The Black Keys - 'Let's Rock' (2019)

Op Spotify is de albumtitel: ''Let's Rock''

Toch een aardig geïnspireerd dozijn en rete-catchy weer. Mijn dag begon verrassend goed (Walk Across the Water ).



Op discogs niet.

Volgens mij is wat op de hoes staat altijd leidend, dus 'Let's Rock' met Engelse quote-tekens.

Maakt het zoeken op MuMe wel lastig want de zoekmachine heeft moeite met bijzondere leestekens.

Op de Facebookpagina van Black Keys staat ook ''Let's Rock''. Heb een correctie ingediend.

Ongecompliceerd rock album. Wel erg gladjes, dus óf het album groeit nog óf het album verdwijnt naar de achtergrond. We zullen zien. Voorlopig 3.0* voor het vakmanschap.

Klopt de titel dus toch! Let's Rock, maar dan tussen "...."

1ste helft is wel duidelijk beter dan de tweede.

Discogs wordt onderhouden door consumenten, net zoals Wikipedia. Spotify wordt direct aangeleverd door label(s), dus zal wel kloppen? ?

Off-topic maar:
Misschien een hele simpele tip bij de ", ', of geen aanhalingsteken discussie.
Kijk hierboven eens op de albumhoes!

Staat het gewoon op, en waarschijnlijk is bij drukken van de hoezen wel het door de artiest gekozen symbool gebruikt?

Mijn huisgenote begon meteen Gold on the ceiling te fluiten toen ze de keuken in kwam lopen. Ben je dan als band heel herkenbaar of niet vernieuwend? Ik vind dit zelf wel een aardige plaat, zolang ze inderdaad blijven rocken; hier en daar neigt het te veel naar blues en dan wordt het aardig saai.

Albumtitel is inclusief haakjes. In de staat van the Black Keys werd nadat jarenlang geen doodstraf was uitgevoerd weer iemand op de elektrische stoel gezet (daar komt ook de albumhoes vandaan). Toen deze man zijn laatste woorden mocht zeggen, waren zijn enige woorden: “Let’s Rock”.

De albumtitel is dus een citaat.

Vijf sterren voor mij!

Hij doet ontzettend denken aan El Camino, zowel qua stijl, luchtigheid en speelduur. Helaas missen ze hier de enkele uitschieters die daar wel op stonden. Des al wel te plus is het een lekker album geworden, perfect voor het warme weer.

Of deze echt blijft hangen betwijfel ik ten zeerste, maar misschien dat ze volgend jaar alweer een vervolg uitbrengen. Voor de komende paar maanden zal deze in ieder geval nog regelmatig de revue passeren.

Geen last van een negatief zelfbeeld volgens mij...

The Black Keys kleuren hier wel erg netjes binnen de lijntjes. De echte inspiratie lijkt verdwenen. Tegenvaller!

Nou, tegenvaller vind ik een te groot woord, maar ze hebben spannender platen gemaakt. Aangename rock, leuke glamrock citaten. Gewoon lekker spelen is niet genoeg om een grote plaat te maken, maar leuk is het wel.

voor de teksten hoef je in geen geval te luisteren.

Zo zie je. Veel oudere fans hoorden te weinig blues op deze plaat. Anderen vinden dit dus soms teveel naar blues neigen. Ik ben de gelukkige, want ik vind hun bluesrock en poprock beiden goed.

Vind dit wel een beetje klinken als T-Rex.

Nee, Let's Rock is geen 'El Camino', maar (gelukkig) ook geen 'Turn Blue'. Het is wel een plaat die mij na de eerste voorzichtige beluistering beter is gaan bevallen. Zeker omdat ik in die fase viel over de zoetsappige melodieën die weinig met "Let's Rock" te maken hebben.

Bij beluistering van de plaat met iets meer aandacht viel me op dat bijna alle songs heel rustig, maar ook weinig geïnspireerd beginnen om al vrij snel over te schakelen naar een veel aantrekkelijkere invulling, vaak gepaard gaand met een prima melodie en vele gitaarlijnen. Die prima melodie is wat ik niet terugvind op Dan Auerbachs soloplaat van vorig jaar. Dus is dat het deel wat Patrick Carney meeneemt naar de band? Een schop onder de kont van zijn partner om een stap extra te zetten of bewaart Auerbach zijn beste songs gewoon voor The Black Keys?

Het lijkt erop dat het duo meer als duo opereert op Let's Rock, met ondersteuning van een mooi soulful dameskoortje hier en daar. Daar moet dan wel de opmerking bij dat als The Black Keys alle gitaarlijnen live wil spelen er naast Auerbach zeker drie andere gitaristen moeten staan.

Dat alles daargelaten. Zowel titel als hoes zijn van toepassing. The Black Keys zijn terug na een stilte van vijf jaar, fully charged en met de uitnodiging om te rocken, beloftes die voldoende worden ingelost. Voor nu nog een conservatieve score van 3,5*, maar ik sluit een verhoging op korte termijn niet uit. Binnenkort in huis gaat mij meer vertellen.

Dit is een aangepaste versie van een Engelstalige post op WoNoBloG.

Niets bijzonders

Opnieuw een lekker album van the Black keys,al zullen sommigen na vijf jaar wachten ook wel wat teleurgesteld zijn want echt uitzonderlijk of verrassend is het allemaal niet.
Ik vind Let''s rock eigenlijk een logisch vervolg op Turn blue,per album is de sound wat gepolijster en gaat steeds meer richting pop.En ook de productie wordt daar steeds een beetje op aangepast,hoewel ik die toch wel weer erg goed vind.
De twee aspecten die the Black keys toch ook hier met gemak overeind houdt is ten eerste dat het duo nog steeds met ijzersterke nummers op de proppen komt en als die ten tweede ook nog een prachtige gitaar riff of solo bevatten zit het bijna altijd wel goed.
Eagle birds,Every Little Thing en Fire Walk with Me kunnen me in dat opzicht het meeste bekoren maar zo'n song als Sit Around and Miss You is me toch te glad en slap.
Gelukkig staan er daar op Let's rock ook weer niet al te veel van op zodat dit toch wel weer een acceptabel en goed album is,maar ik hoop dat ze op de volgende de titel van deze toch wat meer gaan waarmaken

Ik vind het ook jammer dat het wat netjes klinkt. En ik woon zelf in een Vinex-locatie. Voor de rest is het een prima album. Maar het mag wat mij betreft lekker vuil en ongepolijst klinken. Het mag van ook mij meer rocken. Maar ik ben allang blij als ze iets als Go of Lo/Hi draaien in plaats van een gemiddelde top 40 song.

'En ik woon zelf in een Vinex-locatie'...

Wat een toppertje

Dat mis ik op deze plaat, het is mij allemaaal te gladjes

Dat dus

Perfecte plaat voor deze zomerse temperaturen! Het klinkt allemaal wat gelikter dan voorgaande platen El Camino of Brothers en minder bluesy dan zijn opvolgers maar het blijft voor mij een ontzettend lekker catchy album.

Niet de beste plaat van The Black Keys en wellicht wat gemakzuchtig na de de geweldige voorgangers en de (betere) uitstapjes van Auerbach, maar zeker een heerlijk zomerse plaat met catchy nummers.