Mb.
1994 was een goed jaar voor de Hip-Hop. Vele klassiekers zagen het licht en het jaartal wordt dan ook vaak besproken. Uiteraard met het paradepaardje
Illmatic voorop. Hoe is het dan nog mogelijk dat een
classic als Rooftop Soundcheck over het hoofd is gezien? Justice System is een groep bestaande uit zeven man. Bas, gitaar, keyboard, saxofoon, drum en rap. Het is allemaal aanwezig. We hebben hier te maken met vakkundige instrumentalisten en twee net zo vakkundige rappers. Er zijn niet veel samples gebruikt. Men gooit wel enige scratches in de mix, want het blijft immers Hip-Hop. Toch zullen mensen die dit genre niet zo liefhebben best kunnen genieten van deze plaat. Het lijkt alsof elk lid onmisbaar is; elk groeplid bezit over een sleutel om de machine te kunnen laten functioneren. Zo heeft elke muzikant weliswaar zijn eigen waarde, maar het is in het samenspel waarin de chemie van de groep naar voren komt. Nu zal een criticus kunnen opmerken dat de instrumentatie enige diepgang mist. In mijn optiek geeft het de rappers juist de bodem om zich volledig te kunnen uiten. De instrumentatie is nadrukkelijk aanwezig, maar overstemt niet. Een vergelijking met
The Roots ligt zo voor de hand, maar gaat wat mij betreft niet op. Het geluid van Justice System is voller. Het is zowel speels als gericht. De opname van "live" instrumentatie is mooi uitgewerkt. Het nummer
Santana brengt deze instrumentatie dan naar de voorgrond: geen samples, geen scratches, geen raps. Opvallend is dat men in de samplekeuze, voor zover die er is, o.a. een sample haalt uit het nummer
Time van de zeer afrocentristische Last Poets. De liefhebber van het genre hoort geheid de vocals van Q-Tip in
Dedication to Bambaataa. Naast dit alles staan echter nog twee uitstekende rappers: Folex en Jahbaz. Met kracht in de stem en een duidelijke articulatie zijn beide heren makkelijk te volgen. De rappers vullen elkaar prima aan en vertellen leuke anekdotes. De onderwerpen zijn veelal luchtig van aard. Wat nog wel interessant is om aan te halen zijn de vele "props" naar o.a Afrika Bambaataa. De opkomst van de helden van weleer en daarmee de ideologie die men met Hip-Hop probeerde over te brengen (bijv. de 'eenheid door muziek' gedachte) wordt enigszins geromantiseerd. Het moet dan gezegd worden dat beide MC's blank zijn. Is dit een poging om de acceptatie van de zwarte gemeenschap te krijgen? Het doet denken aan de drang van
MC Serch, die zich met alle moeite probeerde te distantiëren van gimmicks als Vanilla Ice. Nu is dit beeld totaal niet hinderlijk, maar het zorgt wel voor een fascinerend onderwerp. Uiteindelijk staat een positieve houding centraal en dat werkt zich verfrissend uit. De heren van de Justice System hebben gezorgd voor een stille revolutie, maar kregen daarvoor helaas geen erkenning. Om een flauwe grap te benutten: het systeem deed ze geen recht. Ieder persoon die zichzelf oprecht ziet als een liefhebber van Hip-Hop, moet deze plaat op zijn minst kunnen waarderen. Rooftop Soundcheck is een
classic!
