Atmosphere - Whenever (2019)

Kerstcadeautje van Atmosphere komt een beetje uit de lucht gevallen. Lovely klinkt alvast niet slecht

Weeral een nieuwe Atmosphere, ArthurDZ zeg er es ff wat van.

Mij valt direct het artwork op. Mooie foto

Is alweer een tijdje geleden dat Atmosphere iets uitbracht wat mij echt aansprak. Toch zal ik deze ook nog wel de kans geven.

Bam! Daar zijn ze ineens weer: Atmosphere. En ze zijn op Whenever in goede vorm. Ant zorgt voor ouderwets lekker beats, met opvallend fijne bassen, en veel mooie details. Slug rapt er weer sterk overheen met soepel lopende teksten. Grappig zijn trouwens de vreemde talen, die soms tussendoor te horen zijn.

Nummers die gelijk opvallen zijn opener Bde Maka Ska, het donkere Romance, titelsong Whenever met een dijk van een piano en goede gastbijdragen, het uitstekende Lovely, waarop een lekker orgeltje te horen is en Son of Abyss met een 'Tarantino gitaar'. Het geheel is uitstekend geproduceerd en dit Whenever klinkt nog wat beter dan de twee voorgaande platen. Een mooi album dus zo vlak voor het einde van het jaar.

Kerstcadeautje van Atmosphere, ze doen als het ware een Run The Jewelsje

Verder wat Titmeister zegt, sinds Southsiders vind ik het allemaal stukken minder interessant maar ik blijf nieuwe releases van hen gewoon checken omdat legends.

Deze is weer van dat niveau, dus check it out! Jij ook Johnny Marr!

Na Southsiders, werd het toch ietsjes minder allemaal. Dit album is echt weer helemaal terug en kan hier weer van genieten als toen!! Wat een tof album weer.. Die beats pfoeh!

Postal Lady en You're gonna Go zijn erg goed.
Na 1 keer draaien ben ik heel positief.
Komt directer binnen dan MI Vida Local.
4*
(3 luisterbeurten later neig ik al naar 4,5*)

Ze hebben echt hun eigen geluid gevonden. Iedere keer klinkt het vertrouwd en vol plezier.

Is dit (vooralsnog) alleen een digitale release?

Vooralsnog wel. CD/Vinyl pre-order via Fifth Element en ongetwijfeld ook snel via andere winkels.

Ik geloof dat ik wel een beetje klaar ben met Atmosphere. Begrijp me niet verkeerd. Het is lang niet slecht maar ik ben ooit begonnen met When Life.... Dat vind ik nog steeds een waanzinnig tof album maar alles wat ik daarna van hun heb ontdekt kon op de een of andere manier niet tippen aan de sound van dat album. Wat ik ook probeerde, ik greep altijd terug naar die ene. En als ik dit voorbij hoor komen zal dat niet anders zijn vrees ik. Het is vertrouwd, maar er klinkt bij mij toch een soort gezapigheid/verzadiging door.
Nee, doe mij dan die verzamelaar maar van vorig jaar, Sad Clown Bad Year, daar staan een paar standing-out tracks op die mij meer konden bekoren.

Je weet wat je mag verwachten bij deze mannen. Slayer heeft ook nooit een schlageralbum gemaakt ?
Ik vind verschillende albums van hen toch erg sterk. When Life.. is natuurlijk een enorm creatief hoogtepunt met veel sterke tracks maar zowel het werk ervoor als erna bevat veel parels. Overcast, Lucy Ford verzamelaar, GodLovesUgly, seven's travels en You can't Imagine how much fun we're having zijn erg goed. Daarna kwam de stijlbreuk die met WLGYLYPTSH, The Family Sign en Southsiders 3 x recht in de roos was voor mij. Mi Vida Local en Fishing Blues vind ik minder.

Deze Whenever doet het voorlopig erg goed bij mij. Beetje een mengeling van stijlen. De instrumentals zijn meer to the point. De refreinen zijn ook beter op deze dan op voorganger Mi Vida Local. You're gonna go, son of abyss en Lovely zijn mooie voorbeelden daarvan. Die 4* blijft

Waarbij Son of Abyss een Slayer-waardige titel heeft.

Ik ben Atmosphere op een later moment in mijn leven pas gaan leren waarderen. Met terugwerkende kracht alles terug geluisterd en erg fan geworden van de beste man. Op 1 of ander manier vind ik "Fishing Blues" eigenlijk ook heel dope, omdat dat als geheel voor mij staat als een huis. Aan Mi Vi Vida Local weinig aandacht aan besteed. Die plaat is eigenlijk nooit echt blijven hangen.

Nu moet ik zeggen dat na een aantal luisterbeurten "Whenever" ook nog niet echt blijft hangen. Een paar aardige tracks met wat mindere tracks. Ik vind de beat van "Romance" heel dope, maar het begin van die track flowt niet zo naar mijn inziens. Postal Lady, Lovely & de openingstrack ben ik wel te spreken over, maar als geheel is het wel aardig. Misschien groeit ie nog.

Deze bij release wel van genoten, vooral omdat mijn verwachtingen na Fishing Blues en Mi Vida Local wat waren naar beneden bijgesteld. Niet omdat dat slechte albums zijn maar minder spannend dan hun eerder werk. Ondanks dat dit album blijkbaar ook niet blijven hangen is, ben ik het de laatste dagen opnieuw aan het beluisteren. De sound klinkt terug wat frisser, Slug weer wat gemotiveerder en ook al is het niet op het niveau van hun beste werk, het is wel gewoon weer een heel fijn, genietbaar album geworden.

ArthurDZ schreef destijds over Fishing Blues (2016) alweer iets waar ik het volledig mee eens ben, en waarvan de laatste zin ook volledig van toepassing is op de twee albums die daarna volgden: 'Op Fishing Blues krijg ik voor het eerst de indruk dat Slug en Ant na bijna twintig jaar op dat punt in hun carrière zijn beland waarop aan kwaliteit dan wel nog niet is ingeboet, maar de magie gewoon niet altijd meer vanzelf komt.' Fishing Blues en Mi Vida Local waren uitstekende albums, maar echt iets nieuws toevoegen deden ze niet, en de magie - ja, want daar gaat het echt om bij de beste Atmosphere-albums - bleek veel dunner gezaaid. En dan bedoel ik echt de momenten waarop zowel Slug als Ant op een hoog niveau presteren en elkaar daarin aansteken. Voor de volgende moeten ze echt maar meer de tijd gaan nemen, want de spoeling begint steeds dunner te worden, laat Whenever horen - en dat komt vooral door Slug, die ik absoluut tot mijn favoriete rappers reken.

Op Mi Vida Local was Slug op dreef, maar presteerde Ant minder dan ik van hem gewend was en leek hij zichzelf nogal eens te herhalen (leg 'Mijo' eens naast 'Fortunate') maar op deze nieuwe Whenever zijn de rollen precies omgedraaid. Ants gedetailleerde beats klinken sterker beïnvloed door ietwat gladde, maar verdomd lekkere (synthesizer)funk dan ik tot nu toe van hem hoorde, maar Slug valt me hier toch een beetje tegen. Soms flowt hij maar matig ('Push Play'), zijn zijn hooks een beetje vervelend ('Romance') of strooit hij wel heel gemakzuchtig en nietszeggend met Prince-titels op een verder best sterke verse ('Dearly Beloved'). Ik vind het vooral jammer dat Slug, die met gemak vijfsterrenalbums als enige rapper droeg, op de nummers met de gastbijdrages overvleugeld wordt door de gasten. Verder luister ik hier gewoon met plezier naar, al blijft het jammer dat er maar één uitschieter is waarop álles klopt. 'Postal Lady' laat horen dat de magie tussen Slug, Ant en luisteraar misschien zeldzamer is geworden, maar zeker nog niet is verdwenen.

Ik zal me er eens voor zetten vanavond, na bijna een jaar

Gezellig album, maar een niveau van WLGYLYPTSG of The Family Sign vind ik het duidelijk niet. Atmosphere op automatische piloot maar zelfs dat klinkt nog altijd behoorlijk goed. De vele Prince-referenties op Dearly Beloved is echt wel heel mooi gedaan, voor mij het hoogtepunt samen met Postal Lady, de opener en het titelnummer.

Sterke plaat overall hoor!

Een plaat als WLGYLYPTSG wordt maar om de zoveel jaar gemaakt in een genre. Laat staan dat dezelfde artiest of band dat meermaals flikt, heel zeldzaam. Voorts mooi dat je the Family Sign noemt. Zeer onderschat album en voor mij samen met YCIHMFWH de tweede beste Atmosphere plaat.

YCIHMFWH staat ook op 2 bij mij en als ik heel eerlijk ben vind ik hem soms zelfs beter dan When Life...

Ik heb de 2LP op Discogs in NL voor 14 euro kunnen kopen: die klinkt als een klok. En het artwork is werkelijk geweldig! Just a moment... - discogs.com

11 jaar na Lemons, dropte deze. Een hoop toffe platen ertussenin. Maar deze was gewoon weer spot-on!