John Coltrane is altijd wel beluisterenswaardig, hoewel dit album natuurlijk niet opzienbarend is.
Het liefst luister ik trouwens naar de twee bonusnummers op mijn geremasterde Prestige-cd uit 1996, waarop Coltrane samen met het Ray Draper Quartet speelt. Draper speel tuba, en hij heeft als sideman meer opnames gemaakt, dus daar ga ik eens op letten. Het geluid van de tuba beviel me namelijk wel.
Met: Donald Byrd (trompet op 2 van de 3), Freddie Hubbard (trompet op het andere nummer), Red Garland (piano), Paul Chambers (bas), Art Taylor & Louis Hayes (drums)
De plaat bestaat uit twee sessies: één met Donald Byrd en Louis Hayes op drums, de ander met Freddie Hubbard en Art Taylor op drums. We hebben hier onze eerste link met McCoy Tyner te pakken: het titelnummer werd door hem gecomponeerd! Hij was 19 toen dit werd opgenomen en eerlijk gezegd: in de compositie is niet veel van Tyner te vinden. Alles bij elkaar best een leuk plaatje maar niet wereldschokkend. Donald Byrd speelt wat ongeïnspireerd al moet ik zeggen dat ik sowieso nooit zo'n fan van hem ben geweest. Hubbard is sterker maar ook hij komt niet volledig uit de verf op deze plaat. 'Nakatini Serenade' klinkt dan nog het meest spannend, met uitstekend drumwerk van Louis Hayes. Op dit nummer gaat Coltrane ook behoorlijk los en dat klinkt dan weer erg lekker. Hij had zich ten tijde van deze opnames trouwens net voor de 2e keer aangesloten bij Miles Davis, waarmee hij ondermeer 'Round About Midnight', 'Milestones' en natuurlijk 'Kind of Blue' ging opnemen.