Black Sabbath - Mob Rules (1981)

Een prima stevige rock plaat van Black Sabbath. Opvallende hoes, klinkende riffs en degelijke zang. Doet mij ook wel wat denken aan het latere album Headless Cross.

heaven and hell is consistenter ; op dat album is elk nummer gelijk. hier staan betere nummers op dan op H &H, maar ook mindere. de waardering is derhalve gelijk.

Wat een geweldige CD is dit toch, en Ronnie James Dio is de beste zanger.
Zoveel kracht en melodie.
Wat een verademing om de oudere Sabbath nummers door een zanger gezongen te horen.

Iets meer Sabbath, deze vrijwel gelijkwaardige Heaven and Hell opvolger. Het loodzware Sign Of The Southern Cross springt er wat dat betreft voor mij uit. De uptempo rockers en het in mijn oren op L.A. Connection geinspireerde Voodoo en Slipping Away kunnen me de Rainbow/Dio invloeden echter niet geheel doen vergeten. En dan zal ik de Iommi/Blackmore discussie er maar helemaal buitenlaten.

Erg lekkere Sabbath plaat. Voor mij waarschijnlijk überhaupt het beste wat Dio ooit heeft gedaan.

En wat een gitaarwerk op met name het eerste nummer.

Goed vervolg album van BS met Dio, maar ik vind het een tikkeltje minder dan Heaven And Hell.

Dan ook maar een heel klein tikkeltje. Zag dat ik H&H de max score heb gegeven en Mob Rules maar 4. Dat is meer dan een tikkeltje. Omhoog naar 4,5 * derhalve deze Mob Rules. Heerlijk album.

Ik ga met je mee. Vind em achteraf zelfs beter dan H&H. En vetter.

Tsja, ik vind de songs weer (wat) beter op H&H, maar deze is beslist niet verkeerd.

Sterke opvolger van Heaven & hell, en dat één jaartje later. Waar zie je dat nog. Jammer dat aan deze succesformule toen snel een einde kwam. Of misschien ook niet. Nu heeft het 2 pareltjes opgeleverd en is de (onvermijdelijke) teloorgang ons bespaard gebleven. Deze mob rules is een tikkie steviger dan H&H en misschien ook wel sterker individueel beoordeeld. Alleen geldt het niet voor alle songs (zoals country girl, hoewel niet slecht maar valt een beetje uit de toon bij de rest). Must have!!

Deze heb ik dan ook eindelijk origineel op cd nu, heb hem al 3 keer compleet beluisterd, maar vind hem kwalitatief gezien zeker van hetzelfde kaliber als de voorganger.

De albums met Dio hebben toch echt een stuk meer mijn voorkeur dan die met Ozzy, al hebben die dan weer meer een onheilspellende sfeer.

Hier nog eentje. Top album vergelijkbaar met zijn voorganger!!

Als dit album voor heaven & hell was uitgekomen, dan was dit de black sabbath klassieker met dio geworden waarschijnlijk.

Dat zit er inderdaad dik in. Toch zie je bij Heaven 248 stemmen. En bij Mob slechts zou ik bijna zeggen 163 stemmen.

jammer eigenlijk dat best veel mensen die heaven kennen geen belangstelling meer voor deze hebben.

sign of the Southern cross is toch echt van hetzelfde kaliber kwalitatief gezien dan de titeltrack van de illustere voorganger.

de rest van de nummers doen ook niet onder voor de nummers van de voorganger, en dan vooral de eerste 2 nummers, de titeltrack en falling of the edge of the world.

country girl zegt me dan minder, maar op heaven staat dan weer het nietszeggende walk away.

Ik vind ze beide geweldig, al vind ik er qua sound veel verschil in zitten. Mob Rules is harder, agressiever, donkerder. Zit 'm deels in de drumsound, maar ook aan de (nog) dikkere gitaarmuren. Heaven And Hell is wat toegankelijker.

Mob Rules heeft net mijn voorkeur. Daar vind ik echt ieder nummer goed, terwijl Heaven And Hell een paar tracks heeft die wat gewoontjes aan doen. Hoewel de sound van Heaven And Hell net wat meer "magic" heeft.

En Country Girl... fantastisch nummer vind ik. Dat snikje in Dio's stem aan het einde van de brug... beste hardrockzanger ever. Gevolgd door Coverdale in zijn beste tijd (tot '84 zo'n beetje).

En dat is nog een understatement vind ik. Heaven and Hell klinkt een pak toegankelijker met zijn lichtere geluid en erg memorabele nummers. Vooral daaraan is het grotere succes te danken. Het lijkt veel meer op wat Dio later met zijn eigen band zou gaan doen. Muzikaal gezien is Holy Diver eerder de echte opvolger van Heaven and Hell. Mob Rules is weer helemaal een Black Sabbath album.

Weet nog goed dat deze elpee uit kwam, wat een vette plaat! Een wall of sound, dark sound en het onnavolgbare duistere gitaarwerk van Iommi. Wat ook een legendarische bandssamenstelling.
Favorieten vind Turn Up the Night en Falling of the Edge of the World maar echt mindere nummers zitten er gewoon niet tussen. En dat in 1981.
Viereneenhalve ster.

Ik keer op mijn schreden terug en verhoog dit album naar het maximale * * * * *

een van de betere albums van Black Sabbath met DIO als zanger, toppertje!!

En zo hoort het ook voor dit soort albums waar de kwaliteit vanaf druipt! De maximale score!

Klassieker van BS met Dio net als Heaven & Hell.
Falling of falling of the edge of the world, the mob rules, over and over geweldig.

Geweldig album alleen wat ik niet begrijp, waarom er iedere keer zo'n raar geluidseffect tussen moet zitten, dit keer in de vorm van E5150.

Spanning opbouwen? Ik vind het een prachtige aanloop naar dat plotsklaps losbarstende gitaargescheur in het titelnummer.

Ik vind het ook wel gaaf, maar die Sabbath intermezzo's duren wat te lang vaak.

Ik vind ze juist supergaaf en zeker niet te lang.

E5150 is wel lekker sinister. En daarna vat de boel goed vlam met het instarten van het titelnummer. Heel anders weer dan Fluff of Orchid.

Op Born Again werken dat soort interludes ook erg goed.

Ik vind ze vooral irritant. Maar goed dat is mijn probleem.
Ik heb wel eens ergens gelezen dat het eigenlijk bij het daarop volgende nummer hoort maar omdat ze als een apart nummer vermelden ze er meer credits voor zouden krijgen. Het fijne weet ik er ook niet van....

Dat was op de oude albums zo. Voor de Amerikaanse markt. E5150 is hier een aparte track.