menu

SONS - Family Dinner (2019)

mijn stem
3,67 (44)
44 stemmen

Belgiƫ
Rock
Label: Universal

  1. Family Dinner (3:59)
  2. Ricochet (4:00)
  3. Naughty (3:01)
  4. I Need a Gun (3:43)
  5. White City (2:58)
  6. Skin (4:32)
  7. Waiting on My Own (2:41)
  8. Keep on Going (2:11)
  9. Tube Spit (3:14)
  10. Do They See Me (5:41)
  11. Sneaky Snake (5:57)
totale tijdsduur: 41:57
zoeken in:
avatar van WoNa
4,0
Heel veel bands worden in het laatste jaar vergeleken met Shame. Dat zegt heel veel over de status die het debuut van die band, 'Songs Of Praise', heeft bereikt in korte tijd. Tot nu toe haalt niet een band het bij dat album in mijn oren. Tot dat ik Family Dinner voor het eerst hoorde. Niet dat de twee platen nu direct zoveel met elkaar van doen hebben, juist niet zou ik zeggen, op één element na: de ongelofelijke energie die van de plaat uitgaat.

Sons ligt daarbij voor op Shame, omdat de band zoveel veelzijdiger is. Waar Shame toch vrij een-dimensionaal op Britse (post-)punk teruggrijgt, weet Sons door middel van dynamiek in hun stevige rock een veelzijdig palet te creëren van geluiden en sounds.

Alleen al het begin van de plaat. Het titelnummer zet in met een stevig drumritme, niet voor even maar een aantal seconden voordat de band volgt. Dat laatste woord is alles bepalend voor het nummer. Eigenlijk zou je de drums hier het lead instrument kunnen noemen, omdat dit instrument er steeds het meeste uitspringt. De rest is er omheen gebouwd als het ware. Dat is leuk en aardig natuurlijk, ware het niet dat er direct zoveel stuwende energie uitgaat van het ritme, dat ik al gevangen was voordat de band inzette.

Als de band in 'Ricochet', dat ingezet wordt met een bas "solo", ook nog laat zien dat Sons uit de weg kan met melodieën, koortjes en een vleugje pop, was mijn kostje gekocht. Dit album zou niet meer stuk mogen gaan en dat gaat het ook niet. Een eindeloze stroom energie wordt over mij heen gestort en net als bij Shame ben ik een plaat lang volkomen content.

Dit is bewerking van een Engelstalig post op WoNoBloG.

avatar van deric raven
4,0
Dit is zo’n plaat waarmee je het liefste met de auto de grens over gaat. Bij het gebrek aan lange uitzichtloze woestijnen je geluk beproeven op de Duitse snelwegen. Zompige gitaarrock in de hoogste versnelling die ondanks het geweld een aangename swing weet af te dwingen. Vol gas door de eindeloze nacht. Wel verantwoord uiteraard. Of dit een regelrechte sollicitatie is aan het adres van Josh Homme, lijkt mij sterk. De vuige rock & roll leent zich prima voor een nieuw hoofdstuk in The Desert Sessions. Het zal niemand ontgaan zijn dat hij in het verleden al gecharmeerd was van Belgische bands, waarbij er volledig los gegaan werd. De uit Melsele afkomstige band laat met hun eerste volwaardige album Family Dinner een aangenaam visitekaartje achter, waarmee ze zich direct lijken uit te nodigen voor de aankomende festivals. Met deze agressieve energie verwacht je niet dat ze ooit gevraagd worden bij het vrijwel gelijknamige televisieprogramma Het Familiediner van Bert van Leeuwen. Daar zal alles stuk gaan, een vriendelijke lijmactie zal het niet kunnen redden.

SONS vestigt zijn naam in de grijze zone tussen de opgefokte punkrock en primitieve garagerock. Door zich niet krampachtig vast te houden aan inrichtingsverkeer, leveren ze een bijzondere bijdrage af met hun jonge honden identiteit. In een sneltreinvaart passeert vrijwel alles de revue. De jeugdige leden weten conditioneel dit tempo probleemloos vast te houden zonder te vervallen in eindeloos gepiel. Up tempo country, fragmentarische harmonieuze samenzang of melodieuze metal, het is allemaal mogelijk. Dit is een explosie welke we na de industriële revolutie van de jaren negentig minimaal terug hebben gehoord. Door het strakke swingende drumwerk vermengt met psychedelisch gitaarvervormingen blijft het continu in beweging. De voortreffelijke gitaarsolo laten ze horen dat ook de hardrock uit de seventies van invloed is geweest op hun ontwikkeling. Het klotst alle kanten op, zonder enig verlies van daadkracht. Zo hoort oer postpunk te klinken, als een groepering die zich principieel afscheid van de kortzichtigheid van dit beperkte punk genre. Op het moment dat je ervan overtuigt bent SONS te doorgronden, gooien ze er op het laatst in de vorm van Sneaky Snake een heuse duistere gothic killer in. Juist hierdoor benadrukken ze dat ze een naam zijn die je in de toekomst zeker in de gaten moet houden. Family Dinner is veel meer als een aangenaam debuut.

SONS - Family Dinner | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 18:49 uur

geplaatst: vandaag om 18:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.