Adrianne Lenker - Abysskiss (2018)

Erg fijn plaatje dit. Met Big Thief heeft Lenker al een hoop moois gemaakt en met haar solowerk bewijst ze voor mij dat ze qua songwriting echt buitencategorie is. Haar zanglijnen en melodieën zijn als wapperende gordijnen op een zonnige winterochtend, zo licht en koud voelt het tegelijkertijd. Nummers als Symbol en Terminal Paradise behoren met gemak tot het beste dat ik in 2018 heb gehoord.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Adrianne Lenker - abysskiss - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Big Thief zangeres komt met uiterst sobere en bij vlagen ook uiterst sombere plaat die zijn schoonheid pas na een tijd prijsgeeft
Adrianne Lenker maakte met haar band Big Thief twee geweldige platen met indie-rock vol invloeden, maar duikt nu op met een soloplaat. Het is een grotendeels akoestische soloplaat met intieme folksongs geworden. Het zijn songs die het je niet altijd makkelijk maken, al is het maar omdat Adrianne Lenker geen groot zangeres is, maar het zijn ook songs die je uiteindelijk diep kunnen raken omdat de singer-songwriter uit New York je op intieme en indringende wijze deelgenoot maakt van haar leven, dat niet altijd over rozen ging. Een ruwe, eerlijke en pure plaat die na enige gewenning groeit en groeit.



Adrianne Lenker kennen we als boegbeeld van de Amerikaanse band Big Thief, die met Masterpiece uit 2016 en Capacity uit 2017 twee geweldige platen afleverde.

Het zijn platen die allebei openen met een uiterst ingetogen akoestische folksong, maar hierna uitbarsten in een aangenaam rammelende mix van onder andere indie-rock, shoegaze, dreampop, noiserock en psychedelica.

Helaas kregen de platen van de band uit Brooklyn, New York, maar weinig aandacht, maar ik vind het zelf nog altijd twee platen om te koesteren, waardoor ik absoluut nieuwsgierig was naar de soloplaat van de frontvrouw van de band.

Het deze week verschenen abysskiss is niet de eerste soloplaat van Adrianne Lenker, maar de opvolger van het in 2014 verschenen titelloze debuut Hours Were The Birds, dat op bandcamp is te vinden en verscheen voordat Adrianne Lenker toetrad tot Big Thief. Ook abysskiss opent met een uiterst sobere folksong, maar waar de platen van Big Thief na de openingstrack kiezen voor de rock, blijft Adrianne Lenker op abysskiss de zeer ingetogen akoestische folk trouw.

Nu overtuigde de muziek van Big Thief me vrijwel direct, maar moest ik wel wat wennen aan de soms wat onvaste stem van de frontvrouw van de band. Op abysskiss moeten we het vooral doen met deze stem, die meestal wordt begeleid door een akoestische gitaar, al duiken hier en daar ook een elektrische gitaar, een piano en wat zeer spaarzaam ingezette synths op.

De songs op abysskiss klinken relatief eenvoudig en bij eerste beluistering ook zeker niet heel gevarieerd. Adrianne Lenker is verder zoals gezegd geen groot zangeres. Ze klinkt wat onvast en in een van de tracks lijkt ze er af en toe zelfs flink naast te zitten, maar abysskiss is gelukkig gemaakt zonder de steeds vaker opduikende Auto Tune technologie, die alle plooien glad strijkt, maar ook de emotie uit de vocalen haalt.

De soloplaat van Adrianne Lenker klinkt ruw, puur en eerlijk en dit zorgt er voor dat ik na wat eerste aarzelingen toch ben gaan houden van de soloplaat van de Big Thief zangeres. abysskiss werd geproduceerd door Luke Temple, die ook wat aan de instrumentatie toevoegt, maar de plaat klinkt alsof Adrianne Lenker hem op haar slaapkamer heeft opgenomen, wat bijdraagt aan de intimiteit van de plaat.

De tweede soloplaat van de singer-songwriter uit New York bevat songs die gedurende een aantal jaren werden geschreven en dat verklaart dat het songs zijn vol diepe dalen, maar ook een enkel lichtpuntje. Op abysskiss mogen we diep in de ziel kijken van Adrianne Lenker en het is een ziel die het aardse bestaan niet altijd makkelijk vindt. Het geeft een bijzondere lading aan een plaat waaraan bijna iedereen zal moeten wennen, maar die over het vermogen beschikt om je diep te raken en dat blijft een schaars goed. Ik ben nu al benieuwd naar de nieuwe plaat van Big Thief, maar ook deze soloplaat van Adrianne Lenker had ik zeker niet willen missen. Erwin Zijleman

Adrianne Lenker was voor mij een nieuwe naam en dat geldt ook voor haar band, Big Thief. (Eerste induk: ga luisteren.) Op Abysskiss, wat een prachtig woord trouwens, waarbij ik me van alles voor kan stellen, slaat Lenker een geheel ander pad in dan met haar (folk)rockende band. Alles is klein en atmosferisch. Veel ruimte en o zo zachte en bescheiden zang. In de teksten wordt wat gesoulsearched en donkere krochten afgestruind waar hier een daar wel een demon zijn kop op steekt. Van het soort waar, gelukkig, de meeste mensen met het ouder worden afstand van kunnen nemen of gewoonweg accepteren en door leven.

Op Abysskiss creërt Adrianne Lenker een sfeer die ik ook aantref bij bijvoorbeeld Courtney Barnett. De plaat waar het me het meest aan doet denken is overigens 'Heroes Waking Up' van Anna Tivel. Maar waar dit album lieflijk klein is en zingt over de hoop dat haar vader met zijn bootje van de vispartij op de grote rivier mag terugkomen, is Abysskiss, de titel indachtig, donker en daarmee veel aansprekender -en beter. Ook als het geluid af en toe wordt opgepompt, is Abysskiss nog steeds een goed en misschien wel beter, want gevarieerder album.

Abysskiss is geen easy listening, daarvoor is het te donker. Dat wil niet zeggen dat het album niet de moeite waard is. Ik zou zeggen het omgekeerde. Wie in deze plaat investeert, komt rijker thuis. Voor nu nog 3,5* op weg naar meer, maar om dat zeker te weten, ga ik nog meer tijd stoppen in dit album in de komende weken.

Deze bijdrage is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

Heerlijk gitaarspel, daar leunt het album zwaar op, maar ook Adrianne's wat dunne en licht naïeve stem maakt indruk.

Prachtig en vakmanschap om zo'n knusse sfeer te kunnen schepen, wek het gevoel op dat je bij een kampvuurtje of bij de open haard zit.

Mmm... Wanneer hoor je dat dan? Adrianne Lenker heeft in mijn oren juist heel veel controle over haar stem: zuiver op zowel kopstem als normale stem, kan prachtig zacht zingen (alsof er 'lucht' in haar stem zit). Live was het gisteren ook echt heel goed en zuiver. Zelf hoor ik geen enkel moment dat ze niet zingt zoals ze wil zingen. E-Clect-Eddys omschrijving van haar stem als 'dun' kan ik me meer bij voorstellen.

En Big Thief heeft toch behoorlijk wat navolging gekregen? (1600+ stemmen voor het laatste album op RYM!)

Afijn: voor mij iemand die boven het folkzanger(es)maaiveld uitsteekt door zowél mooie melodieën (zowel zang als gitaar), ritmisch interessant te zijn (coupletten in 'symbol' die hoewel monotoon, tóch interessant blijven), eigenzinnige stem, poëtische en originele teksten... Een van betere folkplaten van de laatste tijd wat mij betreft.

Ik ondervond hetzelfde. Heb net de eerste helft beluistert en das voorlopig genoeg. De rest is voor straks/later.

Hè, had ik hier nooit iets geplaatst? Vreemd, want van alle prachtige platen die deze mevrouw zowel solo als met band gemaakt heeft, was dit lange tijd mijn favoriet. Maar het deze week uitgekomen songs begint dit langzaam maar zeker wel te overtreffen. Die is nóg een stukje kaler dan deze, hoewel ik de subtiel spookachtige productie van Luke Temple (van oa Here We Go Magic) juist vind bijdragen aan de bijzondere sfeer van Abysskiss. Haar beste werk of niet, deze plaat zal sowieso altijd heel bijzonder voor mij mij blijven. En het concert dat ik in 2019 van haar in de Tolhuistuin zag - waar ze de meeste van deze nummers live vertolkte - is echt een van de mooiste concerten die ik ooit zag.

Even een shoutout voor Cradle. Wat een prachtig nummer is dat!

Sterke plaat van Adrianne Lenker. Het komt allemaal uitermate dwingend en stevig over. Gespeeld met de kenmerkende kwetsbare overtuiging, die haar eigen is. Mooie folkrock plaat.