Bob Dylan - Pat Garrett & Billy the Kid (1973)

De originele versie van Knocking on Heaven's Door is en blijft toch nog steeds de beste, de film van dit album heb ik overigens nog nooit gezien (ik zou me moeten schamen aangezien ik een western-fan ben)
Voor de rest ken ik de nummers niet echt maar ik ga de hele zooi zeker een keer beluisteren.

Leuk album, maar niet echt geweldig. Voor mij steken er twee nummers boven uit; 'Knockin' on Heaven's Door' natuurlijk, maar ook 'Turkey Chase', een erg fijn nummer, waarmee Dylan bewijst dat hij ook goede instrumentale nummers kan maken.

'Final Theme' alleen al is de aanschaf van het hele album waard. De film (waarin Dylan ook een rol speelt, Alias) is ook zeker de moeite waard. Over de dood van het oude westen.

Mooie plaat, ondanks dat er weinig aandacht aan geschonken wordt.

Niet echt een slecht nummer te bespeuren. Spijtig dat knocking on heavens door niet langer duurt.

Beste nummer final theme
4*

Ook meteen de enige score van Dylan, waarbij ook toevallig de ene song hoort die ik wel van hem goed vind; Knocking on Heaven's. Voor mij net als Neil Young met Dead Man het bewijs dat ze wel wat kunnen als het op score gebied aankomt. Zowel Young als Dylan vind ik vreselijk buiten hun ene filmscore om.

Sterker nog, ze kunnen zelfs ook wat buiten het score gebied!

Maar iets wat mij totaal niet kan bekoren

Zeer fijne plaat, geen slecht nummer hier. De instrumentals vind ik zeer aangenaam, vooral 'Turkey Chase'. Na de film te hebben gezien, waarin Dylan een bijrol heeft, ben ik dit nog meer gaan waarderen.

Fijn om zo eens rustig op te zetten. Het hele album ademt een erg prettige sfeer uit, die perfect bij de film past (De film is fantastisch; aanrader, na het zien zal je de muziek meer waarderen) Vooral de Main Title is fijn.

4 *

Inderdaar, lekker luchtig Dylan album! Voor de teksten hoef je het niet per se te doen (hoewel de Billy nummers wel genieten zijn), maar het klinkt allemaal zeer prima in de oren!

Laatst toch ook maar eens gekocht, deze. Vrij langdradige score voor een overigens matig interessante western, waarin Dylan zelf met een klein rolletje laat zien dat hij naast geweldige muziek maken ook nog kan acteren (alhoewel hij het er vrij karig vanaf brengt).
Gelukkig redt het nummer 'Knockin' On Heaven's Door' dit album van (aangename) niksigheid die het sowieso een beetje uitstraalt. Met één nummer een heel album redden, dat kan Dylan dus blijkbaar ook nog - maar goed, het is dan ook wel een verdomd mooi nummer.

Dylan zit nooit om inspiratie verlegen. Als hij een slechte plaat maakt dan is dat omdat hij er geen zin in heeft. Pat Garrett & Billy the kid leverde in die zin een beperking op omdat gedacht moest worden binnen de kaders van de film waarvoor de muziek gemaakt is. Ondanks dat, of juist vanwege dat, komt hij met de wat mij betreft beste single aller tijden op de proppen. Knockin' on heaven door heeft de film niet nodig, de song is doortrokken van een zeggingskracht die even kenmerkend als uniek is voor veel van Dylan's materiaal. In zeggingskracht zal Dylan door niemand overtroffen worden.

Deze soundtrack was één van de eerste Dylan-albums die ik had. Hij staat nog steeds hoog in mijn Dylan-lijst. De muziek past vanzelfsprekend prima bij Peckinpah's western, maar ook als luisterplaat werkt het allemaal uitstekend.

De bijna meesterlijke film met Kris Kristofferson, James Coburn en Dylan zelf is naar mijn mening één van de beste westerns sinds "Once Upon A Time In The West". Zonder Bob's muziek was het denk ik wel wat minder geweest. Ik ben echter minder lovend over Bob's acteerwerk in deze film (of in alle films waarin hij speelde).

'Billy' vind ik trouwens één van zijn meest onderschatte nummers.

Heerlijk!

Knocking on Heaven's Door is misschien toch wel een van de mooiste nummers aller tijden. Een nummer dat de uitdrukking toch wel uitdrukkelijk "kort maar krachtig" definieert. Ik kan er uren naar blijven luisteren.

Meen je dat Kill_Illuminatie? Ik kan er amper naar luisteren zo'n oorwurm vind ik het van Dylan. Beetje in de categorie Forever Young..

Een goede dosis fijn western getokkel wat af en toe wordt afgewisseld met verrassend goede liedjes. Zoals het al vaker genoemde Knockin' on Heaven's Door, maar ook Billy 4 en Turkey Chase doen niet onder. Door zijn rol als film soundtrack een wat vreemd aanvoelend werk, waar tussen toch wel een aantal juweeltjes zitten.

Eigenlijk alleen de moeite waard om 'Knockin' on Heavens Door' in de collectie te krijgen. Ik wil beslist niet zeggen dat dit slecht is, maar deze soundtrack is voor een groot deel akoestisch en instrumentaal, waardoor het niet erg boeiend is om aandachtig naar te luisteren. Ik ken de film niet, het zou echter goed kunnen dat de muziek daar wel goed werkt als achtergrond/sfeermuziek.

Om naar te luisteren is dit toch veel te simpel en saai.

Bestaat er ook een Billy 2, 3, 6 en 7? Of zijn die te vinden op bootlegs?

2, 3, 5 en 6, bedoel je .

Scherp en die bedoel ik

Natuurlijk absoluut geen belangrijke of essentiële Dylan, maar toch draai ik hem vaak vanwege het geluid dat zo heerlijk is zonder té warm te zijn, gewoon het prettige geluid van samenwerkende akoestische gitaren. En dat de soms wat rafelige muziek perfect past bij de stoffige beelden van Peckinpahs uitstekende film helpt natuurlijk ook. (Uiteraard moet je muziek los van de bijbehorende film kunnen beoordelen dan wel waarderen, maar ik kan er ook niets aan doen dat ik die film goed ken.) Jammer dat ik maar twee favoriete tracks mag opgeven, want naast het verplichte Main title theme (Billy) en het onvermijdelijke Knockin' on Heaven's door (nóg mooier door de herinnering aan de ontroerende filmscène waarbij het gebruikt wordt) is ook de Turkey chase erg leuk en bijzonder grappig.
 

Waarschijnlijk zijn dat gewoon de opname nummers(Duhh Ducoz). Er zal wel een heel pakketje aan Billy's zijn, misschien soms met een vals nootje tussendoor of een kuchje en zien we die ooit verschijnen in een Bootleg Series 11-20... wie weet.

Je hebt smaak. Met die fluit inderdaad. Mooi instrumentaal.
Ik vind YouTube - a fistfull of dynamite soundtrack Mesa Verde ennio morricone 1971 ook zo'n lekker nummer.

Final Theme behoord ook in huize Ducoz tot een der favorieten van dit album, samen met Knockin' On Heavens Door vormd deze een paar. Het kloppen op den Hemelpoort en het binnen laten begeleid door een hemelse fluit. De akkoorden liggen ook erg dicht bij elkaar waardoor ze al snel een paar lijken te vormen.

Dit album doet me een beetje aan Ry Cooder's The Long Ryders denken.

Leuke soundtrack. Een album dat je niet meteen zal insteken om naar te luisteren, maar als je zin hebt in sfeermuziek echt prachtig wegluisterd. De drie nummertjes 'Billy' zijn niet zo'n speciale nummers (alhoewel ik de eerste versie echt een prachtig nummer vind) maar wel leuk dat het drie dezelfde nummers zijn in een verschillend jasje. Knockin' On Heavens Door is gewoon subliem en duurt te kort. De rest van de nummers zijn instrumentaal. The Main Title en Final Theme zijn zekers de moeite waard maar ook Turkey Chase is fijn.

Een leuke variatie in de discografie van Dylan!

4*

Zeker herkenbaar commentaar. Ik vind het niet opzienbarend, maar de klankkleur van dit album is erg aangenaam. Ik waardeer het album iets minder hoog.

Wie bepaalt dat eigenlijk?

Ik vind dat zo'n eigenaardige gewichtigdoenerige kijk-mij-es-recensentenopmerking. We moeten u maar geloven, maar waarom?

Best wel een heftige reactie op een bericht van drie jaar geleden, Flottante. Maar ik ben het wel met je eens: we moeten deze plaat niet over het hoofd zien. Het is meer dan Knockin' on Heaven's Door, al is het wel overduidelijk een soundtrack natuurlijk. En daarmee is niet iedere track of 'theme' een goede song, maar vaak niet veel meer dan begeleiding bij de beelden. Dat is dan wel weer heel goed en sfeervol gedaan.
Het eerste album van Dylan na drie jaar trouwens. Opstapje naar zijn come-back een jaar later.
Wat de recensenten betreft. Er zijn ook heel goede stukken over geschreven. Ik denk aan deze op Allmusic. Mmm, 3,5 sterren. kan ermee door.