John Coltrane - Blue Train (1957)

Wat dat laatste betreft krijg je van mij volledig gelijk.

@Deftoneman: tussen BB en ALS zit niet alleen een redelijk aantal jaren, de 'feel' is heel anders. BB was altijd het favoriete album voor Risk op de Van Ostadelaan - za avond, Risken met Davis: -de "no-jazz" nerds - geitewollen sokken, s(ch)andalen, prog rock (Soft Machine) - konden dan bijna niet meer winnen.

Deze: draait als een trein - voor de blue late moods, vanaf de eerste paar maten.

Toch heb ik meer de voorkeur voor A love supreme ten opzichte van Bitches Brew, terwijl ik over het algemeen toch meer van Davis hou dan van Coltrane. Neemt niet weg dat het beide goede platen zijn. Misschien omdat ik Davis zijn platen al wat langer ken. Heeft er verder nog iemand aanraders van coltrane?

Ja: deze, Soultrane - en deze is twee vliegen in één klap: 6 cd's wonderschoon materiaal, nu zo 42 euri incl verzending (same adress as b4)

@Tollie - smaken verschillen; Soultrane is iets meer mainstream, daarom laidback en toegankelijk; maar Coltrane speelt gewoon fijn. Kijk ook even naar de 2e link die ik heb gegeven. My Favorite Things is helemaal mainstream. (iemand hier op MuMe heeft ooit KOB als "huis-tuin-en-keuken"jazz getypeerd; zou hij hierover ook zeggen, denk ik).

Een andere instap op het werk van Coltrane is de sampler "Coltrane on Impulse"met 11 tracks (en heel goedkoop). De opnamen van Coltrane op Impulse zijn kwalitatief erg goed.

sluit ik me bij aan

Bedankt voor de tips in ieder geval Ik kan voorlopig weer vooruit.
Ik ga ze zeker gaan uitproberen.

Ik vind jazz op zich een heel interessant genre, en heb eens een aantal plaatjes van musicmeter geplukt om te proberen. Als eerste Kind of Blue van Miles Davis, en deze als tweede. Waar ik echter tegen aan loop, is het gebrek aan melodieën (al dan niet in solo's) die blijven hangen. De drummer swingt hier wel enorm, maar daar koop ik natuurlijk geen plaat om. Pik ik nu gewoon de verkeerde albums uit, of ligt dit aan mij?

De eerste jazz die ik voor mezelf luisterde waren overigens de jazzy nummers uit de Sim City 3000 soundtrack. Veel gesoleer ook, erg sfeervol, en dáár zaten (naar mijn mening dan) wel erg memorabele melodieën in.

dat laatste.

Dit niet melodieus en dan wel SYL/Opgezwolle in een top 10.

Nog maar een paar keer draaien wellicht, beste andnino.

Ik heb het niet over melodieus. Ik heb aan bijna constant gesoleer zonder veel terugkerende herkenbare melodieën weinig houvast. Althans zo voelt dat voor mij. Het kan zijn dat dat nog komt bij vaker luisteren...

dat is jazz..dus het ligt aan jou en je kunt de conclusie trekken dat jazz niets voor je is

probeer eens jazzy muziek met een makkelijke groove en telkens terugkerende samples ofzo. Buiten de jazz is er ook geweldig veel goede muziek gemaakt hoor

Ik heb dus wél de verkeerde albums uitgepikt. Raad me eens wat aan van die 'makkelijkere' jazzy muziek, ben ik wel benieuwd naar.

ik begrijp nu wat je bedoelt..tsja het is jazz, maar dan wel jazz light. (thema's zijn wel bekend) Coltrane staat bekend om zijn "diepe en zware" improvisaties die erg flexibel omgaan met het thema (het herkenbare beginmelodietje) en dat is ook datgene wat "echte" ( ) jazzliefhebbers willen horen....in jazz draait het over het algemeen niet om het meefluitgehalte....meer om het opzoeken van de muzikale grenzen.

echt mooi/interessant wordt het voor mij pas als er op het randje gebalanceerd wordt

edit: makkelijke jazz(ook qua verkrijgbaarheid): EST trio (Esbjorn Svensson Trio) is best goed en wat je voorbeelden betreft ..probeer eens wat van Horace Silver of Donald Byrd. lekker swingende en pakkende soul-jazz

Ha, bedankt. tsja, mijn voorkeurgenres ben ik ook in begonnen met de "light" artiesten. Ik ga dat eens opzoeken

Niet dat ik dit een verschrikkelijke plaat vind hoor; qua melodie moet het dus nog even wennen, maar bijvoorbeeld de drummer is hier echt heel lekker bezig.

Het begint met deze nu trouwens al een beetje te komen. Ik moet er dus wel voor in de stemming zijn, anders werkt het enkel op de zenuwen.
Maargoed, zoals ik al eerder zei; de drummer swingt hier lekker, en op een gegeven moment ga je ook meer structuren en melodietjes herkennen zodat het geheel wat beter te behappen is. Nu ik eenmaal zover ben, ga ik hem denk ik ook wat vaker opzetten, want het is best prettig om naar te luisteren. Ik zet in op een 3,5*

Wat een plaat. Niets lekkerders dan van mijn werk naar de tram lopen (niet de standaard route) met blue train op de mp3 speler...Dat is vrijheid...Geen werk, wel rust in mijn hoofd met Coltrane...

Niet de standaard route?

Ehm...nee, soms neem ik de fiets en dan is een mp3 speler mij iets te link in het verkeer. Niet elke dag Coltrane probeerde ik te zeggen. Lekker bekkie trouwens

Sowieso

Ik kan me er wel iets bij voorstellen, al ervaar ik het zelf anders. Je moet echt gericht en erg geconcentreerd luisteren, en in een paar luisterbeurten zul je nooit alles precies onthouden (dat gaf je zelf ook al een beetje aan in je bericht op 23 maart). Ik vind dat dat de plaat juist zo boeiend maakt.

Aan de andere kant werkt Blue Train ook als soort van sfeermuziek (wat meer op de achtergrond dus) erg goed vind ik.

Geloof me, veel jazz luisteren en je pikt het net zo snel op als pop/rock liedjes.

Zeker dit soort vlotte Blue Note bop

Is inmiddels in orde vooral dankzij Moanin' van Art Blakey, bedankt voor de tip Heemskerktollie!

Een heerlijke jazz plaat van deze oude legende waar ik, tot mijn spijt, tot voor kort niet eens 1 plaat van in de kast had staan.

Favorieten zijn niet aan te wijzen; deze plaat is net één groot sprookje die je van begin tot eind moet uitzitten!

4.5*

Misschien wel mijn favoriete jazzplaat aller tijden. De bebop swingt de pan uit, de solo's zijn voortreffelijk. Elke luisterbeurt is een feest.

Fantastische plaat, heb 'm blind gekocht en hij bevalt me tot nog toe wat beter dan A love supreme

briljante , pure magische jazz en niet zo gelikt als miles davis !!!!!!!!!!

John Coltrane's carriere begint eigenlijk als hij tijdens zijn dienst periode bij een marine kapel speelt, daarna heeft hij in veel bands gespeeld vnl big band music. In 1949 komt hij in aanraking met Dizzy Gillespie waarmee hij 2 jaar rond tourde. In de jaren er na tourde hij nog met Earl Bostic, Johnny Hodges en Jimmy Smith.
In 1955 kwam hij in aanraking met Miles Davis en begon opnames te maken met Davis en Paul Chambers. Na door Davis weer aan de kant gezet te zijn en in 1957 ook eindelijk zijn heroine en alcohol verslaving onder controlle te hebben gekregen, kreeg hij de mogelijkheid om een album op te nemen voor Blue Note.

Blue Train is zijn eerste album voor het roemruchte Jazz label.

Op dit album werkt Coltrane samen met oa. Lee Morgan (Trompet), Curtis Fuller (Trombone) en Philly Joe Jones (Slagwerk), de productie is in handen van Alfred Lion en alles word opgenomen in de studio van Rudy van Gelder (die naar men zegt "ook nog wat aan de knoppen heeft gedraaid"). Hoewel de regerende Jazz stijl Hardbop was in die dagen begint coltrane op dit album al variaties aan te brengen in de Hardbop. Hij geeft het allemaal wat meer harmonie en samenhang mee.
De composities zijn allemaal erg ritmisch en up-tempo en nog steeds diep geworteld in de Hardbop en Bebop, maar de eerste tekenen van "verlichting" zijn hier aanwezig.

Met dit Album baant hij voor zichzelf de weg naar zijn grote meesterwerk A Love Suprime.

Niet zijn beste werk, maar zeker een zeer interesante opmaak voor wat er de jaren er na nog ging komen.

Jep, Coltrane vind ik persoonlijk zoooooveel interessanter dan Miles.

Dat ik dat ooit heb kunnen zeggen :O