Wim Sonneveld - De 20 Mooiste Liedjes (1987)

De titel klopt vrij aardig, de meeste mooie liedjes zitten er tussen. Alleen jammer dat "Ik zou met jou" ontbreekt.

Ik besprak vanavond vooral muziek om je buren wakker te houden (AC/DC, Bowie, Genesis...) maar wil - voor ik met vrienden een pint ga pakken - eindigen in absolute schoonheid :

Deze plaat met tijdloze liedjes van Wim Sonneveld, een innemende persoonlijkheid was dat!

Marjolijne blijft mijn favoriet, maar hier staat niets ondermaats op, dit zijn zulke mooie luisterliedjes, zo charmant, zo lief vaak, zo hemels mooi, ook die stem van Wim!

Margootje is nog zo'n 'kweeniehoemooi" liedje !

Prima plaat voor zondagochtend bijvoorbeeld !!

5 sterren want minder zou zonde zijn !
*****

en het dorp is nog steeds 1 van de mooiste ned talige nummers

En geheel informatief; HET DORP is een vrije vertaling van een mooi nummer van Jean Ferrat ; "La Montagne".

Geen echte vertaling dus, maar een adaptatie zoals dat heet;

Het staat mooi verzameld op een best of van deze Franse chansonnier met de titel "Ma France" (24 chansons).

Het is maar dat jullie het zouden weten.

Ach, bijna alle fatsoenlijke Nederlandstalige muziek uit de jaren '50 en '60 is geadapteerd uit het Frans.

Ali Osram heeft ook een mooie versie van 'het dorp'

Waarheid als een koe!

Nederland heeft een erg lange cabaret-traditie en Wim Sonneveld is ongetwijfeld één van de grootsten. Vele liedjes zitten in ons collectief geheugen zoals "Aan de Amsterdamse Grachten", "Marjolijne" en "Het Dorp" (oorspronkelijk een nummer van Jean Ferrat wat EVANSHEWSON alias Father McKenzie zegt).
Mooie compilatie maar toch liever een dubbel-CD of CD-box.

ja, dit is een fantastische plaat , wat een mooie nummers , wat een hollands talent , buiten brel hebben wij dat nooit gehad hier in belgie , machtig mooie liedjes van een onschatbare waarde , en wat zou ik graag eens een pint met je drinken patrick !!!!!!!!

Bedoelen wij dezelfde Patrick? Ik zou Patrick, alias Father McKenzie, ook wel eens in levende lijve willen ontmoeten. Een pint aan de Amsterdamse Grachten. Of hebben ze in België ook mooie grachten? En is aan die mooie Belgische grachten ooit een ode gebracht door Jacques Brel?

Wim Sonneveld bewijst maar weer eens dat mijn stiekeme liefde voor oude nederlandse popliedjes (als 16 jarig pubertje kan je hier moeilijk mee aan komen zetten bij je vrienden) niet snel weg zal gaan. Vrijwel elk nummer heeft zijn eigen charme en leukigheden. Wim's prachtige stem maakt alles af.

Ja inderdaad, geweldig nummer ^^

Er zijn altijd enkele nummers van Wim die me aan kunnen spreken, Het Dorp, Margootje en Op de Step (die hier niet op staat), toevallig hadden mijn ouders dit album liggen en nu toch maar eens geprobeert, op enkele nummers na kan het me helaas toch niet interseren, in iedergeval geen uur lang.

Bij Sonnevelds Favorieten expres schrijft gaucho dat voor hem deze 20 mooiste liedjes volstaan, dus toen ik deze CD tegenkwam heb ik hem ook maar aangeschaft, ondanks de zeven dubbeltellingen met de eerstgenoemde compilatie. Op déze verzameling ontbreken bijna alle komische liedteksten (alleen Margootje maakt haar opwachting, hoewel de lichte noot in diverse andere liedjes ook niet ontbreekt), en dan valt extra op hoezeer er een ondertoon van al dan niet expliciete weemoed in Sonnevelds repertoire zit, met dank aan superieure tekstschrijvers als Jean Senn (Sonnevelds partner Huub Janssen), Annie M.G. Schmidt, Louis Davids en Jacques van Tol. Sonnevelds precieze dictie en zijn melancholische timbre doen de rest, en als dat hem (en mij) bestempelt als "niet meer van deze tijd", ach, het zij zo. Sonnevelds voordracht van Ik heb zo vaak aan Amsterdam gedacht slaagt er zelfs in om voor mij zijn hang naar die stad navoelbaar te maken, en dat wil heel wat zeggen.
        Een heel mooi voorbeeld van die weemoed (en één van de hoogtepunten van dit album) is Burgemeester Beekmanlaan (tekst van Friso Wiegersma) over een laan die bij de ik-figuur een onbestemd verlangen dat hij niet kan verklaren oproept, maar het mooiste vind ik toch wel Scheveningse tram vanwege de sublieme melodie, het subtiele arrangement en de prachtige tekst. In de boekuitgave van het "verzameld cabaret" van Michel van der Plas, Ben je belazerd ben je bedonderd (eerder verschenen als Frater Venantius), staat die tekst eveneens afgedrukt, daar echter De zomertram geheten. Wie zoals ik in Den Haag geboren en getogen is zal misschien net als ik een brok in de keel krijgen bij het laatste couplet:

        Op een balkon hier ver vandaan
        moet nog een schepje van mij staan.
        Zo gaan ze over, al die dingen:
        een vader met een wandelstok,
        een moeder met een witte rok,
        de zomertram naar Scheveningen.

Als Wim Sonneveld geen cabaretier was geweest maar zich als chansonnier had gepresenteerd, zou in ons land zijn succes dan evenredig zijn geweest met de kwaliteit van zijn werk?