VNV Nation - Noire (2018)

Heel benieuwd naar deze. Er is geen enkel single verschenen, maar de titel suggereert een donker thema.

Aah. de single When is the Future staat dus wel op YouTube maar niet op Spotify.

Het eerste album zonder de live drummer Mark Jackson.

Staat helaas nog niet online bij Spotify maar al wel bij iTunes...

Deze staat dus ook op Bandcamp Noire | Metropolis Records

des te vreemder dat het (nog) niet op Spotify staat.

Het album klinkt wat ingetogener dan ik gewend ben van deze act. Zo is het instrumentale Nocturne No. 7 een ingetogen pianostuk dat gewoon voor NeoKlassiek kan doorgaan. Terwijl de andere instrumentals als Guiding en Requiem for Wires gewoon donkere Ambient is.

Er staan ook energieke nummers zoals de prachtige YouTube-only single Where is the Future die een mix is van Synthpop en EBM. Het is het meest pakkende nummer en behoort tot het beste wat VNV Nation heeft gemaakt.

De viool-achtige synths in laatste minuten van All Our Sins klinken als iets wat ik ken van Siouxsie and The Banshees - iets van Hyaena of Peepshow.

Met zoveel nummers zonder percussie is het te begrijpen dat drummer Mark Jackson is afgehaakt.

De eerste beluistering laat gemengde gevoelens achter... het klinkt prima alleen veel minder dat me aanspreekt zowel wat betreft teksten als beats ook al zijn er op de meeste nummers meer dan genoeg van en ook de stem van Ronan Harris me nooit doet vervelen. Wellicht groeit het nog.

Op Apple music wel te beluisteren en zojuist gedaan.
Ik ken wel wat VNV albums, echter deze behield zojuist mijn aandacht, wellicht juist door de afwisseling.
Klinkt lekker en zal de kimende dagen zeker nog eens afspelen, wie weet aanschaffen op een fysiek media

Note op Appelmuziek noemen ze Immersed Impressed, check discogs ook als Immersed genoteerd eigenwijs fruit

De tweede beluistering valt al een stuk beter.

Ook God of All is lekker dansbaar uptempo nummer.

De intro van van een ander uptempo nummer Lights Go Out is zo'n irritant sirene-achtig synthgeluid dat in de 90s zo vaak te horen was op Techno nummers. Het komt in de outro nog eens terug.

Had hem gezien de titel wat donkerder verwacht, maar voor de rest hebben ze weer een lekker album neer gezet hoor. Begin met een 3,5 maar denk dat hij nog wel groeit na een aantal draai beurten.

Ondertussen aan de vijfde beluistering toe en meer nummers die bevallen zoals Armour.

Ik kijk uit naar het concert dat de komende week op de agenda staat. Op de setlist staan 7 nummers van dit album gelukkig zijn 4 daarvan mijn uptempo favorieten.

Het is een best album, hij gaat op de wantlist voor vinyl.
Wordt eerste VNV Nation in mijn collectie op zwart(noire? )
Collide heeft wel zware Vangelis invloeden, maar geluk voor VNV ik daar mee groot gebracht was, dus lekker.
Ook muzikaal stuk Guiding mag er zijn, ff chill moment
When is the future mag er als single zeker zijn.
Voorlopig een 4*
Kan op zwarte schijf best verder groeien)

Vandaag is die dan ook op Spotify verschenen

Ik had eerlijk gezegd niet door dat Mark afgehaakt was tot ik merkte dat hij live ontbrak. Enfin, Ronan Harris was in feite sinds den beginne de man om wie het draaide en die ook gewoon alle muziek schreef voor Vnv terwijl Mark om het ietwat oneerbiedig uit te drukken meer een decorstuk was die op tour meegezeuld werd, in die zin kan dit nieuwbakken eenmansproject dit gerust overleven.
Dat Vnv instrumentaal of neo-klassiek gaat is trouwens ook niet meteen nieuw, was al op praise the fallen zo met de titeltrack en werd doorgetrokken op andere nummers zoals liebestod, coulours of rain, goodbye 20th century ETC. dus betwijfel dat Mark om die reden afhaakte. Niks van dat alles werd trouwens ooit live gespeeld. En als ik all of our sins live zag leek me dat net een uitdaging voor een drummer.

Had trouwens lage verwachtingen voor dit album, voorganger transnational was grotendeels automatic b-sides en dan ook grotendeels een tegenvaller. Maar warempel, Ronan vindt op openingsnummer a million zowaar de spankracht en dreiging terug die op de latere albums grotendeels ontbrak, meteen een hoogtepunt in hun repertoire wat mij betreft. Hetzelfde geldt voor het afsluiter all of our sins, dit is de vnv die ik graag hoor, onheilspellend en met een duidelijke marsrichting voor ogen.

Helaas heb je dan ook weer de armours en wonders op dit album waar zoals in de recentere vnv nation albums wel vaker het geval is Ronan Harris teveel zijn innerlijke Chris Martin aanspreekt met nogal simplistische uplifting motivatonele zelfhulplyrics als gevolg. En het obligate Chopin moment in nocturne had toch ook een pak korter gemogen.

Dat er nog een paar genietbare synthpop nummers opstaan met when is the future en God of all, het soort nummer dat pas na een paar luisterbeurten opvalt maar een favoriet kan worden doet de balans voor mij wel naar de goede kant overhellen. Niet alles is even raak en soms heb je het gevoel dat het wat beknopter kon op dit behoorlijk lange album (misschien ontbreekt hier dan toch de feedback van Mark Jackson?) maar de succesratio is mijns insziens wel hoog genoeg om vnv opnieuw een toekomst te geven na het flauwe transnational.

Heel wat luisterbeurten verder en kan niet anders dan hem naar een goede 4 te verhogen.

Nogal een frustrerend album. De new wave-achtige synthpop klinkt lekker donker en dreigend, maar herhaaldelijk is het songmateriaal erg saai en langdradig. Zoals het oneindige pianostuk Nocturne No. 7 of het eentonige Collide. En zo zijn er wel meer missers. Daar tegenover staan dan weer heerlijke stampers als Lights Go Out en When Is The Future, beiden te gek. Hoge pieken dus en diepe dalen.

Ik kan mij wel enigszins vinden in de pieken en dalen van dit album. De hoogtepunten zijn voor mij God of All, Lights Go Out en When Is the Future. Met een nummer als bijvoorbeeld Nocturne No. 7 heb ik ook niet zo veel.
En dus springen de synthpop liedjes er meteen bovenuit. Want die zijn wél erg heel lekker!

Dansschoentjuhs!