Editors - The Blanck Mass Sessions (2019)

Toch fijn als bands specifiek voor Record Store Day iets maken. In remix versies van recent materiaal ben ik niet zo erg geïnteresseerd, maar in elke nieuwe song van Editors wel. Desnoods is het slechts 1 rest song van Violence. En dan is het wellicht toch hopen op verbeterde versies van dat album, want eerlijk gezegd kan ik na de concerten, die studio-versies niet meer aanhoren. Live bleken de Songs echt meer te zijn, dan de platte studiomix. Zou Blanck Mass het materiaal nu beter begrijpen?.

Ben hier wel benieuwd naar, Blanck Mass - World Eater (2017) was een geweldig album, alhoewel het live iets minder uitpakte maar dat had deels te maken met de matige locatie: sfeer / akoestiek van De School te Amsterdam.

Op de Rough Trade site staat dat Barricades geproduceerd is door Blanck Mass, duidelijk extra Tribal beats aanwezig dan ik van Editors zou verwachten. De overige nummers zouden 'originele productie's' zijn van Blanck Mass toch ergens suggererend dat de single een soort samenwerking is en de overige nummers remixes door BM.

Barricades is best een fijn nummer. Had een vd betere geweest op Violence.

Ondanks een best goede score deze gisteren misgelopen op de Record Store Day. Wel direct maar de gewone release besteld die op 3 mei as. uitkomt. Dus mijn oordeel laat nog even op zich wachten.

Barricades: Fascinerende clip en een fijn nummer!

1 keer beluisterd, en dat is voor mij genoeg; verplaatst op m'n muziekspeler naar de map Editors 'EP's & Singles'.

Kortom: Dit is een album waar ik nooit meer tijd in ga steken.

Ik kom tot nummer 2

Moeilijk, een album dat ik in de ene versie ken (en waardeer) opeens in een andere versie (mix) beluisteren en er een mening over vormen zonder mijn oordeel over het origineel mee te laten spelen. Op popmatters.com staat een weloverwogen en genuanceerde recensie, en daarin wordt dit album "an improvement on the already strong Violence" genoemd, met op minstens drie nummers "notable improvements in style and mood", hoewel tegelijkertijd "the differences are subtle". Het hart van die recensent gaat uiteindelijk toch meer uit naar de Blanck Mass-versie omdat die "illustrates originality without compromise."
        Ook ik hoor wel wat verschillen, met name wat meer elektronische percussie en een donkerder sfeer, en dat geeft ook wel aan hoe groot de invloed kan zijn van een producer, of moet ik zeggen: van een remixer? Counting spooks bijvoorbeeld is van een onderhuids broeiend psychologisch drama veranderd in een doordenderende paranoia-thriller, en het lange instrumentale einde van Violence klinkt op de oorspronkelijke plaat warm en omgeven door synthesizergolven, terwijl er in de versie van Blanck Mass eerder sprake is van een Robert Miles-achtige trance en kaalheid – in feite verlengt Blanck Mass op die manier de weg die de Editors van The back room naar In dream hebben afgelegd, en het is aan de luisteraar om te beslissen of hij of zij op die duisterder weg een reisgezel wil zijn. Voor mezelf sprekend ben ik dik tevreden met de oorspronkelijke Violence, en de meerwaarde van deze Blanck Mass sessions is te klein om de aanschaf te rechtvaardigen – met de oorspronkelijke Violence nog op de plank zal deze nieuwe versie gewoon te weinig uit de kast komen, en daar kan één nieuw (en niet bijzonder sterk) nummer verder niets aan veranderen.

Geen nieuwe versie, maar het bronmateriaal van producer Black Mass voor de definitieve mix van wat we kennen als het album Violence. En ik begrijp wel dat er nog een extra producer op werd gezet om het geheel nog wat krachtiger en meer organisch te maken. Dit klinkt wat kaler en af en toe rommelig (Darkness at the Door), maar Barricades is een mooie aanvulling en het stampende einde van Counting Spooks is hier wel heel lekker.

Barricades werd net gedraaid op Orinoco Radio. Ik vond het al verdacht veel op Editors lijken, maar ze waren het dus ook gewoon. Gaaf nummer, elektronisch en stemmig zoals ik Editors graag hoor. De video is trouwens ook ronduit fascinerend! Daar kan ik echt enthousiast van worden.