Prince - Originals (2019)

Ik ken wel een aantal nummers met zijn eigen vocalen, maar niet allemaal denk ik.

Toch vind ik Jill Jones mijlenver boven het album van The Family staan.

Misschien een idee om alleen stemmen mogelijk te maken vanaf de dag van release?!

Is al vaker geopperd. Ben ik het niet echt met eens. Albums kunnen tegenwoordig op zoveel manieren al eerder te beluisteren zijn dat het moet kunnen om voor de release een stem uit te brengen, en in de praktijk gaat het meestal ook goed.
In dit geval ging het om 0,5* en dan is het raar en valt het ineens op. Dan praat je niet meer over liefhebbers of over mensen die een pre-listening sessie of zoiets gehad hebben.

En zelfs dan nog: je kunt je vroege stem altijd even toelichten als mensen het in twijfel trekken (inclusief een tag). Dat gebeurde nu niet.

Vroege stemmen vind ik juist ook wel een leuk onderdeel van de voorpret voor anderen.

Make-up is het. Een kort stukje. Maar het swingt! Het is een apart nummer. Het bijzondere synth geluid doet me denken aan 'Strange but true'. Een nummer waar ik al jaren van loop te roepen dat dat een geniaal nummer is van 'Rave'. Sommige die -hard Prince fans denken daar anders over. Daar heb ik gelukkig niks mee te maken ? (ik heet eigenlijk Willem en ik heb in 1999 in chez BB in Utrecht dat Prince feest gegeven waar bij DJ NM hele goed draaide, toch alweer 20 jaar geleden?

Ken je het nummer van Vanity 6 niet Wilmer?

Wat een laag gemiddelde van 4,29 zeg...

Ik zit het als Prince fan een beetje naar beneden te halen...

aERodynamIC ik heb die LP van Vanity 6 al jaren in huis en inderdaad Make up kende ik nog niet
het was me nooit opgevallen.... strange... maar de versie van Prince vind ik beter. (nu makkelijk gezegd)
Beeetje zwak van mij dat ik die van Vanity niet kende,,, terwijl ik wel die Jill Jones CD heb
en regelmatig enthou draai

Dat gemiddelde daalt wel weer, zeker als het boven de 20 stemmen gaat komen. Genoeg mensen die helemaal niks met Prince hebben en zo gaat het altijd na 20 stemmen, bij welk album ook.

Dit is ook nog eens een lastig album om te beoordelen vind ik zelf: de nummers waren al bekend in de versies van andere artiesten, waren soms al bekend in zijn eigen versie, is een postume release en is natuurlijk geen volwaardig nieuw album.

Zelf had ik eerst even last om de nummers die ik zo goed ken even los te laten en nu in deze versies te horen waardoor ik ook op 4* zat. Maar nu heb ik dat losgelaten en besef ik weer in welke te gekke periode van zijn carrière we zitten. Met de vorige release Piano & a Microphone 1983 is dat toch weer heel anders. Die draai ik al niet meer, dat zal met deze anders zijn verwacht ik.

Ik kan je goed volgen en zie het ook zo. Vanwege een enkel nummer zit ik nog op 4*, maar er staan flink wat juweeltjes op. Deze release is zeker de moeite waard.

Op Wouldn't You Love to Love Me? na vind ik de geluidskwaliteit trouwens prima. Toch een pluspuntje, want dat was maar afwachten.

Als je via een omweg de muziek bij Tidal download, staan de ID3 tags erin van de bootlegs waar ze vanaf komen. Volgens mij is dit stap 1 naar het bewijs dat de grote meester zelf achter de ongelofelijke hoeveelheid bootlegs zit, die vaak perfect klinken en qua grafische vormgeving ook perfect zijn.

1. Sex Shooter 5 The Jewel Box II
2. Jungle Love 20 Abu Dhabi 20ten
3. Manic Monday 24 Blast From the Past 1.0
4. Noon Rendezvous
5. Make-Up
6. 100 MPH 20 Dreams
7. You're My Love
8. Holly Rock 7 Birthday Parade
9. Baby, You're a Trip 14 Blast From the Past 1.0
10. The Glamorous Life 30 Acoustic Love Affair
11. Gigolos Get Lonely Too
12. Love... Thy Will Be Done 16 Abu Dhabi 20ten
13. Dear Michaelangelo 30 Blast From the Past 4.0
14. Wouldn't You Love to Love Me? 9 Blast From the Past 1.0
15. Nothing Compares 2 U 3 2004-02-15: The Fillmore, San Francisco, CA, USA

Sherlock Holmes.

Ik draai Make up nu over de (goed geluid) koptelefoon. Yes Ik heb me niet vergist
Make up is gewoon belachelijk goed... Crossover met Prince en Kraftwerk of zo iets haha
maar dan anders. Het is veel strakker en obscuurder dan die Vanity 6 versie.
Als straks die CD (eindelijk) uitkomt weet ik al wat ga draaien ... wat een feest!
Die rare Prince zet me al bijna 40 jaar op het verkeerde swingende been
Leve Prince en het geluk van zijn nieuwe muziek!

Benieuwd in hoeveel jaarlijstjes dit album straks gaat opduiken. Niet in de mijne in elk geval (ik vind dit soort releases, hoe leuk ook, daar zelf niet in thuis horen).

Leuk zo'n lijstje.. En met alle respect maar er klopt helemaal niks van.... birthday parade als voorbeeld...is een live bootleg... En de rest klopt ook niet.

Ik denk dat ie gewoon een fanmade versie van Originals te oakken heeft... ook leuk, wel anders...

Ik heb het bij Tidal vandaan Orgineler dan dit kan je het niet krijgen, lijkt me. Geen bootleg, En het zijn al zeker helemaal geen live versies. De genoemde Birthday Parade heb ik zelf (SAB 056/057) en die is inderdaad live (rete goede bootleg trouwens.)

Er zijn een aantal programma's die Tidal files kunnen omzetten. Dit kwam er uit. Ik kwam er juist achter omdat het programma dat ik gebruik, de bestanden automatisch in mappen zet aan de hand van de ID3 tags. Hier kwam een raar soepzooitje uit. Andere artiesten kwamen er wel goed uit. Het is of opmerkelijk of een dwaal spoor. Ik hou het dan op het laatste.

Nu ook op Spotify te streamen

"The "Cinematic Mix" of "Nothing Compares 2 U" (on Target & Japan CDs of #Originals) is amazing. First verse is just #Prince vocals and strings! Strings are more prominent in the mix throughout."


Ben benieuwd!

Inderdaad eindelijk op Spotify. Ik ben ook gearriveerd op het feestje (ik had geen zin om te zoeken naar andere manieren).
Interessante verzameling. Wel houd ik bij veel nummers een demo gevoel over (wat ze feitelijk ook waren natuurlijk). De arrangementen zijn vaak wel erg kaal/ ruw/ simpel. Dat maakt dat ik dit niet heel vaak zal draaien. Er valt simpelweg te weinig te ontdekken in vergelijking met zijn klassieke albums.

Maar toch.. "Make-up" vind ik zo'n typisch korte Prince groove die ik graag een paar keer op herhalen zet.
Single "Nothing compares" is veruit Prince's mooiste versie die ik gehoord heb (hoewel ik die cinematic versie niet ken).
"100 MPH", "Baby you're a trip", "You're my love" (Prince klink anders dan ooit), "Gigolos get lonely too" (los van de tekst altijd een erg sterk R&B nummer gevonden) en "Manic Monday" zijn de overige hoogtepunten voor mij.

In één van die Susan Rogers interviews op Youtube vertelt ze dat Prince haar (na een paar uurtjes slapen na een opnamesessie) als zo vaaks 's ochtends opbelde dat ze snel naar de studio moest komen omdat hij weer moest bevallen van een idee. Echter zat die ochtend alles enorm tegen, en kostte het haar veel langer dan normaal om in de studio te komen. Prince zat vol ongeduld klaar om te beginnen. Ze startte de tape, wat volgde waren de inmiddels bekende regels van Manic Monday, en ze dacht "zingt hij nu over mijn ochtend"?
Leuk om deze opname nu werkelijk te horen.

Ook leuk om Prince het typetje Morris Day te horen doen, wat een gedeeld typetje scheen te zijn.

Wie doet of doen de vrouwelijke achtergrondzang?

Welk nummer?
"Baby you're a trip" Jill Jones als ik het goed hoor. Verder werden vaak Wendy, Lisa en de V6 girls (Manic Monday?) opgetrommeld. Ik heb geen credits kunnen vinden. Wellicht de lp bezitters?

Ja, ook al de indruk dat Jill Jones de backing deed op de demo van het voor haar bedoelde nummer Baby You're a Trip

De demos halen wel wat glans af van de breed bekende nummers die door zijn entourage zijn opgenomen. Ze hebben bijna letterlijk elke door Prince gezongen noot overgenomen.

Het blijven goed uitgewerkte demos... en een stukje muzikale geschiedenis van Zijne Paarsigheid

Toch een beetje het gevoel dat dit valt in de categorie kassa voor Warner en de nabestaanden.

Sommige van die acts waren dan ook bedoeld als een soort alter ego (die inderdaad elke piep van deze schetsen mochten nabootsen) omdat hij meer creëerde dan hij onder Prince kon uitbrengen. Én door deze projecten was er ineens een hele "Prince sound". Verdraaid slimme manier om je status te vergroten vind ik.

De cinematic versie van nothing compares 2 u is wel echt erg mooi

Damn wat is dit vet! De deluxe- uitvoering staat inmiddels in bestelling!

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Prince - Originals - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Prince - Originals
De kluizen van de Paisley Park Studios van Prince zijn weer eens geopend, wat dit keer een verrassend sterke en bijzondere serie fraai gearrangeerde demo’s oplevert

Originals van Prince klinkt zo bekend dat het bijna een Prince verzamelaar lijkt, tot je je beseft dat alle songs op het albums bekend zijn in de uitvoering van iemand anders. De songs op Originals schreef Prince voor anderen, die er soms wereldhits mee scoorden, maar hij nam de songs ook zelf op. Het genie uit Minneapolis deed dit met het van hem bekende perfectionisme, waardoor Originals veel interessanter is dan de gemiddelde selectie demo’s. In muzikaal opzicht haalt Prince alles uit de kast, zodat nauwelijks sprake is van ruwe demo’s. In plaats hiervan hoor je van andere muzikanten bekende songs in het Prince jasje dat sinds zijn trieste dood in 2016 zo wordt gemist.

Prince bracht heel veel tijd door in zijn Paisley Park Studios in Minneapolis (en de thuisstudio's die hier aan vooraf gingen) en vulde naar verluidt de kluizen van deze studio's met heel, heel veel muziek. Het zijn kluizen waarover al decennia wordt gefantaseerd en gespeculeerd. De vraag was lange tijd niet of maar hoeveel meesterwerken van het niveau van de allerbeste albums van Prince ooit uit de kluizen zouden komen.

Na de trieste dood van één van de allergrootste muzikanten aller tijden werd de roep om het openen van de kluizen van de Paisley Park Studios alleen maar luider. De erfgenamen van Prince geven hier langzaam maar zeker gehoor aan, maar tot dusver is het aanbod nog niet heel indrukwekkend.

Tot dusver kregen we vooral demo’s, waaronder de demo’s die terecht kwamen op Piano And A Microphone 1983, dat ik nog de beste release vond tot dusver. Deze demo’s waren absoluut de moeite waard, maar ik kon ze toch niet scharen onder het beste werk van Prince, al is het maar omdat de demo’s hier en daar wel erg fragmentarisch klonken.

Een paar weken geleden werd een nieuw album met Prince demo’s vrijgegeven op de muziekdienst Tidal. Inmiddels is Originals ook op de andere streaming media diensten en op cd verschenen (vinyl volgt over een kleine maand). Ik keek er op voorhand niet erg naar uit, maar Originals blijkt een zeer interessant album.

Het is een album met songs die Prince schreef voor anderen en die niet op zijn eigen albums terecht kwamen (een enkele live-versie daargelaten). De songs op Originals kennen we van aan Prince gelieerde bands en muzikanten als The Family, The Time en Sheila E en van Prince protegees als Jill Jones, Vanity 6, Appelonia 6 en Martika, maar uiteraard komen we ook de wereldhits die hij schreef voor The Bangles (Manic Monday) en Sinéad O’Connor (Nothing Compares 2 U) tegen.

Het fascinerende aan de songs op Originals is dat Prince zich er bij het schrijven van songs voor anderen niet makkelijk afmaakte met een ruwe demo, maar dat hij de songs met veel liefde en gevoel heeft opgenomen. De muzikant uit Minneapolis kon op flink wat instrumenten uit de voeten en trok tijdens het opnemen van de demo’s voor anderen (in de meeste gevallen in de studio die hij bewoonde voor de bouw van het Paisley Park complex) flink wat uit de kast. Hier en daar horen we wat andere muzikanten (waarschijnlijk uit de tijd dat Prince met The Revolution speelde), maar het meeste doet Prince zelf.

Vooral in muzikaal opzicht pakt Originals flink uit en horen we Prince in topvorm. In vocaal opzicht klinkt het vaak net wat minder uitbundig, waarschijnlijk om de songs niet direct om te vormen tot Prince songs. Zo hoor je in de versie die Prince maakte van Manic Monday, later een wereldhits voor de Bangles, prachtige keyboard partijen, die dicht tegen de latere versie aan zitten en net wat avontuurlijker klinken, maar houdt hij zich in de vocalen wat in, zodat Susanna Hoffs zich later zou kunnen onderscheiden met haar zwoele zang.

Originals is hierdoor deels een feest van herkenning, zeker voor een ieder die in de jaren 80 niet alleen Prince maar ook zijn hele entourage volgde, maar het levert ook een serie nieuwe Prince songs op. Het zijn in veel gevallen songs die niet hadden misstaan op zijn eigen albums, al was de keuze om de songs aan anderen te geven ook in de meeste gevallen verdedigbaar.

Het funky jamwerk op Originals is zo strak en degelijk als je van Prince verwacht, maar het meest onder de indruk ben ik toch van de momenten waarop Prince achter de piano kruipt, met hoorbaar veel liefde en gevoel voor perfectionisme tijdloze popliedjes in elkaar sleutelt of kiest voor bijna bombastische songs waarin de gitaren mogen scheuren of Prince laat horen dat hij ook op de keyboards kon toveren en ook wel eens naar Kraftwerk luisterde.

Alles komt bij elkaar in de prachtige versie van Nothing Compares 2 U, inclusief saxofoon solo, dat uiteindelijk door Sinéad O’Connor tot wereldhit werd gehuild. Het is de fraaie afsluiter van een album dat veel beter en veel interessanter is dan ik op voorhand had verwacht. Ik hoop nog steeds op een vergeten Prince klassieker uit de kluizen van de Paisley Park Studios, maar ook van albums van het niveau van Originals mogen er van mij nog flink wat volgen. Erwin Zijleman

Zou Holly Rock zo'n warehouse-jam zijn? Eric Leeds (lekkere solo's hoor) was er toch ook al voor Paisley park?
You're my love vind ik echt heel relaxed en verfrissend, al moet ik nog wel erg wennen aan het 2e deel van het nummer.
Wel lees ik veel tegenstrijdige ervaringen over hoe rijk het gearrangeerd is of juist een demo-feel heeft. Ik zit in het laatste kamp, al kan ik er moeilijk beschrijven waarom. Wellicht de bedompte sound (maar zeker niet slecht op "wouldn't you love" na), de wat auto-piloot ritmes en kaalheid in detail.
Maar.. het is wat het is, en ik ben wel heel blij met het album, waarop toch nog zat te ontdekken valt.
Dat gospel einde van Baby you're a trip bijvoorbeeld.

In de laatste 30 seconden van Manic Money lijken zowel Prince als de achtergrondzangeres niet op de juiste toonsoort te zitten. Klinkt wat onnatuurlijk.

Goed verhaal erwinz maar ik wil nog wel de kanttekening maken dat Nothing compares 2 u niet werd geschreven voor Sinead,maar voor the Family. Sinead heeft t nummer later dus gecoverd en absoluut verbeterd ten opzichte van het Family origineel. Echter is de Cinematic version die op de Japanse uitgave van Originals staat eigenlijk nog mooier vind ik zelf.

Tevens denk ik dat Prince de vocalen op Manic monday bewust zo ingetogen heeft gehouden, want dat creëert immers het gevoel wat de tekst van de song bevestigt... ook dit nummer schreef hij niet speciaal voor the Bangles, Maar was bedoelt voor Appolonia 6. Dat kwam er niet van,en dus werd t doorgeschoven naar Hoffs en haar vriendinnen. Ik persoonlijk vind die versie dan weer lekkerder. Want prince klinkt inderdaad wat uitgeblust op zijn versie. Echter vind ik mijn vermoeden waarom dan wel weer grappig.