George Michael - Listen Without Prejudice, Vol. 1 (1990)

Zo te zien voor de corona tijd.

Eerste Kerstdag 2016 zal ongetwijfeld voor velen een zwart en somber begin van van die Kerstdagen zijn geweest, omdat die ochtend bekend werd gemaakt dat de Engelse superster George Michael was overleden. De zanger/componist had al een aantal jaren problemen met zijn gezondheid en af en toe kwamen verhalen in de media over overmatig drank en drugsgebruik.
Gelukkig zijn al die vervelende verhalen naar de achtergrond verdwenen en blijft overeind staan dat Michael een ongekend groot talent was en een geweldige zanger. Vanaf het begin jaren ’80 scoort hij met Andrew Ridgeley in het duo Wham! een reeks tophits, zoals “YOUNG GUNS (go for it)”, “WHAM RAP”, “CLUB TROPICANA”, “WAKE ME UP BEFORE YOU GO GO” en “THE EDGE OF HEAVEN”. Met de als solo single verschenen “CARELESS WHISPER” (verschijnt overigens wel op het tweede Wham! album), ruikt de op 25 juni 1963 geboren Georgios Kyriacos Panayiotou voor het eerst aan een solocarrière.
Deze wordt na het grootse Wham! afscheid in het Wembley Stadion in Londen eind juni 1986 een feit. In 1987 brengt hij de millionseller “FAITH” uit, waarvan maar liefst 6 singles in de Nederlandse Top 40 komen. Na een korte rust periode, verschijnt op 3 september 1990 album #2, “LISTEN WITHOUT PREJUDICE VOLUME 1”, een album waarvoor George Michael geen promotie wil doen. Hij vindt dat de muziek voor zich spreekt en creëert hiermee bewust, dan wel onbewust, een strijd met zijn platenmaatschappij Sony, dat uiteindelijk resulteert in een scheiding met die maatschappij. Met een wereldwijde verkoop van ruim 20 miljoen exemplaren van “FAITH”, ligt er dan ook wel druk op de Engelsman, maar hij weigert om een kopie van dat succesalbum te maken en komt met een 10 nieuwe songs, waarvan het overgrote deel rustig van tempo zijn. Slechts “FREEDOM ’90” en “SOUL FREE” zijn uptempo en dansbaar, de rest in sferisch, zeer melodieus en geweldig gezongen en gespeeld.
“PRAYING FOR TIME” was de eerste single en deze sferische midtempo ballad is een prachtig nummer. De als 2e verschenen single “FREEDOM 90” geeft een link aan met de gelijknamige hit uit 1984 van Wham! hit, zonder de toevoeging 90 overigens. Het voortdreinende tempo geeft het nummer een dansbaar karakter en de toetsen/pianopartijen zijn prachtig. In 1974 bracht Stevie Wonder zijn album "FULFILLINGNESS' FIRST FINAL" uit en één van de toppers van die plaat is “THEY WON’T GO WHEN I GO” en Michael maakt van dit nummer een fenomenale cover. Geweldig gezongen en een heerlijke gospel sfeer door de koortjes...wat was het toch een fantastische zanger! Het iets meer dan 3 minuten durende “SOMETHING TO SAVE” is weer een rustig nummer met de akoestische gitaar als basis.
“COWBOYS AND ANGELS” werd ook als single uitgebracht, zij het in een edit versie. Dit ruim 7 minuten durende jazzy liedje is uitgegroeid tot een George Michael klassieker en opnieuw is de stem van de toen 27 jarige zanger een genot om naar te luisteren. De volgende topper op dit prachtige album is “WAITING FOR THAT DAY”, een midtempo liedje waar ingenieus "YOU CAN’T ALWAYS GET WHAT YOU WANT" van de Rolling Stones doorheen is geweven. Briljant, niets meer en zeker niets minder. “MOTHERS PRIDE” is een beklemmende ballad, mooie toetsen arrangementen en de zangpartijen, gaaf. “HEAL THE PAIN” werd ook op single uitgebracht en is weer een midtempo, sfeervol popliedje en “SOUL FREE” begint met een reggae achtig ritme en ontwikkelt zich tot een heerlijk dansbaar nummer. Met “WAITING (reprise)” komt het album op passende wijze tot zijn einde, gitaar, zang, George Michael op zijn best.
Gelukkig is de status van hem de laatste jaren groter geworden en zijn meer critici de absoluut aanwezige kwaliteiten van hem gaan zien/horen en waarderen. Als zanger stond hij op eenzame hoogte en ook als componist heeft hij pareltjes afgeleverd. Zonder vooroordelen luisteren was ruim 30 jaar geleden voor een grote groep moeilijk, tegenwoordig gelukkig niet meer. Des te jammer dat hij er niet meer is...een groot gemis!

Ah, vandaar! Ik dacht altijd al: het lijkt meer op het strand dan op een popfestival. En wat een aparte badmode hadden ze daar rond 1990.

Ik zat al helemaal in de cd's in 1990, dus ik heb dit Listen Without Prejudice, Vol. 1 helemaal 'grijs' gedraaid op cd. Gelukkig heb ik sinds kort ook de lp, al is het al voor de fraaie hoes. Met dus een menigte op het strand van Coney Island in 1940. Nog fraaier is de muziek van George Michael en zijn stem waarmee hij het zo prachtig vertolkt. De muziek is een mooie mengeling van pop, soul, funk en rock wat wij hier voorgeschoteld krijgen. Een aantal songs zijn voor mij wel heel erg geslaagd: openingssong Praying for Time, funky Freedom 90, soul-/gospelsong They Won't Go When I Go, het wonderschone soulful jazzy Cowboys and Angels, popsong Waiting for That Day (met op het einde 'You Can't Always Get What You Want') & Heal the Pain. Een juweel van een plaat.

George Michael, tja, helaas veel te vroeg dit aards bestaan verlaten. En ja, in mijn omgeving was het een verhaal van echt goed vinden of compleet ruk, de laatste in de meerderheid, helaas. Onterecht ook. Met Faith, laat staan Wham, had ik resp. niet zo veel/compleet niks. Edoch Praying for time werd de ether in gezonden. Dacht nog, is dat die Wham man, neen, kan niet. Edoch yes, kon en kan. Prachtige sfeervolle song, mooie instrumentatie, prima gezongen, ja, want zingen, ja, dat kon ie dus echt. Nou de cd kwam en hoppa, blind aangeschaft. Enkele jaren terug dan ook het vinyl aangeschaft. En ja, eerlijk ware eerlijk, een dijk van een plaat. Werkelijk geen enkel minder nummer met sws enkele fenomenale uitschieters. Ik noem dan Praying for Time, Cowboys and Angels, Waiting for that Day, Waiting reprise. Absolute topnummers m.i. Schitterend gezongen, prachtige muziek, zeker het akoestische element bij beide Waitings. Draai 'm nog vaak, geniet nog altijd en denk dan, een onbegrepen figuur met een machtige stem is ons ontvallen. Met de muziek dan nu als nalatenschap.

Ik heb altijd gedacht dat George Michael alleen een goede zanger was. Nu blijkt hij echter ook een uitstekend componist en zelfs een aardige muzikant. Dit album toont volwassenheid na Faith en laat horen dat George meer is dan een knappe kop met een dijk van een strot.

Fijn dat je zonder prejudice gelistened hebt. Wat ik ook best bijzonder vind is hoe verschillend deze en Older (tenen een sterk album) klinken. Jammer dat hij zo weinig albums gemaakt heeft wel.

Wham! ben ik pas echt gaan waarderen toen ze allang The Final hadden uitgebracht. Wham! was voor de bakvissen, niks voor mij. Tot zover de vooroordelen al vond ik Everything She Wants stiekum best wel goed. De muziek van George Michael heb ik daarom lang links laten liggen, al vond ik met name de softe kant van zijn muziek best oké. De verzamelaar 25 kocht ik voor mijn lief met Valentijnsdag lang geleden. De cd werd vaak gedraaid tijdens de vakantieritten en langzaam aan realiseerde ik me dat George Michael naast een goede zanger een geweldige liedjesschrijver is. Dit album, Older en de andere verzamelaar Ladies & Gentlemen heb ik afgelopen week via Marktplaats gekocht. En ben aangenaam verrast over Older maar nog meer over Listen Without Prejudice. Mooie, gevoelige nummers met een fijn up-tempo uitstapje (Freedom 90 en Soul Free). Tot nu toe heb ik geen zwak nummer gehoord, Cowboys And Angels springt er echt uit. En het klinkt ook nog eens erg goed. Leuk dat hij heel sneaky The Rolling Stones' You Can't Always Get What You Want naadloos verwerkt in Waiting For That Day. Weg met alle vooroordelen, dit is een geweldig album!

+++ Cowboys And Angels
+++ Mothers Pride

Ooit aangeschaft in het jaar nadat het album werd uitgebracht. Dat kwam vooral door Heal the Pain. Het was de tekst in combinatie met dat heerlijke ritme en die zang. Ik was een 23-jarige vrijgezel in een voluit prima zomer waar er ook veel andere vrij gezellige dames op de stranden van Walcheren waren te vinden. Er was altijd wel ergens een feestje ‘s avonds of het feest werd thuis verder voortgezet.

En deze muziek, dit album, deed het dan altijd zeer goed. De ritmes, het zeer lazy soundje en dan die stem van Michael die echt heerlijk op het album verder mee werkte aan de steeds sfeervollere avond. Heerlijk om dan dat centrale gaatje van de lp op die pin-up van metaal in het midden neer te zetten. Naald op het vinyl en rondjes draaien maar..

Ach.. wat jammer dat die zomer niet langer kon duren.

Zou mij niet verbazen dat dit één van de laatste vinyl lp’s was die ik heb gekocht. Prachtige hoes en (als ik het goed heb) was de print van het vinyl ook met een foto die rondjes mee draaide.

Daarnet dit album eens met deze warmere temperaturen opgezet. Mijn vrouw deint zachtjes mee..

De 3CD 1DVD Boxset van dit album is momenteel 29,99 op jpc.de en dit weekend ook geen verzendkosten naar NL.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: George Michael - Listen Without Prejudice, Vol. 1 (1990) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

George Michael - Listen Without Prejudice, Vol. 1 (1990)
Het oeuvre van George Michael is helaas vrij klein gebleven, maar de Britse muzikant heeft met Listen Without Prejudice, Vol. 1 uit 1990 minstens één en helaas toch wel wat onderschatte klassieker op zijn naam staan

Serieuze muziekliefhebbers durfden lange tijd niet te bekennen dat een van de twee heren van het popduo Wham! echt wel iets kon, maar op een gegeven moment viel niet meer te ontkennen dat George Michael een groot zanger was. Dat de Britse muzikant ook een groot songwriter was liet hij vooral horen op het in 1990 verschenen Listen Without Prejudice, Vol. 1, dat wat mij betreft met afstand het beste album van George Michael is. Het is een album met vooral ingetogen songs waarin George Michael de sterren van de hemel zingt en die ook ruim dertig jaar later van een bijzondere schoonheid zijn en bovendien nog maar weinig van hun kracht hebben verloren. Prachtalbum!

Toen het Britse duo Wham! in 1983 opdook met zeer succesvolle maar in artistiek opzicht niet al te interessante singles als Young Guns (Go For It), Club Tropicana en Bad Boys kon niemand vermoeden dat een van de twee leden van de band nog een zeer serieuze en bovendien waardevolle bijdrage aan de popmuziek zou gaan leveren.

Op het tweede album van het duo, het in 1984 verschenen Make It Big, stonden al een aantal fatsoenlijke singles, waaronder Careless Whisper, waarin George Michael liet horen dat hij een zeer verdienstelijk zanger was (zijn kompaan Andrew Ridgeley was daarentegen nog steeds niet op enig talent te betrappen). Wham! ontsteeg wat mij betreft het niveau van de ‘guilty pleasure’ echter niet al te vaak.

Dat deed George Michael wel op zijn eerste soloalbum Faith, dat in 1987 verscheen. Het is wat mij betreft het op een na beste album van de Britse muzikant, die me met alle muziek die hij tussen 1996 en zijn trieste dood in 2016 maakte helaas niet echt meer kon boeien, zijn geweldige stem ten spijt. Faith vind ik voor de helft prachtig, maar de andere helft doet me niet zoveel.

Het beste album van George Michael verscheen voor mij in 1990 en luisterde naar de titel Listen Without Prejudice, Vol. 1. Het album bevatte met Freedom een wereldhit, maar ik vind het persoonlijk de minste track op het tweede album van George Michael, samen met het enigszins vergelijkbare Soul Free.

Het zijn tracks die nog wel wat voortborduren op het geluid van Wham!, al zijn beide tracks klassen beter dan de tracks op de albums van het duo dat uiteindelijk maar een jaar of vijf bestond. Het zijn bovendien tracks die wat dichter bij het latere en wat mij betreft minder interessante werk van de Britse muzikant liggen.

In de resterende tracks op Listen Without Prejudice, Vol. 1 laat Georgios Kyriacos Panayiotou, zoon van een Grieks-Cypriotische restauranthouder horen wat hij echt kan. Listen Without Prejudice, Vol. 1 opent met het prachtige Praying For Time, waarin George Michael niet alleen de sterren van de hemel zingt, maar de noten bovendien uit zijn tenen haalt. Het is een track waarin de Britse muzikant zich niet alleen laat gelden als een geweldig zanger, maar ook als een zeer getalenteerd songwriter.

Listen Without Prejudice, Vol. 1 bevat meer songs waarin het popidool George Michael transformeert in een groot songwriter en crooner. Met name de meer ingetogen tracks op het album zijn van een bijzondere schoonheid en worden mijlenver omhoog getild door de vocale capaciteiten van George Michael.

De Brit imponeert met zijn stem net zo makkelijk in ingetogen pianoballads als het indrukwekkende They Won't Go When I Go, oorspronkelijk een song van Stevie Wonder, en het emotievolle Mothers Pride als in het zwoele en jazzy Cowboys And Angels. Listen Without Prejudice, Vol. 1 bevat bovendien een aantal geweldige popsongs, waaronder het ingetogen en lome Something To Save, het met een fragment uit You Can’t Always Get What You Want van de Rolling Stones verrijkte Waiting For That Day en de instant classic Heal The Pain.

Ik had het album echt al heel lang niet meer beluisterd, maar ik was direct weer onder de indruk van de geweldige zang op Listen Without Prejudice, Vol. 1, de hoge kwaliteit van nagenoeg alle songs op het album en de geweldige productie, die tot mijn verbazing van de hand van George Michael zelf blijkt te zijn. Het is bovendien een album dat de tand des tijds geweldig heeft doorstaan en een album dat laat horen dat George Michael zeker niet alles uit zijn te korte carrière heeft gehaald helaas. Erwin Zijleman

Ja, dat dus.

Net weer eens beluisterd en echt wel magnifiek. Ik blijf bij de 4,5 ster, vanwege twee mindere nummers (8 en 9) maar de anderen zijn stuk voor stuk geweldig.

Net hoorde Praying for Time weer eens en bedacht me: eigenlijk is dit qua thema (niet iedereen begrijpt waar het nummer over gaat) George's versie van Love's in need of love today, maar tekstueel nog iets sterker.

Onlangs de (vooral treurige) biografie over het leven van George Michael gelezen. Veel nummers van dit album worden ook besproken in het boek. Dit is de eerste keer dat ik ernaar geluisterd heb. Ik vind het een mooi album. Ik moet er nog wel wat vaker naar luisteren om er echt een mening over te vormen. Ook is dit niet muziek waar ik normaal naar luister, maar ik vind het leuk om af en toe eens iets nieuws te ontdekken.

En naar zo'n mooie stem (en teksten!) luisteren is zeker geen straf

Nee, dit is niets voor mij. Muzikaal aan de magere kant en een zanger die af en toe verdrinkt in zijn eigen pathos. Er staan een paar aardige nummers op (de rustige nummers, track 1 en 5) maar het gros vind ik gewoon niet plezierig om naar te luisteren. Die kopstem bij Soul Free is bijvoorbeeld verschrikkelijk.
Helaas, geprobeerd, en door.

Gelukkig is jouw voorspelling niet uitgekomen!

Moest zowaar even aan deze hoes denken vanmiddag...
Ben er vandaag in het zwembad dan ook achter gekomen dat corona inderdaad heel ver achter ons ligt. Laten we het zo houden en dat foutje bedankt uit het collectieve geheugen wissen.
Hoewel, de GGD heeft voor het najaar alweer verschillende priklocaties vast laten leggen, in de hoop dat ze nog wat van die oude ampullen Pfizer, Moderna en J&J kunnen slijten. Mij zullen ze er niet zien, in ieder geval.

Ja, ok, andere discussie die ik ZEKER hier niet zal aangaan. Het is inderdaad fijn dat we allang weer concerten en festivals kunnen bezoeken.

De foto betreft een dagje strand in New York 83 jaar geleden, lang voor er festivals waren.

Sterke plaat maar eigenlijk al zijn albums zijn alleen geschikt voor vrouwen. Alle vrouwen, dat wel.

Oh echt? Ik vind 'm ook voor mij heel geschikt. En ik ben een (hetero-)man, last time I checked. Al moet ik zeggen dat ik nooit zo op de teksten van George heb gelet. Zijn muziek en zang spreekt me echter wel aan, met name op deze plaat en Older.

Jij hebt hem niet helemaal door mijn beste Leonidas. Je moet dit album samen met een vrouw beluisteren…

Haha ja je hebt helemaal gelijk!

En toch ben ik benieuwd waar je die kolder op baseert.

Bizarre opmerking ja.

Grijsgedraaid in '90-'91.

George Michael poogde met Listen Without Prejudice Vol. 1 zijn popsterrenimago van zich af te werpen (vandaar het leren Faith-jasje dat in de videoclip van Freedom vlam vat) en zijn muziek centraal te stellen. Maar Sony (in zijn video Fastlove gespeld als: Fony) was niet echt blij met die metamorfose (die overigens prachtig aansluit bij de thematiek van dit album: persoonlijke groei, vrijheid...) en George Michael had het idee dat ze zijn werk niet voldoende promootte.
Niet omdat ze het geen goed album vonden overigens, maar omdat ze het (volgens Sony dus) meer moeite zou kosten een plaat aan de man te brengen zonder het hoofd van George Michael op de hoes en een eerste videoclip bestaande uit enkel letters. Geweldige videoclip overigens: het zwartwit equivalent van Prince' Sign O' The Times.
Desondanks bereikte de leadsingle Praying for Time in de vroege herfst van 1990 de eerste positie in de Amerikaanse Billboard Top 100. Wat best opmerkelijk is voor een akoestische klaagzang waarvan de tekst een aardig sombere kijk op de wereld biedt: egoïsme van mensen, overconsumptie, hypocrisie... en God die zich van ons heeft afgekeerd.
They Won't Go When I Go, een cover van Stevie Wonder (1974), is een zwaarmoedige gospel die gaat over het loslaten van negativiteit en het vinden van je ware zelf, ook al betekent dat mensen achterlaten die je tegenhouden in die groei, want "Zij zullen niet gaan wanneer ik ga".
Het aangrijpendste nummer op de plaat is Mother's Pride, in de VS een bescheiden hit vanwege de Golfoorlog in Irak. Een trieste ode aan de moeders van zonen die een oorlog zijn ingestuurd, een lied dat met zijn melancholische panfluit kippenvel bezorgt en een hartverscheurende gitaar die inzet na de regel And in her heart the time has come to lose a son...
Muzikaal en instrumentaal een zeer divers album, zonder rommelig te worden; Heal the Pain is zowaar een Beatles-nummer in een nieuw jasje, bij Soul Free gaan de voetjes van de vloer: Higher and higher, met een heerlijk fluitje aan je zijde als metafoor voor de bevrijde ziel. En tegen het einde wanneer de koperblazers losbarsten.. All that sweet temptation in your voice!
Waiting for That Day is een perfecte samensmelting van gitaar en Funky Drummer van James Brown, het lied eindigt met de Rolling Stones zin You can't always get what you want die steeds als een mantra herhaald wordt.
Freedom '90 (clip van David Fincher) had zoals ze dat dan zeggen de grootste hitgevoeligheid, ook hier weer van de partij en onlosmakelijk met de zanger verbonden: de Tamboerijn.. All we have to see is that I don't belong to you and you don't belong to me. Niet alleen had George Michael een unieke stem, hij was ook een briljant songwriter; de levenswijsheden vliegen je om de oren, maar nergens wordt het zedenprekerig.
Cowboys and Angels is één van mijn favorieten, de langste track op de plaat die klinkt als een rokerige filmnoir, ook hier weer prachtige melodieuze teksten. Hoogtepunt is het moment waarop hij zingt Don't you think that I'd know they've hurt you, before... en wat daarna volgt: Please be stronger than your past, the future may still give you a chance Een levensmotto dat wel vaker voorbijkomt in (pop)songs, maar telkens in een andere vorm gegoten, zoals in Nina Simone's Black Is The Color Of My True Love's Hair (de live-versie met Emil Latimer): Don't ever look behind, she said look ahead , and I would see someone always a loving me.

Listen Without Prejudice Vol.2 stond gepland voor de zomer van 1991, een jaar na het uitkomen van Praying for Time en zou een stuk vrolijker en dansbaarder gaan worden, maar George Michael zag er vanaf en schonk in '92 een drietal nummers ervan (Too Funky, Happy & Do You Really Want To Know) aan het AIDS benefietproject Red, Hot + Dance (geweldige dansnummers overigens).

Kort en bondig samengevat: mystiek.