And They Spoke in Anthems - Money Time (2019)

Antwerpenaar Arne Leurentop is een veelzijdig kunstenaar. Hij componeerde muziek voor theater, acteerde in kindervoorstellingen en begeleidde onder andere Liesa van der Aa. Maar bovenal is hij een superbe songsmid, multi-instrumentalist en ook nog eens een uitstekend zanger.

Zijn eerste volwaardige proeve van bekwaamheid was vijf jaar geleden met June, een album dat op veel bijval mocht rekenen. De singles The Inventor Of Summer , Oh My God en Summerhouse 76 kregen veel airplay op de Belgische radio. Alle instrumenten werden door Arne zelf bespeeld.

Op Money Time is dat ook bijna het geval, op wat drums, percussie, synthesizer en bas partijen en wat achtergrondzang na. En net als op de voorganger weet Arne precies wat ieder liedje nodig heeft. Ook deze keer boetseerde hij de liedjes nauwgezet totdat ze perfect waren. Geen wonder dat het scheppingsproces bijna vier jaar duurde.

Vooral The Beatles, Bob Dylan en Roy Orbison vormden weer inspiratiebronnen. Geregeld komen er Beatlelesque koortjes voorbij. De composities laten de iets meer donkere kant van melancholicus Leurentop spreken. Wellicht veroorzaakt door andere inspiratiebronnen als Daniel Norgren, Damien Jurado, Jeff Tweedy, Leslie Feist en Villagers.

De intrigerende, stemmige hoes (een foto gemaakt in Vietnam door de zeer getalenteerde fotograaf en cameraman Jonathan Wannyn) gaf me bij voorbaat een goed voorgevoel over dit album. Dat goede voorgevoel blijkt na een groot aantal beluisteringen te kloppen.

De opmerkelijke inkleuring van de gelaagde liedjes zorgen ervoor dat je heel gemakkelijk teruggrijpt naar dit toegankelijke album en dan maakt het niet eens uit welk tijdstip van de dag het is. De cd-releaseshow is op 10 maart in de Minard in Gent.

Money Time behoort tot de meest interessante releases van het moment en zal ongetwijfeld tot mijn grote favorieten van 2019 gaan behoren. Het is te hopen dat Arne spoedig te zien zal zijn op de Nederlandse podia.

Dit is een heel erg prettige plaat, die het heel goed doet tijdens maaltijden en avondlijke luistersessies. And They Spoke In Anthems weet een prachtige sfeer neer te zetten, die zonder er veel moeite voor te hoeven doen in je hoofd gaat zitten en het leven voor een tijdje aangenamer maakt.

Wie goed luistert, hoort hoeveel aandacht aan deze plaat is besteed. Hoe gedetailleerd de songs zijn uitgewerkt. Hoeveel details er te voorschijn komen, zelfs na meerdere luisterbeurten. De liefde voor (zijn) muziek druipt er af bij Arne Leurentop, want hij is de man achter de ietwat pretentieuze naam.

Het deed mij direct denken aan ...And They Will Know Us By The Trail Of The Dead. Muzikaal echter voor geen seconde, met als uitzondering die details die ook bij de Amerikaanse rockband vaak uitstekend zijn.

Als er iets echt uitsteekt op Money Time dan is het dat de plaat doordrenkt is door een diep gevoel van nostalgie. Naar dingen die voorbij zijn, maar ook voor dingen die nog moeten komen. Dat uit zich vooral in het feit dat Leurentop zijn muzikale invloeden uit het verleden weet te doordrenken met moderne geluiden en sferen. Zelfs zijn muzikale tanden legt hij soms heel even bloot door een gitaar te laten gieren in de achtergrond. Daarmee het heden benadrukkend.

Money Time is geen uitblinkend album in de zin van absolute top. Het is wel een uitermate prettig en gewoon mooi album en daar is niets mis mee. Sterker ik vind dit album een echte aanwinst.

Dit is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

Het is te gemakkelijk om And They Spoke in Anthems te presenteren als het eenmansproject van Arne Leurentop. Natuurlijk is hij op Money Time de alles bepalende kracht, maar heeft hij de hulp ingeroepen van een hele berg aan ervaringsdeskundigen die de instrumenten perfect beheersen. Vijf jaar na June is hier dan eindelijk de opvolger. Nog meer een schemerlamp plaat met standje dimlicht. Het desolate leven van een popartiest die na een geweldig concert eenzaam de nachten doorbrengt in een luxe hotelkamer. Waar velourse rode vloerbedekking tegen de muren omhoog kruipt, en bij het bereiken van het plafond pas weet te stoppen. Als begin dertiger weet deze Antwerpenaar een schimmig sfeertje neer te zetten. De songs verraden door hun karakter al dat er voornamelijk tot de nachtelijke uurtjes aan gewerkt is. Voorzichtig en breekbaar begeleid, om de buren niet te ontwaken. Als de dagelijkse sleur weer wordt ingezet, lijkt Leurentop zich als een kluizenaar terug te trekken. Sterk overheerst hier de liefde voor het nachtleven.

Zo donker voelt ook het met jazz gevoede Soul of Man aan. Diep in zichzelf gaande naar de kern. En ondanks dat het vooral de duisternis is die hier heerst, komt het niet zwaarmoedig over. Oorspronkelijk zijn het best toegankelijke pop pareltjes, het is de benadering en keuze van de klankkleur van de instrumenten zoals in Leaving You Cold die het afmaakt. Veel donkerblauw, bordeaux rood en zwart. Bij Message from the Future stappen we binnen in een vintage zwart-wit movie. Het korrelige filmbeeld krijgt een hedendaagse behandeling door de toevoeging van geluid aan de stomme beelden. Muziek welke probleemloos te plaatsen valt in de jaren vijftig. Het galmende Dialogue for Pieces gaat langzaam over in een voort denderende popsong, met gitaren die al rockend steeds meer de vocalen van Leurentop op eisen. Om vervolgens in alle rust af te ronden. De akoestische tot aan het bot afgekloven benadering van One Wish is meer experimenteel gericht. Een tweede stem die zich statisch als een aangename stoorzender tussen weet te mengen geeft een mooie aanvullende waarde.

Zelfs op de momenten dat de gordijnen zich langzaam openen in Light & Distance , en de ruimte voorzichtig gevuld worden met zonlicht weet And They Spoke in Anthems nog steeds te overtuigen. De doordachte swing in Longer Days – Longer Nights roept iets rokerigs op. Hoogopgeleide elite die schijt hebben aan de opgelegde regels en achter gesloten clubdeuren hun eigen feestje beleven. In slow motion wordt er achter uit gedanst, een ritmische klok weerklinkt om de tijd terug te draaien naar de bruisende jaren negentig. Het is duidelijk dat Arne Leurentop een liefhebber is van de latere The Beatles sound, want deze invloeden weerspiegelen in het titelstuk Money Time. Veel groter van opzet, met heerlijke koortjes en een flinke dosis aan happiness met zelfs een enthousiaste vreugdekreet van de trompet bespeeld door Sam Vloemans, waarvan bekend is dat hij de zomer uit zijn blaasinstrument kan laten weerklinken. In het stoffiger en grauwer bespeelde bedwelmende spookachtige Hollow Parade wordt er flink naar lucht gehapt. Astmatisch verstikkend worstelen we ons door het bevreemde nevelige stijlvolle werkstuk. De kosmische afsluiter Always Alone laat ons weer aarden. Nog een keer gebruik makend van de kopstem om vervolgens in een dagdroom weg te ebben.

And They Spoke in Anthems - Money Time | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com