Tiny Legs Tim - Elsewhere Bound (2019)

Sinds 2011 brengt de veertigjarige Gentenaar Tim de Graeve met de regelmaat van een klok om de twee jaar een nieuw album uit. Elsewhere Bound is dus inmiddels nummer vijf in die reeks. Voorganger Melodium Rag was een sober, maar zeer intens album en zijn meest geslaagde tot dan toe.

Op zijn nieuwste werkstuk slaat Tim nieuwe muzikale wegen in, maar dat niet alleen, de inkleuring van de composities is veel uitgebreider. Saxen en trompetten doen met verve hun intrede. De titel is niet alleen muzikaal een verwijzing naar het gebodene, maar ook een verwijzing naar de inhoudelijke ontstaansgeschiedenis van de liedjes.

Ruim twee jaar geleden schreef Tim ze, naar aanleiding van zoals hij zelf omschreef als het einde van een grote liefde, een zevenjarige relatie die abrupt ontplofte. In Don’t Be Sorry zingt hij dan ook “I gonna find me a new best friend”. Maar bijvoorbeeld ook in Still in Love zitten er duidelijke verwijzingen naar die relatie.

Dus niet alleen op persoonlijk vlak werd naar nieuwe wegen gezocht. De nieuwe muzikale wegen leveren een dampende smeltkroes op van (Afrikaanse) blues, soul, rumba, americana, Louisiana swamp en rhythm & blues. De soms broeierige sfeer wordt mooi verbeeld in de prachtige hoes van kunstenaar Jannes de Schrijver.

Tim gaf zijn uitstekende begeleiders de totale vrijheid om de composities op hun eigen manier in te vullen, hetgeen het eindresultaat absoluut ten goede komt. Bovendien werd alles live in de studio zonder overdubs opgenomen. Tom Callens verzorgde de geweldige blazerarrangementen.

Elsewhere Bound is niet alleen Tims meest gevarieerde en meest ambitieuze album, maar zonder enige twijfel ook zijn mooiste. Bovendien biedt het ook de mogelijkheid om nog veel verder te groeien in de nieuw ingeslagen weg. Uiteraard zal Tim de komende tijd optredens geven om de release te promoten, die data zijn op zijn website terug te vinden.

Fraai plaatje alweer, van Tiny Legs Tim! In the Morning doet me erg denken aan Howlin' Wolf, maar het is niet al blues dat de klok slaat, want zoals Lura reeds aanhaalt, wordt er een brede waaier aan stijlen en genres aangesproken.

Een score heb ik nog niet meteen veil, maar dat deze plaat nog wel meer de revue zal passeren, staat vast.