Hildur Guðnadóttir - Joker (2019)

Een indringende score, die wel erg melodieloos is - veel sfeer, veel dreiging, het nodige bombast, 'Joker' is minder subtieler dan eerder werk van Guðnadóttir. Maar: het werkt wel. Misschien wel beter los van de film - waarin de muziek irritant hard staat afgesteld, ook - dan tijdens 'Joker' zelf, daarin wordt de muziek op den duur wel erg eentonig.

Ik vond het juist goed werken in de film, ook door op de bepaalde moment juist geen score te stoppen wist hij mij direct te boeien tijdens de film. Naast het feit dat ik de film ook steengoed vond. En qua stijl paste het perfect bij elkaar.

De score houd zich ook erg sterk zonder beeld. Maar dat lijkt me niet zo heel gek aangezien ze al met de score bezig was voordat ze begonnen met filmen. Ze heeft dit grotendeels geschreven naar aanleiding van het script.

Wederom een sterke score van Guðnadóttir. Dreigende, vereenzaamde muziek waarin de cello centraal staat. Over de hele linie sterk, hoewel een aantal nummers meer opvallen. Zo is Bathroom Dance werkelijk wonderschoon.

Een werkelijk fantastisch mooie soundtrack van Hildur Guðnadóttir, de celliste en componiste uit IJsland. Naast de uitstekende acteerprestatie van Joaquin Phoenix en de indringende regie van Todo Phillips zorgt de muziek mede voor de dreiging, de diepe ellende en de pure eenzaamheid in de ijzersterke film Joker. Ik vind deze soundtrack bijvoorbeeld niet onderdoen voor de soundtracks van Hans Zimmer & James Newton Howard met Batman Begins & the Dark Night.

Eigenlijk is deze soundtrack één fraai geheel, maar wel met een aantal hoogtepunten. Zoals Defeated Clown, Penny in the Hospital, Meeting Bruce Wayne, Subway, Bathroom Dance en zeker Call Me Joker. Werkelijk prachtig, zeker ook vanaf het erg goed klinkende paarse joker vinyl. De gemiddelde score hier blijft op dit moment wat mij betreft wat aan de lage kant met 3,71*.

De compositietaal van Hildur Guðnadóttir is hier gericht op texturen en timbre. Hildur gebruikt hier een elektrische cello instrument: de halldorophone. Dat zorgt voor een speciaal timbre.

Bathroom Dance zou misschien het epicentrum kunnen vormen van dit album. Het moment waar Arthur een persoonstransformatie ondergaat. De score is in deze scène nadrukkelijk aanwezig.

Gelukkig weer op vinyl beschikbaar, wat bij deze bombastische strijkermuziek echt een pré is. Deze week binnengekregen en daar zat een mooi inlegvel bij met een afbeelding van een huilende Joker... Huilend vanwege de prachtige muziek? Dat zou zomaar kunnen.

Op de achterkant van het vel staan de namen van de muzikanten die hebben meegespeeld. Als ik goed heb geteld zijn het er 137! Maar liefst 44 violisten en dan nog een x aantal viola-isten en een x aantal cellisten, etc.

Prachtig hoe de plaat als geheel een verhaal vertelt en in samenhang is met elkaar, ook zonder film. Wat kan er verder over gezegd worden? Er gebeurt te veel om op te noemen. En tegelijkertijd blijft het hangen op slechts enkele tonen die zich als een loop herhalen, veelal gespeeld door cello op de voorgrond. Volgens de componiste is dit gedaan om de gedachten van Joker uit te drukken, wiens denkraam steeds meer blijft steken. Ondertussen gebeurt er zo ontzettend veel in de muziek (dat mag ook wel met 137 muzikanten) dat het een eindeloze ontdekkinstocht is die door merg en been blijft gaan. Een soort magie waarbij eenvoud en complexiteit samensmelten. Ik hoor ook volstrekt unieke klankkleuren, maar ken het werk van bijvoorbeeld Johann Johannsson (nog) niet goed genoeg om te kunnen bepalen of daar, wat betreft de klankkleur, enige inspiratie is opgedaan. Zo niet dan stijgt mijn waardering alleen nog maar verder.