The Cure - 40 LIVE (2019)

57 nummers in plaats van veertig. Gemiste kans hoor.

Maar damn wat zijn ze (en Robert Smith in het bijzonder) live nog goed. Pinkpop 2019 bijvoorbeeld...kippenvel.

Wel erg veel live van ze in de kast staan, maar dit is wel weer erg interessant en live zijn ze inderdaad nog bijzonder goed.

Nieuwe versie titel Killing An Arab, na Killing An A nu KAA... gekheid
Tsja toch weer een aankoop vrees ik

Zo te zien komt die niet op vinyl uit, ..dat is jammer

Jammer van de dubbelingen, maar live is The Cure nog altijd prima te verteren.

Ik kijk toch wel uit naar deze release op blu-ray. Heb een aantal concerten op YouTube gezien en het 'klinkt nog steeds als een klok'. Tegelijkertijd verheug ik me ook al op het nieuwe album dat hoop ik dit jaar nog verschijnt...

Vooral Curaetion (nr 1 t/m 28) is een welkome toevoeging aan het live oeuvre van The Cure. Robert Smith is prima bij stem en er komt uit alle periodes van The Cure wel een nummer langs.
Als het nieuwe nummer "It Can Never Be The Same" graadmeter is voor het nog te verschijnen nieuwe album(s?) dan kunnen we de lat lekker hoog, donker en zwaar leggen .

De Hyde Park registratie is voor mij een fijne herinnering aan dit concert maar net zoals tijdens het concert destijds haak ik ook nu na nr 48 weer af, de "vrolijke" Cure maakt mij niet blij.

The Cure, ooit (80-92) erg goed, nu een soort Status Quo / UB40 'goud van oud' band.

Klinkt niet bepaald positief, of wel? Robert Smith zingt nog precies hetzelfde als hij altijd heeft gedaan. Live dus nog steeds steengoed, zoals op Pinkpop dit jaar.

Feestje gewoon deze box ... band in vorm en Smith goed bij stem ...

KAA???? Waar is de artistieke vrijheid gebleven mensen

Zowel op de box, in het boekje als in het discmenu staat gewoon Killing An Arab, zoals het hoort. Als dat (hier) gecencureerd wordt is dat diep triest.

Snap ik wel, hoe goed ze ook nog live zijn, ze teren volledig op het verleden. Het laatste nieuwe studioalbum stamt uit 2008 terwijl de laatste echte goed plaat uit 1992 stamt. Goud van oud dus, sentiment , maar wel tijdloos.

Ik heb KAA ook nergens gezien , misschien weet toevoeger CHIEP hoe dit komt ?
Bij de verzamellaar staat de titel wel voluit.

Op de officiële (voor)verkoopsite van Universal (waar The Cure naar linkt op hun website) stond twee maanden geleden (en nu nog steeds) "KAA": The Cure - Official Store - store.universalmusic.com

Gisteren binnen en gisteren 2e disk en vandaag 1e disk gekeken. Mooie uitvoering, Smith en band in topvorm, weinig nummers dubbel. Een fantastisch concept op disk 1 ("From there to here" en "From here to there") en op disk 2 een wat meer standaard setlist (voor zover je daar bij The Cure van kan spreken), die doet denken aan de setlist op "Show" uit het "Wish" tijdperk.

Simple Minds proberen hier Live in the City of Angels (2019) ook iets dergelijks, maar veel minder goed geslaagd met gastzangeressen, veel muziek op band, fade in/fade outs, een een onlogische disk/show-opbouw.

Wat een geweldige box is dit. Blu-ray met 4cd versie besteld . Prachtige beelden, maar ook geluid. Prima songkeuze, echt genieten. Het live-album waar de Simple Minds hun 40-jarig jubileum viert klinkt gewoon flut in vergelijking met deze box van The Cure. Terwijl ik de Simple Minds best hoog heb zitten.... Nu erg nieuwsgierig naar het nieuwe werk van deze band!!

Pinkpop, Glastonbury, het was weer geweldig dit jaar.
Live hebben ze door de jaren heen heeeel weinig ingeleverd, of het zou een muziekantje moeten zijn die wat laat liggen.
Sfeer, muziek, zang het is allemaal nog van een niveau wat ook 30 jaar geleden had kunnen zijn.
Via Qobuz gehoord, HiRes, klinkt prima maar geen top geluid.
Zelf denk ik niet dat ik deze aanschaf maar zal streamen.
Als Cure fan van het eerste uur heb ik, en vele andere fans met mij, al vele concerten in de kast staan.
Voor de beginnende Cure fan is dit best een aanrader.
Zelf zou ik niet weten welk live album van The Cure beter is.

: Trilogy, misschien ?

Zeker de integrale uitvoering van Pornography & Disintegration. Vooral de BR van Creation is behoorlijk hard ingeregeld (bas en drums redelijk prominent). Trilogy is veel gebalanceerde, beter gezongen (helderder) en veel beter ingeregeld. Uitvoeringen, A Strange Day of Disintegration zijn echt veel beter uitgevoerd. Alleen jammer is dat Trilogy niet de gele set is van die avond en een aantal nummers van de laatste toegiften mist.

Ik hoop nog steeds op een BR van de integrale uitvoeringen v/d de eerste 3 albums. Dit kon ook nog wel eens erg goed zijn. Maar ja, Robert is Robert niet als hij niet gewoon doet wat hij wil De Deluxe editie van Wish is al af, maar laat ook weer onnodig lang op zich wachten.

Daar zou je best wel eens gelijk kunnen hebben.
Vaak valt of staat een live lp met de uitvoering van één of enkele nummers.
Ga zeker binnenkort eens opnieuw Trilogy dieper beluisteren!
Nadeel voor mij is dat ik deze alleen op cd heb, ook niet op kobus.
Cd kan ik niet op de hoofdtelefoon in kwaliteit luisteren.
Ik kom er op terug.

[/quote] Ga zeker binnenkort eens opnieuw Trilogy dieper beluisteren!. [/quote]

Ik had Trilogy op DVD. Maar de Blu Ray die wel DTS heeft is echt een vooruitgang. Dit is echt misschien een van de hoogtepunten uit de carrière.

Ik zelf The Cure 4 keer gezien. De laatste keer afgelopen zomer. Al spelen ze nog wel wat fan pleasers en hier en daar wat obscuur spul (de laatste keer zelfs Wendy Time), het absolute hoogtepunt was voor mijn in 1992 an het einde van de set toen er een ongelofelijk vette versie van A Forest uit werd geknald (die om en nabij de 20 min. klokte). Tweede keer 1996. Ook erg gaaf omdat het een 3 uur + concert was en iets van 6/7 nummers van Disintegration.

Daarbij vergeleken is The Cure een beetje een soort van Greatest Hits show geworden. Ik heb zelf altijd liever nummers die op albums staan maar geen single zijn geweest, maar ja, als je er met 60.000 man staat ontkom je niet aan Friday I'm In Love en Lullaby.

Wist niet dat deze uitgave bestond. Foei, Alicia! Nu eindelijk dan toch maar besteld op blu-ray! Trilogy (op blu-ray) was ook al zo mooi en nog steeds, vandaar...

Beter laat dan niet, deze registraties!
De songswelke op trilogie staan knallen op die 3 luik beter dan hier... trilogie heeft toch meer mijn voorkeur

We gaan het horen... en zien!

Het eerste concert - of eigenlijk het tweede - heb ik nu bijna gehoord én gekeken. Ik doe weer mijn petje af voor deze krasse knarren, want zij zijn nog absoluut geen 'dor hout' of 'houten klaasen'. Ja, wellicht is dit een soort 'best of', maar dat doet niks af aan het plezier waarmee ik dit beleef en de kwaliteit van dit concert. Gewoon erg leuk om erbij te hebben.

Zit eigenlijk op een nieuw album te wachten!

Oh well.... we zitten eigenlijk al jaren te wachten op een nieuw album.

Inmiddels heb ik het tweede - of eigenlijk het eerste concert - ook helemaal beluisterd én bekeken. Eergisteren al. Mooi! Gelukkig zijn de visuele effecten tijdens de montage binnen de perken gebleven... en eigenlijk nog iets teveel. Ik heb daar zo'n hekel aan. Het VHS (4:3) effect - jaren tachtig hè - duurde gelukkig maar een liedje lang.
Ik schrok al!

[quote]Neal Peart schreef:
Zit eigenlijk op een nieuw album te wachten![/quote

Is nu blijkbaar zo goed als afgemixed.

The Cure give us an update on their "relentless" new album & release date - nme.com

Vooral het eerste concert is erg mooi. Van ieder album een nummer. Eenkeer van oud naar nieuw en de tweede helft van nieuw naar oud. Dit concert is ook sfeervoller dan de tweede in Hyde Park (The Cure is geen band voor outdoor concerten of festivals is mijn mening maar moet binnen spelen waar het donkerder, beklemmender en daarom sfeervoller is wat bijdraagt aan de sfeer van de muziek).

Hier en daar voor wat ongebruikelijke keuzes : Other Voices, Like Cockatoos, Jupiter Crash of The Last Day Of Summer, over het algemeen toch wellicht de veelal vaak gespeelde nummers. Dit was denk ik interessanter geweest als Robert op voorhand de fans had laten kiezen welke nummers er gespeeld moesten worden. Maar ja, Robert is Robert en hij doet wat hij wil

Ik had Primary ingeruild voor Faith, A Strange Day en 100 Nights voor The Figurehead en Pornography, Like Cockatoos en If Only Tonight We Could Sleep voor The Kiss en The Snakepit, Pictures of you voor The Same Deep Water As You, High voor Apart, Jupiter Crash voor This Is A Lie, 39 en The Last day Of Summer voor Bloodflowers en Watching Me Fall, etc. Ook had ik wat extra nummers toegevoegd. Charlotte Sometimes, Just One Kiss of Burn bijv. Maar dan was de setlist denk ik te lang geworden. Ook al zijn ze geen vreemdeling op het gebied van lange setlists.

De eerste BR heeft ook veel beter geluid dan de tweede die veel te hard lijkt te zijn opgenomen. De eerste heeft een veel betere spreiding en is veel beter gebalanceerd.