Buddy Guy - Slippin' In (1994)

”Slippin’ In” is een album van Buddy Guy vol heerlijke gloedvolle warme elektrische blues met een rauw randje. Dat rauwe randje komt van de stem van Guy, afwisselend hard en zacht, grommend en zwoel. Het gitaargeluid is net niet helemaal clean, dat zorgt voor wat venijnigheid. Sommige albums van Buddy Guy worden onterecht voorzien van productionele trucjes. Op ”Slippin’ In” is dit totaal niet het geval. De blues klinkt authentiek, soulvol door het gebruik van blazers en toetsen, maar bovenal oprecht en eerlijk. Buddy Guy is een van de weinig levende blueslegendes en dat hoor je op bijna al zijn albums terug, maar ik vind ”Slippin’ In” daarin toch wel een van de betere, zeker in de jaren 90. Het lijkt wel of Guy alleen maar beter wordt, naarmate hij ouder wordt. Net als goede wijn zeg maar. Buddy Guy laat er op ”Slippin’ In” geen twijfel over bestaan: als je wilt weten hoe elektrische blues hoort te klinken, dan is hij absoluut een referentiekader. Heerlijk album, prachtig gitaarspel, door je ziel snijdende gitaarsolo’s en een stem die ervoor zorgt dat alles woord voor woord gelooft, wat een overtuigingskracht. Blues op zijn best!

Ik heb heel veel van Buddy Guy, maar dit Slippin' In vind ik toch wel één van zijn allerbeste platen.

Af en toe klik ik op Spotify een album aan van Buddy maar deze kende ik nog niet. In de Wat Draai Je Nu topic zag ik dat jij hem luisterde een paar dagen geleden en zette hem ook eens op: wat een goed album zeg. Ik luister hem al de hele week en krijg er vooralsnog geen genoeg van, geweldige plaat.