Triumph - Surveillance (1987)

Beter dan het voorgaande album, meer terug naar de roots. Melodieus, maar lekker stevig. Goede produktie.

onderschatte plaat.

m.n. die overgang van all the king's horses naar carry on the flame is geweldig

Zwaar onderschatte (maar overgeproduceerde) plaat.

Vooral Headed for Nowhere is een headbangertje van jewelste, met Steve Morse en Rik Emmett op de sologitaar. Lekker battelen.

Dit was helaas ook de laatste plaat met Rik Emmett.

Erg fijne jaren '80 rockplaat van Triumph die wat meer indruk weet te maken dan de voorganger.
Best sterke productie en de typische '80's stijl is goed aanwezig. Helaas stopte het hiermee voor Triumph (met Rik Emmett dan althans). Ik hoop dat ze met Emmett nog eens met een studioplaat zullen komen.

Ik kan vandaag Running in the Night maar niet uit mijn kop krijgen. Dus ik zet de plaat maar weer op.

Blijft een ijzersterke plaat. Jammer dat er niet getourd is, na deze plaat. Was wel benieuwd naar liveversies van enkele songs van deze plaat.

Kende dit album tot voor kort nooit. Dacht altijd dat het na Sport of kings gedaan was met de band. Des te verrassender om te ontdekken dat dit hun beste album blijkt te zijn! Geweldige, spetterende hardrocknummers, gegoten in een heerlijke productie. De vorige albums waren ook al prima maar deze steekt er wat mij betreft nog net ietsjes bovenuit. Wederom de inmiddels vertrouwde (prima) instrumentale tussendoortjes. Geen slecht nummer te bekennen wat mij betreft.

Return to form, of hoe noemen ze dat tegenwoordig. De laatste opleving van het Canadese trio die toch wel de 80 s hardrock scène voor mij deels gekleurd heeft. Het is geen Allied Forces maar er staat weer prachtig gitaargeweld op.
Carry on the flame had ook zo op Kansas - Power (1986) -l kunnen staan. Dat geweldige album met ook Steve Morse is morgen aan de beurt.

De laatste met Emmett? Dat doet me nu al pijn. Surveillance is absoluut niet het beste album, maar All The Kings Horses/Carry On The Flame brengen de oude magie toch echt wel weer terug. Niet per se de sound, maar wel qua compositie. Wat gigage hier boven zegt: het lijkt wat op Kansas' Power (ook een album dat paste binnen het tijdsbeeld).

Toch is het niet allemaal goud wat blinkt, want de uiteindelijke sound is toch nog steeds meer AOR dan de symfo/hardrock van voorheen en een aantal songs (vooral degenen met Moore op zang) doen me gewoon niet veel. Nog steeds ook te zoet. De voorganger was wel beduidend beter. Dat zoveel mensen dit als een wederopleving zien verbaast me dan weer wel.

Tussenstand:
1. Allied Forces
2. Triumph
3. Never Surrender
4. Progressions Of Power
5. Rock & Roll Machine
6. Just A Game
7. The Sport Of Kings
8. Surveillance
9. Thunder Seven

Ha! Hier mag ik eindelijk eens positiever zijn dan Lennert! Komt niet vaak voor mensen. Geniet ervan.

Dit album vind ik juist wel erg lekker. Mooie sound van de late jaren tachtig. Erg gelikt, maar Triumph klinkt eindelijk weer eens geïnspireerd en komt tegen de verwachtingen in met een pak leuke nummers. Het is iets minder volgens de formules en juist wat creatiever. Het materiaal is, zeker op de eerste helft, best sterk. Het geluid is nog steeds glad en commercieel, maar wel weer wat steviger. Inderdaad een opleving wat mij betreft.


Tussenstand:
1. Triumph
2. Allied Forces
3. Rock & Roll Machine
4. Surveillance
5. Just A Game
6. Never Surrender
7. Thunder Seven
8. The Sport Of Kings
9. Progressions Of Power

Om heel eerlijk te zijn verheugt dit me ook wel!

Toch wel één van mijn favoriete Triumph-platen.

Veel songs om lekker hard mee te zingen, air-gitaren, air-drummen, ik kom armen te kort.

En kom op zeg: dat gitaarduel tussen Emmett en Morse is toch om te smullen?
Kant A is een echt krachtige plaatkant, dat zich prima kan meten met bijvoorbeeld Thunder Seven. Kant B heeft nét even teveel covers maar sluit wel prima af met het mooie Running in the Night, waavan ook een versie hierop (https://www.discogs.com/Signal-Loud-Clear/master/363950) staat.

Carry on the Flame is ook een erg mooie, zij het erg dik geproduceerd, AOR-ballade.

Was Sports Of Kings nog teleurstellend, Surveillance doet een halfslachtige poging om beter voor de dag te komen. Even is nog het oude vuur van weleer te bespeuren bij de nummers Headed For Nowhere en All The King's Horses/Carry On The Flame. Maar dan heb je het wel gehad. Opmerkelijk voor mij vind ik wel dat de single Let The Light Shine On Me nog heel behoorlijk is. Maar die deed het niet goed in de charts, net zo als het album. En zoals zo vaak ontstaan er dan spanningen tussen de bandleden. Na een korte tour verliet Emmett dan ook de band voor een solo carrière.

Ik was eens op zoek gegaan naar ander werk waar co-producer Thom Trumbo zich mee bemoeit heeft, en dat is niet zo bijster veel. Een single van Kansas, een single van Harald Faltermeyer, een plaat Pink Floyd die ik niet ken (https://www.discogs.com/Pink-Floyd-Works/master/20699), maar ook twee hardrockplaten, waar ik dan wel weer beniewd naar ben:

- Melidian - Lost In The Wild | Releases | Discogs
- Melvin James - The Passenger | Releases | Discogs

Hij heeft ook meegewerkt aan het debuut van BLVD, wat een alleraardigste plaat is.

Die Melidian heb ik en is een prima plaat! En inderdaad ook een lekkere productie. Album staat hier niet op de site zie ik.

Jij zal eens niet een gave plaat hebben. Ik zet hem in mijn discogs-wantlist en dan moet ie natuurlijk ook op Musicmeter.

Op airgitaar is het me vandaag gelukt om de solo's van zowel Rik Emmett en Steve Morse na te spelen. Het is wel een hele opgave, maar het is me gelukt.

Het vreemdste is natuurlijk wel dat ik op mijn werk ben.