Motorpsycho - Blissard (1996)

In korte oplage opnieuw beschikbaar via Stickman (gold 2LP) ! ! ! ! 17,50 + 7,5 euro

Verdorie, ik moet verhogen naar 4,5* want wat is dit toch een zalig album! Kende al wel wat van Motorpsycho maar een serieuze verdieping in hun discografie dringt zich nu toch wel op. Er zit zoveel afwisseling in dit album én tegelijkertijd vormt er zich een mooi geheel. Kende ook al Trust Us maar zoals Chungking hierboven aanhaalt kroop die niet zo onder de huid als deze alhoewel ook dat album verre van een tegenvaller was. Maar met deze Blissard zitten ze wat mij betreft dicht in de buurt van een 5* plaat.

16-02-1996! Blizzard is bijna jarig. Mijn kennismaking met Motorpsycho was dit album. Blind gekocht op vinyl in 1997 en nog steeds één van mijn favoriete albums ever.

Dit doet mij ook aan een andere band denken, niet Sonic Youth of The Smashing Pumpkins, maar volgens mij The Notwist of iets dergelijks?
Dit zal live wel geweldig klinken, lijkt mij.

Opzich is dit één groot eerbetoon aan Day Dream Nation van Sonic Youth, althans dat is wat ik er in hoor.
The Notwist hoor ik echt helemaal nergens terug, kan je wat specifieker zijn..?
Motorpsycho is zo'n beetje de ultiemste liveband van de afgelopen 25 jaar, althans dat is wat ik er van vind.

In mei staan ze weer twee maal in Nederland, Groningen en Nijmegen! Gaat dat zien!

Dan weet ik niet, waar het mij aan doet denken.
Tocotronic of zoiets??
2 mei in Nijmegen
Dan zou ik wel kunnen, maar eerst meer van deze band luisteren.

My Bloody Valentine misschien? Manmower lijkt heel erg op Sometimes van MBV

Nee, die band bedoel ik niet.

De leukste verwijzing is wat mij betreft dan ook Sonic Teenage Guinevere, waarbij met de eerste twee woorden duidelijk wordt verwezen naar de noiserock gedeelte van het nummer. Guinevere daarentegen verwijst naar het nummer Guinnevere van Crosby, Stills & Nash, welke dezelfde gitaarstemming gebruikten als Motorpsycho bij S.T.G. en waarbij je met een beetje fantasie de intro wel terug in kan horen.

Blissard begint energiek en met beduidend betere zang dan op voorgaande albums het geval was. Drug Thing zet deze lijn voort, vooral de lekker energieke baspartijen vallen hier goed op. Zo mag ik die garagesound wel helemaal. Ultieme zomermuziek die me doet denken aan de tijd dat ik Tony Hawk's Pros Skater games speelde! The Nerve Tattoo gaat er ook heel goed in. Op True Middle komt de psychedelica weer terug, maar het klinkt dit keer niet loom en voelt zelfs vrij energiek. Hetzelfde geldt voor S.T.G.

In dat opzicht jammer dat het album met Fool's Gold en Nathan Daniel's Tune from Hawaii niet heel spectaculair afsluit. Kost de band toch weer punten. Wel het eerste album dat ik oprecht goed vind.

Tussenstand:
1. Blissard
2. Timothy's Monster
3. Demon Box
4. 8 Soothing Songs For Rut
5. Lobotomizer

Gaaf, Blissard was mijn kennismaking met Motorpsycho.
Ik was er niet meteen kapot van maar tegenwoordig beschouw ik het als mijn favoriete MP album.

Blissard is eigenlijk een groot eerbetoon aan Sonic Youth, één van de grote inspirators van MP.
The Nerve Tattoo en live favoriet S.T.G zijn grote songs en behoren, naar mijn mening, tot de beste tracks van MP.


Manmower is de tranentrekker van Blissard, prachtige song met een magnifieke opbouw.

Fools Gold en Nathan Daniël's...sluiten op een prachtige manier dit fantastische album af.
Nathan etc.. kon zo een track zijn op Aphex Twin's Selected Ambient Works II, één van de favoriete albums van Hans Magnus "Snah" Ryan.

5* en een vaste plek in mijn top10 (in willekeurige volgorde)

Doet wel auw hoor lennert wat je zegt over Fools Gold. Prachtig huilliedje, wat verder prima in de gevarieerdheid van deze plaat past.
Hetzelfde geldt voor de afsluiter. Die voegt iets toe, en doet geen afbreuk aan. Nog een episch gitaarnummer was too much geweest. Nee, Blissard wordt perfect afgesloten juist met deze twee nummers.

Sonic Youth nooit een kans gegeven tot op de dag van vandaag. Ga ik voorlopig dan ook echt niet doen, haha.

Maar toch, dit is wel duidelijk het beste album van Motorpsycho tot nu toe. Tijdens de wat betere psychedelische momenten zelfs een 3,5* overwogen en uiteindelijk toch niet gedaan door exact dezelfde reden als Lennert: de laatste songs.

Zowel de zang als het instrumentale deel zijn beduidend beter hier. Het is gestructureerder, de productie heeft een sprong vooruit gemaakt en met name de ritmesectie maakt indruk. Toch heb ik nog altijd geen klik met de band. Het geluid doet me simpelweg niks. De zanger blijft ook een struikelblok, al is het gelukkig niet meer zo vals en schreeuwerig. Tegelijkertijd maakt hij ook niets los bij me. De liedjes doen dat ook niet. Puur daar naar gekeken, vind ik Motorpsycho een bijzonder saaie band. Het is de experimentele drang die het dragelijk maakt.

Tussenstand:
1. Blissard
2. Lobotomizer
3. 8 Soothing Songs For Ruud
4. Demon Box
5. Timothy's Monster

Je hebt nog een heel leven voor je om de grote mensen wereld te ontdekken.
Gelukkig ben je niet vernietigend in je oordeel wat betreft Blissard.
Ik gok nog één plaat doorbijten en dan gaat het kwartje vallen...?

Ik kan je vast verklappen dat ik de volgende stiekem wel weer wat beter vind.

Hmm, dat hoor ik er echt niet in.
Blissard is wat mij betreft Motorpsycho's You're living all over me. De beste van Motorpsycho is zeer schatplichtig aan de beste van Dinosaur jr. Er zijn zelfs nummers die bijna onopgemerkt over en weer uitgewisseld hadden kunnen worden.

Sinful, Wind-Borne klinkt meer Teenage Riot dan Teenage Riot, ook mijn hoofd maakt altijd die connectie. De gitaarsolo is dan weer meer Dinosaur.
Ook Drug Thing vind ik erg Youthy, daarna houdt de vergelijking wat mij betreft op.

Manmower doet mij altijd extreem denken aan Sometimes van M.B.V.

Imo motorpsycho's beste album (die ik tot nu toe geluisterd heb dan)
Wat een klasbak zeg.
Scheurende gitaren, geweldige melodien en een unieke sound.
4,5*

Haha, was er maar een alternatief universum met een variant van het album welke wel met zo'n episch gitaarnummer afsluit zodat lennert nog meer kan genieten van het album. Oh wacht, die variant van Blissard bestaat gewoon en de epische afsluiter is nog te beluisteren ook!

Ik ben zelf toch wel meer fan van deze definitieve tracklist. Geweldig hoe het album met poppy kop-en-staart nummers opent en zo ongeveer vanaf de outro van The Nerve Tattoo volledig ontspoort, het experimentele opeens de kop op steekt en vervolgens heerlijk tot rust komt via Fool's Gold en Nathan Daniel's Tune from Hawaii.

Ken deze plaat zelf nog niet, maar wat je schrijft doet me aan Behind The Sun uit 2014 denken. Die zal je ook wel bevallen dan.

Toevallig ben ik ook bezig om de hele discografie van Motorpsycho te luisteren, dus die zal ook wel aan bod komen binnenkort haha. Voorlopig is deze de favo voor mij, jij moet m ook wel goed vinden denk ik!

Geschreven in De album Top 100 van...:

Afgelopen vrijdag verscheen het 29e studioalbum van Motorpsycho. Blissard is hun zesde. Tegenwoordig weet je dat je meestal neoprog krijgt (getsiebah dat ik dat woord nog eens moest opschrijven), Blissard komt uit de tijd dat de Noren nog laveerden tussen indierock, metal, country en folk. Blissard heeft een sterke indierock-ondertoon maar schroomt niet om af te sluiten met een ambient(!!!)-nummer.
What can I say? Destijds was ik idolaat van de band en ging ik met mijn bandgenoten van de band Blissard (!!! genoemd naar deze plaat !!!) elk optreden in Naderland af. Die band bestaat al eeuwen niet meer maar we weten dat we elkaar wel minstens één keer peer jaar zien op een Motorpsycho-concert.

Blissard schiet in de zesde versnelling uit de startblokken met Sinful, Wind-Borne en "Drug Thing", twee jachtige indierockers waar Teenage Riot en Freak Scene nooit ver weg zijn: deze band kent haar klassiekers. Zeer zeer gedreven, en flitsend gitaarspel om je vingers bij af te smikkelen.
Greener is bijna Slintiaans, langzaam en statig, hard en zacht.
's Numbness is weer in de lijn van de eerste twee. De zang is hier echt vals maar Bent Saether komt er nog mee weg ook! Op het einde nog een doorgedraaid kermisorgel.
The Nerve Tattoo: meer van het heerlijke zelfde! Fijne single was dit.

We draaien de plaat om: de tweede helft is best wel anders!

True Middle is een dreigend nummer met gesproken tekst van de geheimzinnige Matt Burt. Een totale breuk met al het voorgaande.
S.T.G. staat voor Sonic Teenage Guinevere en is samen met de openingstrack dé liveklassieker waarbij de gitaren omhoog gaan. Eerste helft opzwepend, ontaardt in noise, mooi spacy outro met zingende zaag (achtig) geluid.
Manmower was ook een singletje (met prachtige videoclip. Gaat een beetje richting dreampop/shoegaze.
Fool's Gold is een lofi akoestisch liedje van alleen Bent Saether+gitaar. Schitterend, intiem, naakt.
En Nathan Daniel's Tune from Hawaii kan dus het best beschreven worden als ambient. Het is eigenlijk een solo-nummer van Deathprod, die tot en met deze plaat deel uitmaakte van de band en daarna prachtige solo-muziek ging maken.

Aangekruist als favoriet:
1. Fool's gold
2. Sinful, Wind-Borne