk.

Voor wie het interesseert en nog niet wist, de titel van het liedje Górecki verwijst naar de Poolse componist Henryk Górecki. Er werd een sample (of inspiratie) van zijn derde symfonie (Sorrowful Songs) verwerkt in het nummer (al meteen in het begin van het nummer te horen).

Een prachtige symfonie overigens, waarmee de hedendaagse componist enige bekendheid verwierf. Op amazon zijn enkele fragmenten te beluisteren.

Beetje mixed feelings heb ik hierover.
Sommige nummers zoals Cotton Wool klinken mij te fragmentarisch. Alsof iemand lukraak verschillende beats achter elkaar heeft geplakt. Om me bij frankmulder aan te sluiten: daar word ik ook niet rustig van.

Daarentegen zijn er ook genoeg mooie momenten te beluisteren, dus ik hou het vooralsnog op 3*

ik hou het voorlopig ook op 3* omdat ik de plaat nog moet leren kennen. Trans fatty acid springt er voor mij persoonlijk wel uit. Zalige vette beat met subtiele geluidjes eronder.

Gorecki vind ik echt een ongelooflijk mooi nummer.
De rest is een beetje wisselvallig naar mijn idee. Zero vind ik ook nog wel mooi, maar op de 1 of andere manier wringt het toch ergens op dit album.

gorecki is een prijsnummer , szamen met lusty de beste nummers van dit redelijk goeie album .

Dit album hoort voor mij tot de essentiële platen ooit gemaakt: perfecte mix tussen zacht en hard, mannelijk en vrouwelijk, zoet en pittig, beats en melodie en ga zo maar door. De dynamiek van dit album is ongeëvenaard, net als de spanning die er continu heerst tussen de zang en teksten van Lou Rhodes en de beats en geluiden van Andy Barlow. Voeg daar de ongemeen prachtige baspartijen van Jon Thorne aan toe en perfectie is bereikt. Ook live is deze band meer dan spannend. Fijn dat ze weer samen zijn!

Trans Fatty Acid is echt het prijsbeest van dit album voor mij! Vind het al schitterend op plaat maar hoe ze deze song gebracht hebben op het cactusfestival dit jaar was echt mindblowing 10 minuten lang de grenzen opzoeken van Zacht tegen je aan hurken met een fluisterstemmetje en dan vervolgens loeihard uithalen door het nummer in early-drum & bass feestje te laten losknallen! ik zag echt monden openvallen van verbazing bij sommige toeschouwers

Deze aangeschaft wegens Gorecki, maar het valt mij toch tegen. Op zijn beste momenten een soort Portishead bouwpakket, vaak ook een drumdoosje met bijgeluiden. Toch aangenaam, met de aantekening dat Trans Fatty Acid absoluut mijn favoriet is hier. 3*

Mooie plaat waar twee extremen elkaar ontmoeten.

Beetje in dezelfde lijn als Kosheen, maar stukken minder dan Massive Attack en Portishead.
Gorecki is slim gemaakt.

D'r zijn van die dagen dat ik zwaar getafeld heb en dan post-dinner wegzak in de bank met een fijn digestief nabij. Dan overvallen zware gedachten me. Zoals deze: stel er is een MuMe-heaven voor muziekliefhebbers en aan de poort naar de stairway to heaven (of the elevator up) staat Petrus, een soort mix van de looks van Matthijs van Nieuwkerk met de encyclopedische kennis van Blomberg (de dikke) en de smirk van Blokfluit op het gelaat.

En Petrus roept je - voor ie de deur opendoet - ter verantwoording voor je posts op [email protected]. Spontaan welt dan de vraag bij mij op zouden mensen die het prachtige (denk aan de combinatie met Amsterdam Sinfonietta op Crosslink in 2013) Lamb een 2,5 of 3* gaven dan worden weggezonden, of zouden ze nog een tweede kans krijgen in een muzikaal purgatorium? Maar dan ook: hoe zou mijn lot zijn? Bij dezen pleit ik voor de tweedekansoptie - en ik geloof dat Petrus daar ook wel voor te porren is

Zeker weten dat je de hele fles digestief voor het tikken van je stukje niet al op had Onnavolgbaar (dat bedoel ik positief...)

Massive Attack en Portishead hebben albums die bij mij gewoon 5** krijgen.
Hemelse muziek die gewoon hier op aarde te beluisteren is.
Petrus is waarschijnlijk gewoon een oude rocker met lang haar die stiekem naar Black Sabbath en Deep Purple luistert.

Nee, maandag is nuchtermansdag, zoals ook di wo do; uitzonderingen daargelaten (nur mit Sondergenehmigung).

Lamb is vanaf dit debuut al een lang gekoesterde liefde - de combinatie van de frele, breekbare Lou Rhodes met geluiden (bliepjes, knorretjes, ronkjes) van sound magician Andy Barlow; liefde werd verstevigd door de komst van Lamb - 5 (2011)

Crosslinx (feb 2013) was een wondervolle ervaring: Lamb met Amsterdam Sinfonietta zie bijv YouTube - Lamb & Amsterdam Sinfonietta - 4. Gabriel, 5. Nobody Else (unreleased) - 2013-03-01 verder google'n geeft meer clips.

Mijn hart bloedt van kreten als "Portishead bouwpakket" en een vergelijking met de commermeuk van Kosheen; de laatste werd ook niet genoemd in de Rough Guide to Drum 'n'Bass; Lamb, Massive Attack én Portishead Attack wel, in het tweede deel: Down Tempo and Big Beat, waarin bijv ook Herbaliser, Freestylers en The Orb worden genoemd. Dat geeft al aan dat in deel 2 de auteur vrij ruimhartig was.

Ook Gorecki is te vinden in een prachtige uitvoering met Amsterdam Sinfoniett, in mijn beleving muziek ongeveer as good as it gets. Overigens werd de avond écht top door de combinatie van Amsterdam Sinfonietta met Patrick Watson, één woord: prachtig.

Deze klassieker is nu ook te beluisteren op 180 gram speciaal geremastered vinyl en wat klinkt deze plaat dan geweldig zeg!
Het geeft een extra dimensie aan alle verschillende geluiden in deze soms erg mooie, soms fraai dreigende muziek.

Van prettige en / of verrassende beats, via allerlei originele bliebjes en geluidjes naar de klassieke bas en cello als begeleiding van de fraaie stem van Lou Rhodes.
Uitermate origineel en knap gemaakt werkt het op elk nummer en leidt het tot variaties binnen sommige nummers en variatie tussen de nummers.

Toch behoudt deze plaat zijn eigen herkenbare sound en opvallend is dat alle nummers van minimaal geslaagd tot vaak erg mooi zijn. Inderdaad: een zeer boeiende klassieker dus.
Op het genoemde dubbele vinyl krijg je er ook nog eens 3 zeer interessante remixen bij van 3 prijsnummers : Cotton Wool, Trans Fatty Acid & Gorecki. Weer een andere fraaie insteek, weer erg goed.

Best aardig album van Lamb. Naast deze bezit ik ook What Sound en vergeleken met die is deze minder. De sound is hier wat kaler en rauwer en blijkbaar past me dat iets minder. Wel staan er verder prima nummers hoor daar niet van. De eerste helft van de cd is het beste met Godbless als uitschieter. Tweede helft wil ik mijn aandacht wel eens verliezen maar Gorecki is dan wel weer een dijk van een track natuurlijk. Al met al best goed maar ze zouden het in de toekomst nog beter gaan doen.

Best aardig.... hmmmm
Heb een paar maanden geleden ook de 2014 versie gekocht, wat een geluid!!!
Snap niet dat mensen die Massive Attack en Portishead goed vinden Lamb maar zozo vinden, ik ben een groot fan van beide groepen (vooral Third van Portishead is magisch), Lamb combineert klassiek, avantgarde, electronica, folk en drum & bass tot een magisch geheel, maar goed is mijn "humble" mening

Heb ze pas weer gezien in Paradiso omdat ze hun debuut in zijn geheel zouden spelen. Eindelijk Zero en Feela een keer live gehoord. Heb ze na Fear of Fours links laten liggen maar dit album zit standaard op een stick in de auto.

Geweldig trippy
Krachtige mysterieuze beats, een intens, scherp maar ook laidback zangeres maakt het
een beklemmende sfeer en een wonderlijk geheel.
Speels, intelligent, urban, met toch een oergevoel.
Triphop meesterwerk!

God Bless heeft blijkbaar een video, dus even toegevoegd.

Heerlijk om weer eens te horen. Was Lamb alweer bijna vergeten.

Draaide dit eind jaren 90 vaak, nu sinds zeker 20 jaar weer s. Nog steeds lekker experimenteel en avontuurlijk maar echte geweldige melodieen zouden later pas komen. Teksten zijn ook erg mooi, was me nooit eerder opgevallen!