Elbow - Giants of All Sizes (2019)

Voor wat het waard is: met 40 minuten wordt dit het kortste album van Elbow tot op heden.
Maar mijn verwachtingen zijn (wellicht daarom) hoog.
De albumhoes is in ieder geval wederom erg mooi en fascinerend.
En de twee vooruitgeschoven singles zijn groots en veelbelovend en roepen bij mij een Leaders of the free world gevoel op. Little Fictions was mooi maar ook wat zoet (mogelijk de mood van een verliefde Garvey?), Empires en Dexter and Sinister zijn mi scherper en donkerder (kan juist nog fraaier zijn) van karakter (waar een naderend brexit al niet goed voor is?).

Empires! Wow, geweldig nummer!

Empires klinkt inderdaad top. Erg benieuwd naar zijn nieuwe album.

Op dinsdag 24 maart 2020 staat hij trouwens in het Ziggodome. Daar ben ik zeker bij!

Hoi , 25 maart 2020 Elbow in Vorst Nationaal . Ik heb het gevoel dat deze laatste cd wel terug een Wauw plaatje gaat worden. Laat ons hopen …………..

De band bevestigt dat deze plaat een stuk donkerder is, vooral als gevolg van de Grenfell Tower-brand in Londen en de ontwikkelingen rondom Brexit. Ook verloor Guy Garvey z'n vader en overleden er eind 2018 onverwacht twee vrienden van de band.

Een nieuwe Elbow!
Dat had ik even over het hoofd gezien. En de eerste singles geven mij het gevoel dat dit weer richting Cast Of Thousands/Leaders Of The Free World gaat qua sound. Dat maakt me heel blij!
De onderhuidse spanning is terug bij Elbow.
Die waren ze toch alweer een tijdje kwijt.

Het valt me op dat Elbow steeds meer klinkt als Peter Gabriel. Zoek de verschillen....
nu ken ik van beiden niet alles, maar de gelijkenis in stemtonatie en instrumentatie is op zn minst opvallend.

Inderdaad . maar dat ervaar ik al een geruime tijd zo. Maar vind ik zeker niet fout.

en ook de derde is raak!

Drie nummers, drie sterke nummers. Goede vibe ook, minder zeemzoeterig.

Ik vind Elbow soms een beetje ondergewaardeerd, dit zijn echt wel heel goede composities.

Dit gaat een hele goede worden.

Mijn favoriete band brengt een nieuw album uit... HYPED!!

Goede muzikanten en ritmesectie maar te lange tracks en zeurderige stem van de zanger. Zouden een instrumentaal album moeten uitbrengen met korte tracks. Duidelijk niet mijn smaak maar nr 3 vind ik wel goed.

Hopelijk is het op het zelfde niveau als Empires! Beste Elbow track op Not A Job na.

Vind zowel Dexter & Sinister, Empires als White Noise White Heat echt sterk. Als de rest een beetje dat niveau haalt, dan heeft Elbow echt een topper te pakken.

Speelt er een 'echte' drummer mee, of is het weer een electronische zoals op de vorige worp? Die maakte die plaat voor mij te saai...

Natuurlijk zit hier een echte drummer bij. Ook bij de vorige. Zit je hier bij de goede topic?

Die opmerking doet me sterk denken aan Herman Brusselmans' 'dEUS is een Belgische band, bestaande uit vier muzikanten en een bassist.'

Maakt mij niet zoveel uit zolang de performance maar goed is.

Oke dus deze Elbow is dus niet zo zoet als Elbow - Little Fictions (2017) ?
Die plaat was niet slecht maar ik heb hem maar een paar keer gedraaid en daarna nooit meer, het was te mild voor mij... Is deze Elbow pittiger en wat rauwer? dan haal ik hem vandaag....

Bwa, gewoon Elbow by the numbers hoor zo op het eerste gehoor. En daar is helemaal niks mis mee, want het klinkt weer heerlijk. Maar deze is net zo 'zoet' als de voorganger, niet zo heel veel verschil. On Deronda Road laat wel een lichtjes anders geluid horen, en alleen Doldrums is een niemendalletje, dat is wel jammer.

Maar ik heb niks te klagen, dit is weer heel erg goed. Ik zet in op 4*, maar dit kan zeker een 4,5* gaan worden in de toekomst.

Ik vind Doldrums dan weer een hoogtepuntje, alleen al op de ruwe manier waarop het is opgenomen.

Over het algemeen vind ik deze plaat een mooie verrassing. Eentje die over de hele lijn erg sterk is, zonder zwakke momentjes. My Trouble is typisch Elbow maar o zo mooi.

Verder vind ik deze qua sfeer ook echt wel afwijken van hun vorige album(s) hoor. Veel minder optimistische teksten en echt wel een stukje rauwer.

Misschien niet het beste moment om een nieuw album van Elbow te beluisteren, ik was aan het ontbijten, met krant en koffie, maar de muziek klonk zo nu en dan wat geforceerd. Ik luister meestal vooral naar de muziek. Teksten hoor ik maar half. Een groeier? Ik mag het hopen, want ik ben wel fan van Elbow.

Aha jullie verschillen van mening
Elbow - The Take Off and Landing of Everything (2014) vond ik een heerlijke dagdromer !
maar toen ze daarna met Elbow - Little Fictions (2017) aankwamen dacht ik van nee, nu ben ik echt wel weer toe aan een pittiger/rauwer Elbow. Dan word het mij te veel van hetzelfde...
En dan verlang ik weer terug naar hun oude werk.

Maar iets nieuws prikkelt mij altijd... maar een plaat kopen en er dan niet content mee zijn is ook zonde.

In tegenstelling tot velen, was ik wel zeer content met Little Fictions.
Dit nieuwe album pakt me niet direct (zoals de andere Elbow albums), maar nog steeds een zeer fijne plaat.
Wellicht een groeier

Positief verrast. Ik vermoedde dat Elbow af was. Was ook de schuld van het stel (50+) dat tijdens het Elbow-concert begin 2018 voor me stond. De vrouw, die danspogingen deed, zeurde het hele concert tegen haar vent dat ie een beetje moest bewegen op de muziek. "Is ook goed voor die stramme rug van je Aad", hoorde ik haar zeggen. Ik wist vrijwel zeker dat ik voor het laatst Elbow live had gezien. Ook omdat ik het allemaal wel erg groots en bombastisch vond worden.

Maar deze plaat is anders. Ik ben, na het tegenvallende Little Fictions, toch weer nieuwsgierig geworden naar hun muziek. Komende dagen op de koptelefoon.

De Gabriel vergelijking is inderdaad erg gepast. Verder een ok album zonder meer...

Een doorsnee Elbow-plaat: 2 songs die er ver bovenuit steken (3 en 4), 5 nrs. ambachtelijke doch enigszins grauwe middelmaat en 2 draakjes (#6 & 7 in casu dezes).

Ik vind mooi.