John Hiatt - Hangin' Around the Observatory (1974)

een van zijn mooiere nummers staan erop...vind ik dan he

De eersteling van deze singer-songwriter, en meteen een goeie. Kocht hem op een rommelmarktje voor amper 5 e en heb het me nooit beklaagd;
Nog geen supersongs, maar het aanhoren zeker waard; Deze man had potentie (ik bedoel als songwriter dan hé), dat kon je zo horen!
***1/2 ster toch hoor!

Deze, en Overcoats kwamen midprice uit na het succes van Bring the Family. Heb ze toen maar gekocht, en hoewel niet bepaald stijlvast staan er prachtige liedjes bij. Rose bijvoorbeeld. Maar het klinkt me iets te volwassen voor iemand van toen amper 23 jaar.

Vanaf Bring The Family uit 1987 heb ik alles van John Hiatt in de kast staan. Nieuwsgierig geworden naar zijn platen van voor deze periode kwam ik bij dit album uit. Een wisselvallig debuut, ook na meerdere luisterbeurten grijpt de plaat mij niet helemaal. Het talent is onmiskenbaar aanwezig getuige de juweeltjes Rosé & Wild Eyed Gypsies.

Na enkele malen weer eens beluisterd te hebben ben ik wat te streng voor John zijn debuut geweest.
Halfje erbij.

Lekkere plaat, luister deze graag. John Hiatt doet op dit album af en toe aparte dingen met z'n stem maar dat past op de een of andere manier bij deze plaat. Valt vooral op bij het titelnummer. Verder staan er toch hele fraaie nummers op. Rose, Wild Eyed Gipsies zijn een voorloper van wat deze klasbak uiteindelijk op de plaat heeft gezet. Dik verdiende 4.5 sterren.

een beetje "weird" debuut van de toen nog zeer jonge John Hiatt. een onsamenhangend geheel, waardoor het niet echt lekker weg luistert.

op piano ballads als "Ocean" en "Wild-Eyed Gypsies" zijn inderdaad reeds de contouren te horen van zijn vakmanschap als songwriter, nummers die doen denken aan zijn toen nog toekomstige klassieker "Have a Little Faith In Me".

de rustige mid-tempo nummers "Sure as I'm Sittin' Here", "Rose" en "Little Blue Song for You", een op zich goed liedje met een vervelend la, la, la refrein, overtuigen eveneens.

helaas staan daar aardig wat mindere nummers tegenover als "Maybe Baby, Say You Do", de titeltrack, "Full Moon" en "It's Alright with Me", nummers die bij mij als luisteraar niet blijven "Hangin' (Around the Observatory").

in de 50 jaar die hierna volgden, zou de inmiddels 71-jarige John Hiatt ons trakteren op een imposant, rijk oeuvre met vele klassiekers, o.a. "Bring the Family", "Slow Turning", "Stolen Moments", "Walk On", etc.

Album werd geproduceerd door Glen Spreen
Recorded at Studio A, Nashville, Tennessee, in July 1973
All selections by John Hiatt