Siouxsie and the Banshees - Peepshow (1988)

Geweldige cd! Mijn favoriete nummers zijn: Peek-a-Boo, Scarcrow en Burn Up. 5*

Na A Kiss in the Dreamhouse de laatste echt interessante plaat van Siouxsie. Ze werd een karikatuur van zichzelf, helaas. Dat heeft Robert Smith beter gedaan. Hij neemt zichzelf gelukkig niet altijd serieus.
Je kunt als goth dus wel de jaren negentig overleven.

Siouxie................ ik weet nog dat een vriendin uit mijn klas (middelbare school) er fan van was en er ook zo uitzag: geweldig.
Door haar leerde ik Siouxie ontdekken, want het was geen top 40 artieste, dus je moest het toen hebben van dit soort mensen die je tipten.
Totdat dit album verscheen en ze er een klein hitje mee wist te scoren (Peek-a-boo).

Siouxsie op haar best!

Siouxsie en haar banshees weten ook hier weer het publiek te verrassen. Met het album Tinderbox werd je naar de klassieke oudheid en de 18de eeuw gestuurt, nu sturen ze je regelrecht naar de 19de eeuw! Je ziet je er zo al rondlopen met de songs Scarecrow, Ornaments of Gold, Turn to Stone en Rhapsody in je achterhoofd. Het enigste nadeel van deze plaat is dat het nummer Peek-a-boo hier niet schijnt te passen, al is het verre van een slecht nummer.

Eigenlijk zijn er wmb maar drie S&tB albums echt goed.
Juju (natuurlijk), Tinderbox en deze.

Ik weet nog toen Peepshow uitkwam en ik bij de eerste beluistering van Peek-a-boo dacht; Oh sh*t, Siouxsie is net als Cocteau's, Cure, New Order, Echo, Sisters, Smiths en noem ze allemaal maar op, voorbij. History. Vergane Glorie. Eind van een tijdperk, zo rond '87-'88.

Maar toen de rest van het album voorbij kwam bleek de schrik ongegrond. Al was het hierna dan wel echt afgelopen met de ijskoningin. Dit was haar Last Stand.

Voor een album in dit genre valt vooral ook de uitstekende en heldere produktie op. Zoals bijv. het begin van Carousel, dat steigert en weigert om dan ineens synchroon in elkaar te smelten.
En de dynamiek van het prijsnummer, Rhapsody. Had een murky mess kunnen zijn, maar is beangstigend mooi op de plaat gezet.
Verdere favorieten; Turn to Stone en Ornaments...

Dag Susan Ballion, en bedankt voor de mooie herinneringen.
"Hear our hearts, bell a serenade"

Streng in de leer hoor Skyline - Kaleidoscope, Kiss en Nocturne kan ik ook wel hebben. Die laatste geeft aan hoe goed die band live was (sweet memories).

Het laatste Siouxsie album (Manataray) daar praten we niet over.

Het probleem wat ik met dit album heb is dat het zo cheesy en 'gemaakt' overkomt.

En ja, Kaleidoscope hoort zeker tot de beste Siouxsie albums.

Alright lads, Kaleidoscope mag er bij. Democracy in action.
Maar Kiss in the Dreamhouse, no way!!!
Streng eh?

Kissing lessons,perhaps? Ik zal 'em draaien en waarderen - toch wel tweel goede singles: Melt, Cascade

En Nocturne, monsieur le juge?

Vergeet Painted Bird niet!

A kIss in the Dreamhouse vind ik ook niet bepaald sterk, vind die een beetje vergelijkbaar met Blue Sunshine van the Glove.

Mmm.. Siouxsie is toch meer op haar plaats in bijv. Hammersmith Odeon dan in in die posh Royal Albert Hall.

Pulled to Bits is trouwens wel een beregoed nummer, maar bij Suus hoort er maar 1 man die 6 snaren te geselen; John McG!


@ Graveyardscene; Painted Bird is indeedydoo HET prijsnummer van Kiss... maar allez.. 'tis dat en niet meer he.

Not from you, thanks

On-topic: Martin McCarrick heeft toch wel een belangrijk aandeel in de kwaliteit van Peepshow. Maar goed, de Banshees zijn niet de enige die plezier van hem hebben gehad.
Beetje een free-lancer, die Martin.

3, 58 is echt véééééééééééééél te laag voor dit plaatje...

Dat dit haar Last Stand was klopt! Maar ik snap dat van The Cure niet echt? Die moesten hun meesterwerk Disintegration ( hun Last Stand) nog uitbrengen en ook die andere onbreekbare Wave-band Depeche Mode zou nog op de proppen komen met Violator...

Hij heeft het toch wel een tijdje uitgehouden bij Therapy? Speelde hij hier ook al cello?

derde beste plaat van Siouxie

Deze ooit eens gekocht op lp, samen met nog vijf andere albums van deze band.
Wat me opvalt is dat deze wat lichter is dan voorgaande albums, iets minder duister geluid.
Staan een aantal bijzonder mooie nummers op zoals The Killing Jar en Rhapsody.

En gelijk verkering aan haar gevraagd?

Een ietwat ingetogen maar wel erg fijne plaat, ik begin dit gezelschap steeds meer te waarderen.

Ik had er wel een oogje op ja (toen kon het nog hahaha).