Once upon a Time ... in Hollywood (2019)

Dat ik een enorm groot Tarantino fan ben is geen geheim. Al op voorhand kan hij het niet verkeerd doen bij mij. Gelukkig ben ik dan ook nooit echt teleurgesteld geraakt door zijn films.

De bijbehorende soundtracks dragen daar zeker wel aan bij: Tarantino schijnt een enorme collectie te hebben waar hij uit put en ik meen dat hij recentelijk in een interview vertelde dat die collectie het uitgangspunt vormde voor nieuwe films.

Sfeerverhogend zijn ze absoluut en dat is knap met al bestaande nummers die zo op het oog een ratjetoe lijken, maar wonderwel heel goed bij elkaar passen, zeker met de filmbeelden erbij.
Over die beelden kan ik nu nog niets zeggen (de film verschijnt 15 augustus, en daar hebben we Moviemeter voor), maar met de soundtrack zit het wederom goed. Wederom een fijne, bonte verzameling nummers.

Heerlijke soundtrack van een heerlijke film en tevens mijn favoriete film van 2019 tot nu toe! Wat dan wel weer jammer is, is dat sommige nummers(Zoals Hush bijvoorbeeld) in een radio kwaliteit op deze plaat staan, ik snap het idee hierachter wel maar het is tegelijkertijd toch best zonde van zo'n lekker nummer die je het liefst vol uit je speakers laat knallen.

Gelukkig zijn het grotendeels goede opnames, maar door dit soort keuzes bij meerdere nummers gaat mijn stem toch wel wat naar beneden toe.

Paul Revere & The Raiders die hier maar liefst 3 nummers voor hun rekening nemen is wel een ware ontdekking voor mij, ik kende wel wat van de groep maar na het zien van deze geweldige film wilde ik hier gelijk een album van op vinyl hebben.
Dankjewel meneer Tarantino, voor de opvoeding in goede muziek.

Ramblin' Gamblin' Man, Hungry, Don't Chase Me Around & You Keep Me Hangin' On zijn duidelijke favorieten voor mij.

3,5 en een 4,5 als alles in goede kwaliteit was...

Het begin van deze soundtrack vind ik ijzersterk, met als absoluut hoogtepunt The Village Callers met Hector. Dit geweldige nummer had ik alleen op een underground Funk verzamel LP. Verder zijn de twee Deep Purple tracks natuurlijk erg goed en de twee openingsnummers Roy Head & The Traits met Treat Her Right & The Bob Seger System met Ramblin' Gamblin' Man. Na Mrs. Robinson zakt het soms even in maar richting het einde wordt het weer vaker aardig tot goed. Zoals bij Don't Chase Me Around van Robert Corff en de hele mooie uitvoering van California Dreamin' van José Feliciano. Toch weer genoeg moois om deze Tarantino soundtrack de moeite waard te maken.

Te gekke soundtrack doet me een beetje denken aan The Who's Sell Out, met al die jingles tussendoor. The Who - The Who Sell Out (1967)