The White Stripes - Icky Thump (2007)

De intro van Rag & Bone doet me altijd heel even denken aan Backdoor Man van The Doors. Beide geniale nummers

Haha, ja nu je het zegt
het was mij nog niet opgevallen.
Het zijn inderdaad allebei zeer goede nummers, al vind ik back door man toch beter.
En bij dit album heb ik gemengde gevoelens.
Er staan een paar echt, fenomenale nummers op. Neem nu Catch Hell Blues, 300 M.P.H..., Little Cream Soda, en nog een paar. Andere nummers vind ik daarentegen redelijk tegenvallen. Icky thump heeft mij bijvoorbeeld nooit iets gedaan. Conquest is voor een paar keer een zeer goed nummer maar dat was ik echt supersnel beu gehoord. de twee doedelzaknummers kunnen mij ook niet bekoren. En aan You Don't knwo what Love Is vind ik alleen de gitaarsolo goed (echt zalig bedoel ik daar dan mee) maar de rest van het nummer is in mijn ogen gewoon een saaie popsong.
Daardoor komt het dus dat ik dit album zelden of nooit in zijn geheel beluister, maar als ik een van die goede nummers hoor ga ik wel uit mijn dak.
Nipt 3,5

Voor mensen die deze alleen digitaal (cd/mp3) hebben, de vinyl-versie klinkt zoveel beter! De gitaren schreeuwen vaak veel meer, Het geluid is veel minder schel en geen distortion!

Dus..... op de vinyl-versie hebben de gitaren plotseling geen distortion meer?
Dat zal Jack White vast niet zo leuk vinden.

Nee, ik bedoel distortion van overproduceren, wat op sommige nummers erg nadrukkelijk aanwezig is.

Toch gestegen naar een 4.

Ben op technisch gebied geen fijnproever, maar de productie van deze plaat is wel erg slecht. Jammer, want ik vind het weer een hele fijne White Stripes.

Ja klopt. Dezelfde man heeft ook Californication om zeep geholpen. Daarom de vinyl aanschaffen, die is echt veel beter geproduceerd

(off topic) Californication klinkt toch heel behoorlijk? Of is dat later opnieuw uitgebracht?

Ik vind Californication persoonlijk nergens naar klinken. Als je op internet zoekt blijken meerderen dat te vinden.

Ik zie persoonlijk het nut er niet van in om op internet te gaan zoeken naar allerlei mensen die Californication nergens naar vinden klinken. En vooral niet om dat dan vervolgens te komen melden onder een album van The White Stripes.
Maar misschien heb ik ergens een afslag gemist.......
Los daarvan vind ik dit album uiteindelijk wat tegenvallen.
Het wordt allemaal wat voorspelbaar en daardoor een beetje saai ook.
Toch ietsje leuker dan Get Behind Me Satan, maar als ik White Stripes wil luisteren, kies ik eerder voor een plaat als Elephant.

Vanwege het Uur van de Wolf, met Jack White, Jimmy Page en die pelgrim uit Dublin, dit plaatje na lange tijd maar weer eens een kans gegeven. De eerste drie nummers vind ik domweg niet overtuigend, maar daarna wordt het soms toch nog interessant (Conquest!). Denk dat ik de albums in de platenkast van Jack White interessanter vind dan zijn eigen werk.

ik draai deze nu voor de eerste keer en heb nu pas de 1e 4 nummers geluisterd, maar ik hoor alles behalve een zwakke productie... ik vind het een lekkere volle sound... lekkere dreuntjes, lekkere bas, lekkere drums...ik klaag niet. leuke ontdekking!

op een een of andere manier doet dit me een beetje aan the black keys denken..(positief dus)!

Goed album, vet titelnummer.

De White Stripes proberen hier hun alternatieve punkrock een beetje te verruilen voor meer alternatieve rock en folkrock. Het album is wat voller dan zijn voorgangers en White gebruikt hier het keyboard wat vaker. Prickly thorn, but sweetly worn is een perfect voorbeeld van een mooi en oersimpel folkrockliedje. Jack White experimenteert veel op dit album en dat pakt vaak, maar helaas niet altijd, goed uit.

Ik vind het goed dat White probeert zijn horizon te verbreden omdat dat vaak resulteert in vernieuwende en mooie nummers, maar gelukkig blijft er op dit album nog wat ruimte over voor de punkrock waar ik zo van hou met nummers als little cream soda en bone broke.

Is iemand opgevallen dat het nummer Little Cream Soda een vrije bewerking is van een zeer vroeg Stripes nummer met de naam Hand Springs?

Vergelijk:

YouTube - The White Stripes - Little Cream Soda
met
YouTube - The White Stripes-Hand Springs-Life on the flipsides

Persoonlijk vind ik Hand Springs toch iets mooier door zijn rauwheid en energie.

En: bij deze wil ik graag onbeschaamd reclame maken voor de Conquest EP, verschenen een jaar na Icky Thump. Hier staan naast een alternatieve Mariachiversie van Conquest ook een aantal lo-fi pareltjes op die zijn opgenomen in een sessie met niemand minder dan Beck! Voor degenen die nog niet zijn uitgeluisterd zijn naar The White Stripes een echte aanrader!

Ik wil A Martyr For My Love For You toch even uitlichten. Wat een geweldig nummer.

yes indeed!

Toch wel met afstand de minste White stripes cd. De nummers klinken een beetje richtingloos en lijken de passie en harttocht van hun eerdere werk te missen. Minder gretig en wat saaier. Niet verkeerd hoor, staan een paar goede nummers tussen, maar ik begrijp wel dat voor Jack de koek hierna op was.

Niet Jack, maar Meg was de reden dat the White Stripes zijn opgeheven als ik het goed heb. Jack heeft juist aangegeven dat hij graag met the Stripes door had willen gaan.

Dankzij het contrast tussen de zware drums en de bijtende gitaarsound die mede voor een prachtige dynamiek in de songs zorgen blijft dit toch een geweldig album.Daarnaast zijn de nummers lekker afwisselend en teven een stuk harder dan bij zijn voorganger Get behind me Satan.Ook het gebruik van instrumenten als trompet en doedelzak maken Icky Thump een stuk leuker.
Beste song is het briljante You Don't Know What Love Is (You Just Do as You're Told) met het titelnummer en het van Patti Page bekende Conquest in zijn kielzog.
Jammer dat het hun laatste was.

Het blijft leuk om te horen hoe het geluid van The White Stripes zich blijft ontwikkelen. Dit album is een lekker gitaar gedreven album met een punk sfeertje. Titelnummer is voor mij het prijsnummer.