Jessica Pratt - Quiet Signs (2019)

This Time Around is uitgebracht als single en moet hier toch een paar keer achter mijn oren krabben terwijl ik me afvraag wat ik hoor. Zoveel heb ik niet geluisterd naar deze zangeres maar hier herken ik haar totaal niet in terug.

Muzikaal een prima opgebouwd ingetogen sfeervol nummer maar de zang klinkt toch apart. Is dit echt haar stem? Of hoor ik de auto-tune of een ander effect op de vocalen die het omhoog getransponeerd hebben? Niet dat ze als Mickey Mouse klinkt maar het heeft wel iets onnatuurlijks zonder dat het meteen afstoot.

This Time Around nu meerdere keren gehoord en het is toch wel mooi. Vooral wat betreft de zang hoor ik overeenkomsten met de Dream Pop van Cocteau Twins en de zngeres van Cranes.

This Time Around is een heel erg mooi liedje. Ik vind haar stem hier prachtig, juist het effect op de vocalen geeft het een heerlijk dromerig sfeertje mee.

Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren, vóór de officiële release volgende week vrijdag, via eens stream van NPR first listen

Dit sfeervolle album lijkt me vooral lekker om later op de avond op te zetten. Fijne akoestische gitaar met effect erop waardoor het wat middeleeuws overkomt.

This Time Around is het meest aansprekende nummer maar dat komt vooral doordat het klinkt als een nummer van Cocteau Twins / Cranes.

Bedankt voor de link! Eerste luisterbeurt nu. Ik las dat Jessica Pratt Quiet Signs opgenomen heeft in een volwaardige studio maar het klinkt nog steeds prettig lo fi gelukkig. Far Thee Well

Echt een prachtige plaat geworden! Een heerlijk warm jazzy deken over spaarzame folk-instrumentatie met de eigenzinnige, maar uitnodigende stem van Pratt. Het nodigt me ook uit om de vorige platen ook eens te gaan beluisteren.

Eerste album van dit jaar waar ik naar luister en het na de eerste luisterbeurt meteen klikt. Wat een warme tonen en een hypnotiserende stem.
Ik duik de rest van de muziek-cataloog van de dame in.

Deze overtreft haar vorige nog, al behoudt ze de intieme klank. De instrumentatie is heerlijk subtiel, ze haalt haar inspiratie o.m. bij Satie en gecombineerd met haar heliumstem geeft dit al een van de albums van dit voorjaar

Ze deed enkele van deze tracks, o.a. Poly Blue en This Time Around tijdens het concert in de Janskerk tijdens Le Guess Who? Werkelijk waar prachtig, heeft grote indruk gemaakt. Deze gaat in bestelling!

Haar stem is een van de meest vreemde, maar tegelijkertijd ook een van de meest aanlokkelijke, die ik ken. Haar vorige, tweede album On Your Own Love Again behoort tot mijn meest gedraaide in mijn muziekcollectie. Vreemd genoeg vergat ik er in 2015 zowel een recensie over te schrijven als op te nemen in mijn lijst met favoriete albums van dat jaar.

De titel was erg toepasselijk, want zowel het overlijden van haar moeder als de beëindiging van haar langdurige relatie met haar vriend Tim Presley van de band White Fence stonden centraal. Haar eerste twee albums werden in de thuisomgeving met een viersporen bandrecorder opgenomen.

Voor haar nieuwe album Quiet Signs verkoos Jessica de professionele studio Gary’s Electric in Brooklyn, New York, waar het in 2017 en 2018 werd opgenomen. Tijdens het opnameproces stond ze op het punt terug te gaan naar San Francisco, echter op dat moment ontmoette ze multi-instrumentalist Matt McDermott. Ze werden verliefd en gingen samenwonen en samenwerken.

Op de opvallende, praktisch instrumentale opener Opening Night horen we Matt op piano, met Satie achtig pianospel, waar verder spaarzaam de woordeloze zang van Jessica te horen is. De titel van het nummer is een verwijzing naar de gelijknamig getitelde John Cassavetes film, waarin Gena Rowlands de schitterende hoofdrol vertolkt.

Het album werd mede geproduceerd door Al Carlson, die koos voor een iets meer avontuurlijke productie dan de voorgangers. Hij speelt af en toe fluit, orgel en piano en kersverse vriend Matt bespeeld af en toe de piano en string synthesizer.

Het verandert de muziek van Jessica niet wezenlijk, het blijft kwetsbaar en intiem. Ook het onthaastende karakter blijft intact. Af en toe waan je door haar gitaarspel zelfs op de zonnige, tropische stranden van Brazilië. Denk aan Getz/Gilberto van Stan Getz en João Gilberto en de muziek van iemand als Caetano Veloso.

Het album is volgens mij in Nederland het goedkoopst te bestellen bij de webshop van De Konkurrent. Eind maart komt Jessica het, net als de voorganger, verslavende Quiet Signs live voorstellen in Nederland en België.

Jessica Pratt live:

Mar 27 Paradiso Noord Amsterdam, NL
Mar 28 Rotown presents at Kantine Walhalla Rotterdam, NL
Mar 29 Café De Zwerver Leffinge, BE

Muziek roept bij mij dan weer associaties op met Fleet Foxes en Marvin Gaye of all places...Enfin, ieder zijn eigen referentie punten, hoe dan ook een erg mooi album, met een idd bijzondere stem.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jessica Pratt - Quiet Signs - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Jessica Pratt neemt je nogmaals mee terug naar de Amerikaanse folk uit de late jaren 60, maar voegt er dit keer bijzondere accenten aan toe

Ik was alweer ruim vijf jaar geleden zeer gecharmeerd van het debuut van de Amerikaanse singer-songwriter Jessica Pratt. Dit debuut was geworteld in de Amerikaanse folk uit vervlogen tijden en combineerde een sobere instrumentatie met een bijzondere stem. Die instrumentatie klinkt op Quiet Signs net wat voller, maar nog steeds ingetogen. Het past prachtig bij de bijzondere stem van Jessica Pratt. Het is een stem waar ik iedere keer weer aan moet wennen, maar het is ook eens stem die ook dit album weer naar een hoger plan tilt. Folk domineert ook op deze plaat, maar door jazzy of zelfs bossa nova accenten klinkt Quiet Signs warmer en lomer. Heerlijk.

Mijn eerste kennismaking met de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Jessica Pratt stamt uit de herfst van 2013, toen haar titelloze debuut verscheen.

Op dit debuut maakte Jessica Pratt indruk met ingetogen muziek met vooral invloeden uit de folk. Het was muziek die het moest doen met een uiterst sobere en geheel akoestische instrumentatie, die perfect paste bij de unieke stem van de singer-songwriter uit California.

Het in 2015 verschenen On Your Own Love Again ontdekte ik pas veel later, waarschijnlijk omdat de plaat niet direct was te beluisteren op de streaming media platforms.

On Your Own Love Again lag in het verlengde van het debuut van Jessica Pratt en riep net als dit debuut herinneringen op aan Amerikaanse folk uit de jaren 60 in het algemeen en aan de muziek van folkies als Karen Dalton, Joni Mitchell, Vashti Bunyan en Linda Perhacs in het bijzonder.

Het zijn allemaal zangeressen van wie de stem in eerste instantie barrières opwerpt, maar het zijn ook stemmen die na enige gewenning onder de huid kruipen. Dat is bij Jessica Pratt niet anders. De Amerikaanse muzikante beschikt over een hele bijzondere stem, die in eerste instantie vooral verbazing oproept, maar zich hierna verrassend makkelijk opdringt.

De tegenwoordig in Los Angeles woonachtige singer-songwriter nam haar eerste twee platen thuis op met betrekkelijk eenvoudige middelen, maar koos voor haar derde plaat voor de afwisseling eens voor een echte studio. Quiet Sings maakte ze samen met haar nieuwe liefde Matt McDermott, die de plaat voorziet van fraaie en soms klassiek aandoende pianoklanken en atmosferische synths. Producer Al Carlson, die ik volgens mij nog niet eerder ben tegengekomen, heeft het geluid van Jessica Pratt verder verrijkt met onder andere orgel en fluit.

Quiet Signs klinkt door de vollere instrumentatie en mooiere productie net wat mooier en avontuurlijker dan zijn voorgangers, maar de verschillen met de eerste twee platen moeten niet worden overdreven. Ook op Quiet Signs is de instrumentatie nog altijd behoorlijk sober en ook de derde plaat van Jessica Pratt is geworteld in de Amerikaanse folk uit de jaren 60.

De authentiek klinkende folk krijgt hier en daar wel gezelschap van jazzy accenten en verder zijn de akoestische gitaren op een bijzondere manier opgenomen. Quiet Signs klinkt door deze warm klinkende akoestische gitaren heerlijk loom en zonnig en doet af en toe zelfs wel wat denken op de akoestische gitaren die je hoort in de Braziliaanse bossa nova.

Het zorgt er uiteindelijk voor dat Jessica Pratt op Quiet Signs nog net wat meer indruk maakt dan op haar eerste twee platen. Als er al iets te klagen valt, is het over het feit dat de negen songs op de plaat er na iets meer dan 27 minuten alweer op zitten. Ook dat is niet zo heel erg, want Jessica Pratt heeft haar songs ditmaal voorzien van zoveel mooie accenten en verrassende wendingen, dat je haar nieuwe plaat best twee keer achter elkaar kunt, of zelfs moet beluisteren. Erwin Zijleman

Prachtige plaat. Alle referenties zijn al genoemd. Crossing staat op de nominatie om in mijn jaarlijstje te komen. Wat een wonderschone pastorale klanken die stuk voor stuk raken.

Een album wat op het eerste gehoor wel erg gezapig en saai lijkt m.u.v. de single This Time Around. Ik had er niet meer naast kunnen zitten! Ik blijf het album maar draaien. Zo ontzettend sfeervol, prachtige melodieën. En dan die bijzondere heliumstem, ik krijg er geen genoeg van. Ik kan geen zwak nummer benoemen, dus dan kan ik niet anders dan verhogen naar 4,5*. Dit zou zomaar eens een kanshebber voor mijn eindejaarslijstje kunnen zijn.

Dromerig, aanlokkelijk, uniek. Heerlijke zondagochtendmuziek.

Halfje erbij. Wat een unieke coherente plaat is dit toch! Groeit ook met de luisterbeurt!

Zeker mooie muziek, maar het grijpt me niet, met uitzondering van 'Crossing'.

Dat geldt voor mij ook en waar het hem in zit? Ik ga proberen door te bijten en een paar luisterbeurten geven. Misschien is het gewoon niet mijn smaak. Met Folk uit de jaren 60/70 had ik ook niks

Bijzonder album, dit Quiet Signs. Jessica Pratt's zangstem is een beetje vreemd (denk Kate Bush/Joanna Newsom vreemd) en dat is in dit geval een goed iets. Mooie galm op haar stem en de muzikale omlijsting is spaarzaam, maar effectief. Benieuwd naar haar eerdere werk.

Album stijgt in waardering, of het nou winter, zomer of nazomer is, wel of niet gegeten, somber of blij, pijn in mijn grote teen of alles in perfecte staat, ja alles kan van invloed zijn, het blijft prachtig. De stem, de muziek, half punt erbij. Hopelijk zijn er nog kaarten voor Rotterdam concert (in de herfst...wat maakt het uit)

In het begin wat moeite met haar stem, maar nu vind ik het zelfs een van de mooiste albums van dit jaar !
Geweldig !

Ook aan het end van het jaar blijft de plaat staan als een huis. Ik kan hier niet omheen.
Blijft top 10 materiaal!

Ik zeg plaat van het jaar

Wonderschoon.

This Time Around ♥️
Helemaal in een andere dimensie als ik daarnaar luister.

Nog niemand een woordje gerept over het slotnummer? Misschien wel de mooiste van dit album? Aeroplane dus, wat een hemels refrein!

Ja, deze dame kan wel wat. Verstilde folk met fijne, kleine wendingen en precies aangesmeerd met een bijzondere, maar fraaie stem. Jessica Pratt geeft leven aan de moderne folk.