Marvin Gaye - What's Going On (1971)

Ik ken verder heel de cd niet, maar van het liedje What's going on? krijg ik echt kippenvel, zo mooi. Moet eens wat meer van marvin beluisteren.

Aan albums als deze moet je weinig woorden vuil maken maar gewoon beluisteren.

Verplichte kost.


_o_ _o_

Verplichte kost, zonder meer, helemaal mee eens, maar wel verplichte kost die HEEL ERG LEKKER smaakt, ettettummu,
vergeet dat niet!
Trouwens geen makkelijker username ettettummu?
Om te typen dan, he?
Or are you from Africa ?
Grtz, E.

greetings E (from O, I guess?)

heb "via via" begrepen dat.............
nou dat hoor je nog wel eens.

Ik miz ju favo top 10, trouwens

Beste ettumutummu, mijn top 10 komt eran, zodra ik wat hoesjes gescand en opgestuurd heb. Niet al mijn top 10 cd's staan hiero in de database...Grtz,E. (te O, inderdaad) ":D", he dit wordt geensmiley?

Vind het altijd moeilijk kiezen tussen deze en het meer obscure Trouble Man (hier niet op de site).
*****

Rond 1970 brak voor de soul een nieuw tijdperk aan. Was Soul tot dan toe meestal een maximaal 3 minuten durende explosie van passie en beat waar je voornamelijk op danste, daarna werd er steeds vaker afgeweken van het typische single formaat.

De Soul LP evolueerde van een greatest hits + enkele vullertjes formule to een weldoordachte selectie songs met persoonlijke thema's.
Marvin Gaye's "What's Going On" is hiervan een klassiek voorbeeld.
Deze plaat toonde een voor die tijd gedurfde weerspiegeling van de gemoedstoestand van 1 van Motown's meest grillige en eigengereide artiesten. Dat verwoordde zich vooral in de verschillende aspecten van politieke en sociale bewogenheid die in de songs aan bod komen.

Gisteren na lange tijd weer eens beluisterd, de 5 sterren blijven uiteraard staan maar hij komt met stip mijn top 10 binnen.

Dit album is in vele ogen ten op zichte van deze tijd en de hedendaagse muziek een voorbeeld voor elke artiest. Het is een toonaangevend, origineel, vernieuwend en vooral erg goed album. Kan er naar blijven luisteren 'till the end of time. 4,5 ster.

Vandaag weer eens beluisterd wat een fijne plaat is dit toch. Het klinkt allemaal zo lekker vol, geinspireerd en psychedelisch.

Die openening met What's Going On en What's Happening Brother als dubbel klapper.

Het psychedelische Flyin' High (In the Friendly Sky)

De perfecte melodie in Mercy Mercy Me (The Ecology)

en wat opvalt die zinderende drie eenheid op het eind: Right On, Wholy Holy en Inner City Blues (Make Me Wanna Holler). wow de band en Marvin gaan hier helemaal los. Deze moet je wel achter elkaar horen.

Ik weet weinig van soul muziek, maar dit is een verplicht standaard werk uit de pop geschiedenis.

4.5*

Beste album ooit?
In elk geval één van..

Prachtig inspirerend conceptalbum (wat uniek was toendertijd).
Losgescheurd van de wat brave "shoop shoop" Motown sixties sound, van soul naar R&B (eerste in zijn soort?, i.e.g. baanbrekend).
Dit is Marvin's eerste echt eigen plaat (zelf alles geschreven en geproduceerd, en veel zelf ingespeeld), heel zijn hard en ziel ligt in deze plaat.
Alle wereldproblemen worden behandeld, het is een prachtige eenheid qua sound, teksten en terugkomende muzikale thema's.

Favorieten: "Mercry, mercry me" en "Inner city blues" (qua geluid z'n tijd ver vooruit)

Als dit geen 5 sterren is dan weet ik het niet meer...

Ik heb hem van de week binnengehaald als anniversery edition. Er staan onnoemelijk veel bonustracks op, dus dat zal wel smullen worden.

Ja, en dat is wat ik nou zo jammer vind aan dit album. Gaye treedt op als vredesactivist, milieuactivist, kindervriend, evangelist en ga zo maar door. Jakkes, dat is niet waar ik op zit te wachten als ik muziek luister.
Gelukkig is de muziek wel dik in orde en luister ik er toch iedere keer weer graag naar. 3,75/5

ergens heb je gelijk, Haas, maar het was juist die Stap!

voorheen was alles bij Motown prestatie/commercieel getint (er werd zelfs gestemd bij het uitbrengen van een nieuw nummer; wel/geen hitpotentie) en was er geen sprake van diepgang in de teksten en met dit album brak Marvin hiermee en opende de weg voor de vrije inspraak van artiesten
dit voor zowel tekst als het invullen van het nummer zelf (was toch een grote gok, die uiteindelijk goed uitpakte, ook financieel)

Hij en Stevie waren wat dat betreft toch weer de pioniers

Ben er ook zeker niet weg van.

Persoonlijk ben ik wel blij dat het ergens over gaat.
Zou ook niet weten waarom muziek (of film of welke kunst vorm dan ook) geen politieke/maatschappelijke inhoud zou mogen hebben.

Het feit dat het album bepaalde thema's kent, verbind de nummers, en maakt het minder vrijblijvend.
Het geeft dit album wel toegevoegde waarde vind ik.

Bovenop de muziek, die inderdaad erg mooi is.

Paalhaas bedoelt niet dat het nergens over mag gaan

Nou, omdat het kunstwerk dan zo vast blijft zitten in zijn context. Politieke thema's zijn vaak erg tijdsgebonden en dragen daardoor niet bepaald bij aan de houdbaarheid van de muziek (of in ieder geval de teksten). Voor een tekst die lang houdbaar is, is het belangrijk dat het inspeelt op universele thema's, zaken die de mens altijd eigen zullen blijven.

Gelukkig zijn de teksten van Gaye hier nog vrij universeel (Oorlog bijv. is iets van alle tijden), maar het is zo belangrijk in kunst om het kunstwerk niet te besmeuren met een eigen mening maar alleen de aanschouwer/luisteraar aan te zetten tot nadenken.

zo goed ken de teksten ook weer niet.
Bij mij komt vooral het beeld binnen dat hij zich vooral heel veel zorgen maakt. Daarnaast is het vrij spiritueel allemaal (dus hij kent ZELF niet de oplossing).
Ik kan me voorstellen dat je daar veel of weinig mee kan hebben.

Zelf zoek ik dit soort thema's nou niet bepaald op, maar vind het (gek genoeg?) een zeer geslaagd resultaat opleveren (de totale sfeer van de plaat).
Dus het geheel klopt voor mij gewoon.

Ik meen toch dat hij de hele tijd zo charmant loopt te vertellen over God en liefde als de oplossing van alles.

een goed tijdsbeeld kan (in welke kunstvorm dan ook) juist de kracht en waarde (op zich) zijn.

Een (in mijn ogen goede) artiest is juist een kind van z'n tijd.

sterk argument

daar richt hij zich (zijn klaagzang soms) i.d.d. toe (dat bedoelde ik met spiritueel).
Dus als je het zo uitlegt, dan weet hij een oplossing ja.

Maar het is dus niet zo dat hij een lang verhaal doet hoe hij het allemaal beter weet.
Het komt mij, nogmaals, eerder over als iemand die somber en droevig, en bijna wanhopig is, dan een betweter (wat mij veel meer zou irriteren).
Dat bedoelde ik te zeggen.

Op kunsthistorisch vlak, ja, zeker. Maar als kunsthistorisch werk vind ik What's going on niet bijster interessant.


Wil je soms zeggen dat artiesten die hun carrière op introspectie baseren, zoals Leonard Cohen, dus niet goed zijn??

Mee eens.

nogmaals, sterk argument
en toch:
het gaat niet perse over de teksten, maar over het totaalbeeld

de jaren 60 zonder de Beatles is nauwelijks voor te stellen (hoezo zijn de Beatles kinderen van hun tijd )

aan de andere kant zijn de allerbeste artiesten van alle tijden, dus hoe interpreteer je 't
ik bedoel, de Beatles horen hoe dan ook tot de allerbeste

moeilijke kwestie

What's going on is anders behoorlijk baanbrekend geweest hoor.

Ik moet tot mijn spijt bekennen dat ik niet zo op de hoogte ben van het werk van Leonard Cohen.

Misschien kan ik ook niet een soort omgekeerde definitie hard maken, maar ik kan alleen maar zeggen (in het algemeen; het geldt niet zozeer voor dit album) dat ik enorm veel respect heb voor kunstenaars die het risico nemen om af te wijken van gebaande paden (gangbare stijl, op nostalgie gebasseerde thema's) om als ogen, oren en mond van de maatschappij te dienen met het risico niet "begrepen" te worden (en daarnaast ook nog eens snel gedateerd te worden).
Dat heeft niet alleen een historische waarde, maar kan ook weer van creatieve waarde zijn voor anderen. En zo verder, en zo verder..

Maar vernieuwend kun je natuurlijk op veel gebieden zijn.

de Beatles?
Ken ik niet.

Zal ik een opzoeken...

Niet als ik er iets over te zeggen heb!

, nou laat maar komen, dan
ik voel me sterk, vandaag