Sam Dees - The Show Must Go On (1975)

Your father is a pusherman
Yeah you say he's doin' all he can
To touch you the right ways
So maybe one day you'll be the same way

And your mother is a solicitor
She's always on the corner
Tryin' to make some money for tomorrow's meal

Child of the Streets
Yeah
Will you end up like your family tree?
Tell me what ya gonna do, what ya gonna do
What ya gonna do

Y'say your brother won't do himself no harm
But what's that he's stickin' in his arm?
You say he's gonna be alright
But he might OD before the end of night

Yeah your sister used to be real sweet
Until she started hanging out in the street
It's mother like daughter
Father like son

Child of the street...
Will you end up like your family tree?

Tell me what'cha gonna do
What'cha gonna do.....

Child of the streets, little brother
Tell me where will you lay your head?
Child of the streets, little brother
Where will you lay your head?

What'cha gonna do?
What'cha gonna do?
What'cha gonna do?
What'cha gonna do?

Where ya gonna run?

...........

........
.....
..



.




Het is wreed dat sommigen vergeten worden.

Maar zonder fratsten: als er ooit iemand de erkenning zou moeten krijgen die hem toekomt dan staat deze man met stip bovenaan mijn lijstje, nog voor O.V. Wright, James Carr en Arthur Alexander. M.a.w. : dit is geen kattenplas.
Dit klinkt klassiek in elke zin van het woord. En zou eigenlijk in dezelfde adem moeten worden vermeld naast werken als What's Going On, Quiet Storm en Curtis. Maar ja, toch, zo'n plaatjes moeten er ook zijn: na een lange zoektocht klinkt het resultaat des te bevredigender .
Invloedrijk lijkt dit me nooit echt geweest (al wordt er in de hiphop-muziek nog wel eens wat van hem gesampeld, meen ik) maar dat neemt niet weg dat wat hier op staat fenomenaal is. Qua sound en liedjes doet dit niks onder voor welke serieuze soul-plaat dan ook, daar ben ik van overtuigd. Zo divers ook, de man schakelt achteloos van deep soul naar zwoele R&B naar sociaal-kritisch werk.
En waarom het nu zo goed is... ik weet het niet. Vanaf de eerste luisterbeurt spreekt dit je gewoon aan. Ik weet niets van het leven in een achterbuurt in Chicago in 1973, maar ik voel het nu wel. En een goed gevoel, dat houd je aan dit plaatje over.

5*

Ik weet trouwens bijna zeker dat Richard Ashcroft de intro van ''Come Back Strong'' heeft gejat voor "A song for the Lovers''. Die lijken zoveel op elkaar! Smaak voor strijkarrangementen kan hem niet ontzegd worden hehe.

Fantastisch! Geweldig! Fenomenaal! Subliem!
Alle superlatieven kan ik voor dit album wel uit de kast trekken, maar het staat als een paal boven water. Dit is perfect.
Van de eerste beste noot af aan pakt dit album je bij de strot om je in een prachtige en groovende soultrip pas los te laten als je ten volle overutigd ben van alle pracht en praal die hoornvliezen hebben gekieteld en je zenuwen hebben gestreeld. Prachtig album.

Na bovenstaande enthousiast geschreven stukken was ik toch wel nieuwschierig. Ik had nog nooit eerder muziek van Sam Dees gehoord maar dit was zeker een aangename eerst ontmoeting.
Fantastiche teksten een fijne stem en een schitterend openingsnummer. Een plaat heel persoonlijk geschreven en fantastich uitgewerkt. 4,5*

Deze plaat moet concurreren met een pakket met 10 (!) nieuwe CD´s dat ik onlangs binnen kreeg. Tussen dat geweld ligt deze toch een beetje als ´gewoontjes´ daartussen. Geenszins een slechte plaat en de relax/sfeer en de soevereine sound is prima de luxe. Ik durf zelfs zover te gaan dat als Nu-soul artiesten met een geslaagde poging komen waarbij de ´echte oude soulsound´ herleeft, dit album als dankbaar voorbeeld kan dienen voor hoe het moet. Behalve dat ene nummer dat wel erg lijkt op de Temptations is het ook nog eens allemaal origineel materiaal, voor zover ik dat kan overzien. Een kwaliteitsproduct kortom.
Enige minpuntje is dat het voor mij ontbreekt aan nummers waar ik ´plat voor ga´. Misschien na een paar maanden later nog eens proberen. Voor nu even genoeg.

Bleek dat ik toch nog niet alles goed had gehoord. Dat nummer met 'we are friends' in de tekst. Was dat laatst niet opnieuw gebracht door deze of gene? En is dit dan het origineel?

Ik moet je het antwoord schuldig blijven.

Ik bedoel - voor wie anders verder wil helpen met dat ´we are friends´- dus het nummer ´Good Guys´

Het nummer dat ik veel op de Temptations vind lijken, zeker ook met dat snelle klappen in het midden, is trouwens track 11 - Signed Miss Heroin. Vandaar dus ook dat ik het even niet meer wist want het staat niet op de tracklist -kennelijk een bonus.

Soul-abum van héél veel weken geleden.
maar ik ben blij dat ik deze nog (per toeval) heb teruggevonden!
De nummers zijn afwisselend, maar van constante kwaliteit.
Wat moet ik er veel over zeggen.. ik vind het een top-album!

Met veel vertraging geluisterd. Ik was hier erg nieuwsgierig naar nadat ik 'Come Back Strong' leerde kennen, en de verwachtingen worden ruimschoots ingelost. Dit is een must-have voor elke soulliefhebber!

Ook ik heb dit voormalig SAvdW opgezocht en tot nu toe bevalt het prima. Eerste indruk is al 4* waard.

Sam Dees is mijn all-time favoriete soulzanger, zijn stem kan zoveel emoties losmaken bij me. Ik vond dit album eerst via een blog, maar dit staat nu ook spotify. In een betere wereld zou hij God zijn geweest.

Bedankt voor de Spotify tip, ik heb hem eindelijk kunnen luisteren en wat een album!

Vondst van de maand deze. Ben groot fan van james karr dus dacht daar kan niemand aan tippen. Het openings nummer pakt me totaal niet en vind die zelfs irritant, daarna word het gelijk veel en veel beter. Zn stem klinkt lekker geolied en luisterd zeer prettig weg. Volle mep voor deze plaat en kan niet wachten om vanavond weer met mn kleine meid te dansen op deze top zanger .

Tjonge wat een fantastisch album is dit zeg. Kwam via een nummer ergens in een playlist op de goeie man. Nog nooit van gehoord. Dit album is het eerste wat ik helemaal van hem heb geluisterd en krijgt een dikke voldoende. Heerlijke soul die met gemak de concurrentie van zijn 'grote' generatiegenoten aan kan. Sinds Terry Callier voor mij opnieuw een prachtige ontdekking van soul uit de 70's.

Dagje shoppen met the family en wat quality time doorgebracht bij platenzaak Sounds. Kwam daar dit album op vinyl tegen en draait nu zijn rondjes. Tjonge wat een heerlijk album is dit toch. Prachtige ontdekking en erg leuk om aan de vinyl collectie toe te voegen. Sam Dees...tot voor kort nog nooit van gehoord

Heb deze nooit gevonden, helaas, ga 'm ook eens op Spotify uitchecken... Maareh, als deze je goed smaakt is Sam's 'verzamelaar' Second to None ook niet te versmaden, Broem.

Stond bij de nieuwe releases. Is door Atlantic net opnieuw uitgebracht. 18,95 euro. Kwaliteit is acceptabel. Leuk om te hebben en werkelijk een prachtig album.

Dan zijn er blijkbaar absurd weinig van gemaakt, want het ding is al weer niet te vinden voor een normale prijs. Ik vind het een aardige plaat met een aantal super nummers, maar 45 euro ex verzenden gaat me te ver.

Heerlijk album van Sam Dees ! Ik neem aan dat het in bovenstaande posten over de LP gaat , want ik heb ‘m voor 5 euro nog wat op CD aangeschaft .

Prima classic soul album, maar vind hem toch een behoorlijk eindje onder de grote namen zitten en dat voornamelijk omdat hij iets te veel zijn best doet.
Ik zal het uitleggen: Het gemak waarmee Green, Gaye , Cook of Franklin zingen kan Dees niet aan tippen. Hij past ook allemaal (overbodige) versiersels toe om de boodschap over te brengen. Iets te veel Whooo en Yeahyeah en Babybabybaaaaaahhhhbyyyyyy!...te veel showman dus, hoort natuurlijk wel een beetje bij het genre, het kan echter wel (heel) wat subtieler.

Deze had ik tot vandaag nog niet ontdekt. Verrassend sterke plaat...ik ga 'm de tijd geven, maar ben erg enthousiast.

Had nog nooit van hem gehoord. Maar ben best onder de indruk van dit album. Niet dat ik hem gelijk in mijn lijst van soulklassiekers van mannen zet, zoals onder andere What's Going On en Here, my Dear (Marvin Gaye), Songs in the Key of Life (Stevie Wonder), Let's Stay Together (Al Green), What Color is Love (Terry Callier), Live at the Harlem Square Club, 1963 (Sam Cooke) of Curtis (Curtis Mayfield).

Nee, ik plaats hem meer in de subtop, waaronder andere min of meer vergeten zangers zoals Arthur Alexander en James Carr. Erg fijn album.