Jean-Michel Jarre - Zoolook (1984)

Heel interessant. Het meest experimentele dat Jarre ooit heeft gedaan, en mijlenver van Oxygene en Equinoxe.

Dit is denk ik ook wel het beste album van Jarre. Sowieso zijn meest apart met ontzettend veel geluiden die gebaseerd zijn op gesampled gesproken woord in de meest uiteenlopende talen. Die samples zijn vervolgens weer 'verbouwd' zodat ze eigenlijk onverstaanbaar zijn geworden (zodat niemand er zich voor het hoofd gestoten zou voelen).

Maar dit album is ook opmerkelijk omdat een groot deel er van in New York is opgenomen gebruik makend van muzikanten uit de NYse sessie-scene. Geen kleine namen voor waar die opduiken: Marcus Miller op bas, Adrian Belew op gitaar, Yogi Hornton op drums en Laurie Anderson op zang in het nummer Diva.

Zeer bijzonder album.
Dit album was de reden dat ik afknapte op Jarre destijds.
Na Oxygene, Equinoxe en Magnetic Fields ging dit er bij mij niet in!
Na het zien van het concert Paris la Defense op TV toch maar weer eens gaan luisteren naar het werk van Jarre.
Ook mezelf weer eens gewaagd aan Zoolook.
Hoe raar kan het lopen, dit is nu 1 van mijn favoriete albums.
Toch zijn er maar een paar tracks die mij echt raken op dit album.
4 sterren (waaronder ook een bewonderingsster voor zijn manier van muziek maken).

De openingstrack is alvast subliem, verder staan Zoolook en Blah-Blah Cafe me ook nog wel bij. Zeker een van mijn eerste electronische ontdekkingen, een pionier deze man, naast Kitaro en Kraftwerk.

Heb toch wel een tijdje moeten wennen aan de sound van dit album, maar ben het door de jaren heen steeds meer gaan waarderen.

Paar jaar geleden gebruikte Royksopp nog een sample van Wooloomooloo op hun cd Melodie AM in het nummer 'A higher place'

Het is even wennen. Je moet het sowiezo niet als een vervolg zijn op de voorgaande albums, het komt er niet eens in de buurt. Ik vind het af en toe een tikkie gedateerd klinken, maar zeker Ethnicolor, Diva en Zoolook zijn geniaal. Een must.

Jarre's meest experimentele album is wellicht niet over de hele linie geslaagd.Gedurfd en origineel in ieder geval wel. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die hier erg nerveus van worden, maar persoonlijk vind ik het eigenlijk gewoon erg goed. Dit album is alleen al de moeite waard door de eerste 2 tracks Ethnicolor en Diva. Laurie Anderson bezorgd een geweldige vocabulaire bijdrage op Diva, maar wel één die absoluut niet te plaatsen valt. Ethnicolor is geniaal en kent een geweldige opbouw en fantastisch eindstuk.
De rest van de nummers kunnen hier niet aan tippen, alhoewel Zoolookologie en Zoolook zeker hun momenten hebben. De rest vind ik opvullertjes. Toch geef ik het album een 4, alleen al vanwege de eerste 2 tracks.

Dit is echt de beste die Jarre ooit gemaakt heeft. Hier had ie nog het lef om iets anders te doen. Wat hiena kwam is niet meer mijn ding.
Dit album is gewoon compleet super.

Met Zoolook maakte Jean-Michel Jarre een van zijn moeilijkste albums. Van vele talen nam hij korte stukjes op en verwerkte deze tot muziekinstrumenten. Op de binnenhoes staat dit allemaal mooi beschreven. In onder andere het Zuid-Afrikaans wat wel wat van het Nederlands weg heeft staat er dit:

"Die Stemme gehoor op die album was deur bandopname van sang en toespraak stukke gemaak. Die oorspronklijke opname was in die volgende tale gemaak: Aborigie, Afghan, Arabies, Balinees, Buhndi, Schad, Sjinees, Engels, Eskimoos, Frans, (knip) Turks. Die tale was redigeer en transformeer met die gebruik van elektroniese toestelling."

Al snel na het opzetten van dit album hoor ik in een stemmige sfeer van vervormde stemmen en hoor daarin Drs. P. voorbij komen al roepende "Algemeen, Algemeen." Verder hoor ook zoiets als: "Het is niet waar." Daarna hoor ik vele talen door elkaar en het lijkt daardoor of ik een bandje achterstevoren draai.

Na verloop volgen uitgelijnde ritmes op weidse klanken en het is gaan met de talen banaan. Wie hier op stil kan zitten heeft iets met zijn gevoel, want het tikken van deze tekst gaat hierdoor wat moeizaam. Net als ik buiten adem begin te raken volgt er een rustig gedeelte met een druppende kraan en een onverstaanbare vrouwenstem, het doet me denken aan een badkamer waar een probleem is.

Nadat het lek is gedicht komen de ritmes er weer bij en horen we de vrouw die bij de reparatie aanwezig was wat zingen op een tropisch ritme. Hierna is het zaak de oude lp om te draaien voor het vervolg.

Kant 2 (B) begint al heerlijk ritmisch, waarop ik maar moeilijk de handen op de toetsen kan houden. Ze vliegen alle kanten op, en oei daar ging bijna een glas. Door dit geheel zijn opnieuw stemmen verwerkt. Snel daarna volgt een track met één van de mooiste namen uit de muziek. Wooloomooloo. Dit doet me denken aan olifanten die met hun slurfen heen en weer door het oerwoud lopen. Lang kan ik daar niet van genieten, en als een aap wordt ik de boom ingeslingerd. Daarna leer ik alras om van boom tot boom te springen. Daarbij worden ook mijn stembanden onder handen genomen.

Na zo'n uitputtingslag is het tijd voor oer-disco. Zware tropische drums vullen de ruimte terwijl het Engelse woord voor groente vaak voorbij komt. Na zo'n enerverende trip door het talenlandschap en het oerwoud zet Jarre me weer in de werkelijkheid. Voor mijn gevoel sta in nu op een verlaten station.

Meesterlijk album.
Ik heb nog nooit iets gehoord wat je met dit album kunt vergelijken.
De Fairlight CMI (sampler synthesizer) heeft hier de hoofdrol.
Compleet anders dan zijn voorgangers,maar onder het beluisteren besef je al gauw dat je te maken hebt met een van de beste synthesizer pioneers.

Wat mij betreft een van de beste albums van Jarre,zeer gewaagd en ver weg van de standaard fastfood music.

Ethnicolor is een meesterwerkje!

Nog steeds het beste nummer van het album en alleen daarom eigenlijk al het aanschaffen waard.

Inderdaad, Ethnicolor is meesterlijk en eigenlijk veel te kort. Het had voor mij gerust 20 minuten mogen duren. De opbouw is werkelijk fantastich.

Zonder meer.

Dit was ook het openingsnummer van het concert in Houston.
Ik vond dit persoonlijk het mooiste concert van Jarre wat ik ooit heb gezien.
Wel jammer dat het nummer met Ron McNair niet doorging vanwege het ongeluk.
Ook jammer dat niet al z'n concerten op dvd zijn uitgebracht.
Ik moet het nu doen met brakke videobanden.
Ik houd wel van de extratjes op de dvd's.

Een raar album dit, zeker vergeleken met zijn andere albums. Het heeft even geduurd eer ik dit album op waarde wist te schatten. Ik heb het album recentelijk herontdekt en zowaar; dit is gewoon een prima album! De capaciteiten van de Fairlight worden even uitvoerig gedemonstreerd wat leidt tot een aantal aparte composities. Met name de vreemde tracks vind ik ronduit geniaal.

Wooloomooloo is een track waar ik de rillingen van krijg. Ik luister 'm voor extra effect dan ook graag in het donker. Over Ethnicolor I is al veel gezegd, ik kan me er enkel bij aansluiten. Qua structuur komt het best overeen met Magnetic Fields pt 1, de opener van zijn vorige album (China niet meegerekend): sterk thema, dan een overbruggingsperiode met veel symfonische bombarie en sound fx, vervolgens een grote finale. Beide werken behoren, niet geheel toevallig, tot mijn favorieten van Jarre.

Zo kan ik eigenlijk alle tracks wel afzonderlijk benoemen, simply put; prima album. Hij zou er hierna nog een maken waarna de aftakeling zou inzetten.

****

Experimenteel album van jarre. Het idee om de menselijke stem op deze manier te integreren in de muziek is niet nieuw, maar het resultaat mag er zeker wezen. Ethnicolor is met grote afstand het beste nummer op dit album. Jarre wordt op dit album geholpen door Adrian Belew( ), Laurie Anderson( ) en Marcus Miller( )

Wat opvalt is dat het merendeel dit album pas veel later ging/gaat waarderen.
Was hij zijn tijd ver vooruit? En waren wij er in 1984 nog niet aan toe?
Het hele album hangt inderdaad met samples aan elkaar.
Kan me nog herrinderen dat de Art of Noise ook zo''n album had gemaakt, wat bijna alleen uit samples bestond.
De fairlight was 1 van de 1e sampler apparaten, ze kosten indertijd een godsvermogen.
Maar muzikanten kregen ze vaak kado van de fabrikant, puur omn reclame voor het apparaat te maken
Later heeft Akai de samplers tot gemeengoed gemaakt, en werden ze betaalbaarder
Toch valt me dit album niet tegen, maar blijf tocht oxygene en equinoxe beter vinden.
komt vast door het fantasische orgel de Eminent 310 op zijn 1e 2 lp's
Dit album was ook 1 van de 1e DDD cd's

Dit is echt ook een bijzonder album van Jean Michel Jarre. Wat minder "toegankelijk" misschien als je zijn eerdere werken kent, maar zeer de moeite waard. Klinkt wat experimenteler, maar echt een aanrader.

Zijn meest experimentele album. Vooral het eerste nummer sloeg bij mij in als een bom. Doet me denken aan de tijd dat ik in Tilburg studeerde en daar op kamers woonde. Ik heb het album inmiddels op cd en draai het nog altijd.

Dit album vandaag maar eens geluisterd op advies van een kennis van mij, die alle albums van Jean-Michel Jarre beweert te hebben. Het klinkt toch heel wat anders dan de top-2000, waarbij ik een anderhalf uur per dag luisteren wel voldoende vind. Dit album 'Zoolook' klinkt echt vaag en experimenteel. Heeft hele mooie stukken, maar ik kan dit (nog) niet met een score beoordelen. 'Blah-blah café' heeft overigens wel een leuk ritme.

Bij Zoolook aangekomen begon ik me af te vragen hoe Jarre het allemaal kon bolwerken en dan is het een aardverschuivende verrassing om te weten te komen dat niemand minder dan de grote Marcus Miller bij de productie betrokken was. Ethnicolor I alom het beste gewaardeerd, toch moet ik daarboven twee andere stukken verkiezen. Zoolook+ologie, altijd waanzinnig mooi gevonden en mooi gebleven. Zoolook had ik jarenlang op mijn walkman, daarna mp3-speler en als ik een grote smartphonegebruiker zou zijn dan had ik dit daarop ook gehad. Is dat eigenlijk een officiele videoclip die daarbij hoort, komt dat ergens van een film vandaan? Die beelden van de Zoolookologieclip was het enige waaree de tijd stilstond voor Jarre.

Als decennialang Jarreliefhebber vind ik dit nog altijd zijn beste album - hoewel Oxygene natuurlijk in de buurt komt. Met name Ethnicolor 1 is onovertroffen. De andere tracks zijn vooral raar en gevarieerd, maar de bijdrage van Laurie Anderson en de hele sfeer van dit album maken het erg bijzonder.

Ik heb sinds eind jaren 80 de editie van 1985 in mijn bezit en ik heb de originele mixen van 'Zoolook' en 'Zoolookologie' nooit gehoord. Mis ik daar iets aan?

Meesterlijk album van Jarre. Gewaagd, experimenteel en een genot voor het gehoor. Klinkt zeer indrukwekkend. Ik heb deze in een box met alle cd's van hem tot en met Houston live 1986. Kostte me als student in februari 1988 het lieve sommetje van Fl. 248,95. Oef!

Zoolook is geremastered (of new mastering zoals op de cd staat) en klinkt beter dan ooit. Prachtig! En nu ook nog met de bonus track ‘Moon Machine’.

Ach ja Zoolook! Ik ga nog eens terug in mijn herinneringen: Zoolook was namelijk één van de allereerste CD's die ik ooit kocht. Moet ergens eind 1990 geweest zijn. Ik was toen net 13 jaar oud! Wat vliegt de tijd voorbij!

Mijn versie van de CD is deze en klinkt gewoonweg fantastisch:
Just a moment... - discogs.com

Zou de meest recente remaster van Zoolook nog beter klinken?? En zo ja, dan zou dit voor mij wellicht interessant kunnen zijn, maar meer omdat ik dan in het bezit zal zijn van de originele versies van "Zoolook" en "Zoolookologie" (de versies op mijn editie van het album bestaan namelijk uit de remix-versies en deze staan precies in omgekeerde volgorde op mijn CD).

De bonustrack "Moon Machine" is eigenlijk niet echt een hele interessante toevoeging, gezien dit nummer terugkomt op de compilatie "Images" (waar tevens nog wat andere exclusieve nummers op staan). De meeste fans hebben dit nummer dan ook al in bezit.

Overigens iets heel wat anders en wellicht dat ik hiermee wat heilige huisjes omver trap: ik snap waarom heel erg veel muziekliefhebbers zweren bij vinyl (warmer en puurder geluid, mooiere hoes waardoor het artwork nog meer tot zijn recht komt, authenticiteit etc.), maar ik vind het gewoon nog steeds verbazingwekkend dat deze CD na al die tientallen jaren, nog steeds net zo kristalhelder en puntgaaf qua geluid klinkt, als de allereerste keer dat ik het zilveren schijfje in de CD-speler legde van mijn ouders.
Ik ben dan ook een bevooroordeeld man als het om CD's aankomt. Ik prefereer ze boven vinyl: kristalhelder (lees digitaal) geluid (waar ik absoluut geen probleem mee heb), handzaam, praktisch, gemakkelijk op te bergen en terug te vinden, overal mee naar toe te nemen (auto, draagbare radio/CD-speler) en als je er secuur en netjes mee omgaat, een levenslange garantie.
Zoolook is vanwege de productie, een uitgelezen album om de geluidsinstallatie mee te testen; het is demo-waardig materiaal om de kwaliteit van de speakers tot zijn recht te laten komen door de installatie nét een tandje harder te zetten. Met de CD van Zoolook zit je dus daarmee gebakken.

Het album Zoolook is één van de redenen, waarom ik zo'n slordige 35 jaar geleden besloot, om een CD-collectie op te bouwen. En tot op de dag van vandaag, koopt deze 47-jarige dinosaurus nog steeds zijn albums op CD !

Dit was gewoonweg een geweldig experiment, CorvisChristi! Maar helaas is hij daarna nooit meer zó experimenteel geweest.

Rendez-Vous, wat ik hoog heb staan, was wat dat betreft een behoorlijke stap terug, maar viel door de omstandigheden (explosie van de Challenger) wel op zijn plek. Dat is een album dat van begin tot eind helemaal klopt. Zoolook heeft wat mij betreft die status niet. Daar staat te veel het experiment voorop en gaat daardoor het concept ietwat verloren. Neemt niet weg dat ik Zoolook ook een briljant album vind, puur vanwege het experiment.