Buckethead - Colma (1998)

Vanwege de KO Rockartiesten luister ik nu voor het eerst naar Buckethead. Aanvankelijk om legitiem voor de Smashing Pumpkins te stemmen (de tegenstander). Maar ik deed het niet want ik vind dit best wel mooi klinken. Zijn er kenners van deze artiest die me kunnen uitleggen wat dit is, want ik luister maar sampletjes, en dat is te weinig voor een goed oordeel.
Kennelijk is dit toch niet zo heel bekend.

Prachtige CD, aanrader voor iedereen, niet alleen BH fans! Mooie rustige instrumentale gitaarmuziek, sober en melodieus. zeker 4 sterren

Ik ken een paar albums waarvan ik Kaleidoscalp de beste vind. Ik zou zeggen, neem een kijkje op zijn site en laat je meevoeren in zijn wereld...

Heerlijk dromerige cd, akoestische gitaar muziek die word begeleid door basgitaar en drums. perfecte cd om op te relaxen op een warme zomerdag of om helemaal weg te dromen als je savonds in bed ligt 4 sterren

Pfoew, wat een ontzettend strakke wisselslag heeft deze man toch, luisterend naar Big Sur Moon, wat een tof, "heen en weer zwevend" nummer!

Zoals iemand ooit wijs sprak: He's the only man cool enough to wear a KFC bucket.

Wat kan ik daar nog aan toevoegen, coole muzikant!

Dit album zou naar mijn mening veel meer bekendheid moeten krijgen,dat 6 mensen hier op gestemt hebben zegt al genoeg over de onbekendheid

Top gitarist.....geweldige thematjes.

studio uitvoering whitewash

YouTube - Whitewash - Buckethead

en wat hij er live van maakt:

YouTube - BUCKETHEAD


kippenvel!!!

wat een SCHITTERENDE en GENIALE plaat!
ik krijg elke keer weer kippenvel, zeker bij het nummer "For Mom".
Prachtig.

Heerlijk album. Groot verschil met het eerdere werk van Buckethead. Klinkt erg fijn in de oren. 9/10.

Geniaal en wonderschoon,dit is een plaatje voor totale relaxation.

Ik hou van Colma. Dit was de plaat die me liet kennismaken met een geniaal artiest. Dit was de plaat die me met verstomming achter liet. Buckethead gaat met Colma een eerder rustige weg op. Van alle albums die ik ken van Buckethead is deze zijn meest akoestische plaat. Geen metal, geen prog, geen hard rock, geen hip hop, geen avant-garde, geen experimenteel noch ambient gepiengel maar gewoon relaxerende muziek van hoogstaande makelij. Goed, er is toch een minimaal aan ambient aanwezig maar laat ons daar niet te veel aan struikelen. In tegenstelling tot een Electric Tears, die ook ingetogen is en waar geen drumpartijen opstaan, is Colma net heel ritmisch door de rustige drumpartijen (op 7 nummers) die dit album rijkelijk zijn. De plaat bied dan op het eerste gehoor weinig variatie. Het is pas na heel wat luisterbeurten dat de spreekwoordelijke frank valt. Nu, extreme variatie gaat u hier niet op terug vinden maar dit was ook niet de bedoeling toen Buckethead daarmee op de proppen kwam. De eerste 4 tracks zijn behoorlijk op elkaar ingesteld. Vooral Whitewash en For Mom zijn pareltjes. Het is pas bij het drumloze Big Sur Moon dat er een kleine opflakkering in stijl is. Volgende track Machete grijpt niet zo zeer terug naar de eerste 4 nummers omdat de elektrische gitaar prominenter aanwezig is. En bij het drumloze Wishing Well gaat het er helemaal rustig aan toe. Hier is de akoestische gitaar die de ritme zal bepalen. Pas bij Lone Sal Bug wordt terug gegrepen naar het concept van de 4 eerste nummer. Zelfde stijl en terug zeer ritmisch. Sanctum heeft dan weer dezelfde eigenschappen als Machete terwijl 3-luik Wondering, Watching the Boats with My Dad en Ghost/Part 2 dat met Wishing Well heeft. Het ene nummer al wat meer akoestisch dan het andere. Afsluiter Colma is het meest donkere, ingetogen nummer op deze plaat. Werkelijk een meesterlijke afsluiter!!!

Colma geldt als 1 van de meest belangrijkste albums in mijn leven. Meesterwerk!!!

Voor het visuele artikel:
Mooiboy Music - Buckethead Deel 1 - Monsters and Robots (1999), Colma (1998) & Bermuda Triangle (2002)

Na wat aandacht aan nieuwe relatief grotere releases te hebben besteed leek het me wel leuk om nu een wat minder bekende artiest onder de aandacht te brengen. Brian Patrick Carroll, beter bekend als Buckethead, is een bijzondere verschijning onder de gitaarvirtuozen. Hij draagt letterlijk een KFC bucket op zijn hoofd en heeft zijn gezicht altijd bedekt met een masker. Volgens de legende zou Buckethead zijn opgegroeid in een kippenhok en zou hij om zijn verwondingen te verbergen een masker op hebben. Het draagt allemaal bij aan het mysterieuze sfeertje dat om zijn persoon heen hangt. Buckethead wordt zo goed als nooit zonder masker gezien, geeft zelfden interviews en toert uitsluitend in de VS. Zelf heb ik zijn muziek vooral leren kennen via een vriend die al een tijdje fan is en hij heeft me hierin aangestoken.

Buckethead heeft met de nodige artiesten samengewerkt zoals Les Claypool & Brain (Primus), Serj Tankian (System of a Down) maar het meest bekend is misschien wel zijn (korte) deelname aan Guns N’ Roses. Daarnaast heeft hij solo maar liefst 309 (!) studioalbums uitgebracht in verschillende genres, metal, funk, hiphop, blues, avant-garde en alles wat daar tussenin zit. Het grootste deel hiervan bestaat uit ‘Pikes’, relatief korte albums die hij in eigen beheer uitbrengt. In dit artikel komen drie oudere albums op grotere labels aan bod, elke laat weer een andere kant van Buckethead horen.

Colma
Weer compleet anders is het album ‘Colma’. Hier geen gesjeesde composities of eindeloos gefreak op gitaren. Buckethead gaat hier voor een rustige aanpak, haast een beetje easy listening. Dit klinkt misschien een beetje denigrerend maar zo bedoel ik het zeker niet, want het album stikt van de emotie en is zelfs wat spiritueel. De sfeer op’ Colma’ is dromerig, hoopgevend en af en toe mysterieus. In de quarantaine waarin we vooral thuis zitten vind ik dit ideale muziek om lekker in de tuin te draaien of in de avond met zicht op de ondergaande zon. Je doet je ogen dicht, laat alle negativiteit even voor wat het is en je geeft je over aan muziek. Het is ongelofelijk relaxed maar ook muziek waar ik veel steun uit haal en een beetje mentaal bij op kan laden.

De basis op het instrumentale ‘Colma’ is dus vrij basic. Buckethead speelt voornamelijk akoestische gitaar, met elektrische gitaar ter ondersteuning en er zijn maar een beperkt aantal gitaarsolo’s. Daarnaast is de basgitaar puur op de achtergrond en hebben veel nummers een basic drumtrack die in de meeste gevallen door Buckethead’s vriend Brain (Primus) is gespeeld. Buckethead schreef het album voor zijn moeder die op dat moment ziek was en wilde muziek maken waarop ze zou kunnen herstellen. ‘Colma’ is vernoemd naar een klein dorpje in Californië met zoveel begraafplaatsen dat het aantal levende mensen veel malen lager is dan het aantal graven. De kwetsbaarheid van het leven lijkt hiermee als een thema te dienen voor de muziek, iets dat het spirituele karakter versterkt.

Albumopener ‘Whitewash’ is relaxed en heeft mooie gitaarspel met delay effecten. Sfeervol en kalm, een goede voorbode voor wat komen gaat. ‘For Mom’ is nog een stukje beter en is één van de hoogtepunten van het album. Letterlijk voor zijn moeder geschreven heeft dit nummer een sterke opbouw en subtiel akoestisch gitaarspel. Het drumwerk van Brain is ook erg fijn. ‘Ghost’ is heel dromerig en vormt de ideale late avond muziek om je gedachten op te laten varen.

‘Hills of Eternity’, vernoemd naar één van de begraafplaatsen in Colma, is een wat meer voortkabbelend stukje muziek. Wel is het hoopgevend en geruststellend, misschien wel het meest feel good nummer van de plaat. ‘Big Sun Moon’ is een korte intermezzo met knap gitaarwerk met een delay pedal (gitaareffect) en had best langer uitgewerkt mogen worden. Buckethead speelde het vaak als onderdeel van zijn gitaarsolo toen hij in Guns N’ Roses zat. ‘Machete’ is wederom een hoogtepunt waarop dan toch even gesoleerd wordt. Geen krachtpatserij maar subtiel en emotioneel, dat geeft dit dromerige en mysterieuze nummer nog net even dat beetje extra.

Op ‘Wishing Well’ vinden we deze keer geen percussie, maar puur gitaren en bas. Het is daardoor even wat puurder dan de meeste nummers met tevens subtiele solo’s. Overigens is dit een herbewerking van het nummer ‘Danyel’ van een album samen met Brain waarop Buckethead zelf zingt. Hoewel de man geweldig gitaar speelt gaat zingen hem niet zo goed af waardoor deze versie absoluut een verbetering is. ‘Lone Sal Bug’ wordt ondersteund door cello en viola maar is helaas net wat te voortkabbelend om echt goed te zijn. Er wordt even met de sfeer gebroken met ‘Sanctum’. Een jam waarbij de basgitaar meer ruimte krijgt en lekker gesoleerd wordt. Het zorgt voor een beetje afwisseling tussen de rustige stukken.

De laatste vier nummers zijn een stukje stemmiger. ‘Wondering’ brengt de cello en viola even terug en dit keer met meer succes. Een kort nummer met een treurige ondertoon. Ontroerend is ‘Watching the Boats with My Dad’ dat gevoelens van heimwee naar een gelukkige jeugd oproept. Sober en puur, alleen een akoestische gitaar zorgt ervoor dat dit een emotioneel hoogtepunt is. Ook ‘Ghost/Part 2’ bestaat enkel uit akoestische gitaar en borduurt voort op het eerste deel van ‘Ghost’. Juist door die soberheid van één gitaar is dit deel eigenlijk nog wel een stukje mooier dan het eerste. Het titelnummer sluit het album op een mysterieuze manier af. Wederom enkel een gitaar en er wordt optimaal gebruik van dynamiek gemaakt in zijn gitaarspel. Het nummer lijkt over de dood te gaan, onzeker maar ergens toch ook wel weer rustgevend. Een gevoel van ‘je hoeft niet bang te zijn, alles komt wel goed’.

‘Colma’ bevat dan wel niet het vuurwerk en het extreme van ‘Monsters and Robots’, het maakt het voor mij niet een minder interessant album. Deze minimalistische muziek zit vol met emotie en laat Buckethead op zijn gevoeligst horen. Voor mij is het enorme uplifting muziek waarbij je ook goed kunt ontspannen. Het helpt me echt door deze coronacrisis heen te komen en positiever in het leven te staan waardoor dit album veel voor mij is gaan betekenen. Van de Buckethead albums die ik ken, dat is natuurlijk nihil met zo’n discografie, bevalt me deze tot nu toe het beste. Zeker een aanrader voor mensen die houden van akoestische en rustige muziek en wel wat licht in deze donkere tijden kunnen gebruiken.