Paul Weller - True Meanings (2018)

Aspects is alvast een ijzersterke single, misschien wel het beste Weller nummer in jaren. Hoop dat de rest ook van dat niveau is.

Movin On en Aspects zijn prachtig zwoele en ingetogen nummers.

The Soul Searchers is de derde single... met een wat Samba-achtige klinkende akoestische gitaar. Wie is de tweede stem die ik hoor, komt me bekend voor - toch niet Noel Gallagher?

Noel heeft wel een gastrolletje op het album.

Een sneak-peek op Spotify verraad dat de Deluxe versie 5 bonustracks gaat krijgen.

Voorganger A Kind Revolution was een schot in de roos, het album was divers, spannend maar ook mooi uitgebalanceerd.
True Meanings valt mij tot nu toe niet mee, ik ben een fan van Weller en het initiatief om een introspectief album te maken juich ik toe. Had Weller immers met Wild Wood ook niet een prima schijf afgeleverd met redelijk rustig materiaal. Deze worp is wat mij betreft tot nu toe een teleurstelling, de vrijgegeven singles hadden nog wel wat cachet maar de overige nummers willen maar niet loskomen. Weller kiest voor een ingetogen benadering van het materiaal en dat is prima, hij heeft er immers het talent voor maar hij had wel wat meer grenzen mogen opzoeken. Hij kleurt nu keurig binnen de lijntjes en dat levert simpelweg een wat saaie plaat op. Dat kan toch nooit helemaal de bedoeling zijn van een nieuw Weller album.

Na de wat rommelige van-alles-wat-plaat A Kind Revolution nu een mooi ingetogen album. Dit en Saturns Pattern horen wat mij betreft tot het beste wat Paul Weller gemaakt heeft maar volgens mij is hij nog lang niet klaar! Noel Gallagher heeft een bijdrage op 2 songs waar hij harmonium en space-hammond(?) op speelt.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Paul Weller - True Meanings - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Voormalig “angry young” man viert zijn 60e verjaardag met een ingetogen en akoestische plaat
Paul Weller gaf op zijn laatste soloplaten flink gas, maar verrast nu met een volledig akoestische plaat. Het is een plaat waarop het tempo laag ligt en de akoestische gitaar vaak gezelschap krijgt van stevig aangezette strijkers en blazers. Op het eerste gehoor klinkt het misschien wat gezapig of zelfs saai, maar True Meanings is een plaat die snel aan kracht wint en die uiteindelijk weer een andere kant van de muzikale kameleon Paul Weller laat horen. De “angry young man” geeft even niet thuis op deze plaat en maakt plaats voor licht melancholische beschouwingen van een muzikant die inmiddels zijn 60e verjaardag heeft gevierd.


Paul Weller maakte zes studio platen met The Jam, vijf met The Style Council en inmiddels al weer veertien onder zijn eigen naam. Het is een prachtig en invloedrijk oeuvre dat de Britse muzikant heeft opgebouwd en het is een oeuvre dat alle kanten op schiet.

Op zijn laatste soloplaten ging Paul Weller aan de haal met 1001 invloeden, speelde psychedelica een belangrijke rol en pakte de Britse muzikant af en toe flink uit met stevig rockende songs. Op zijn nieuwe plaat kiest hij juist weer voor behoorlijk ingetogen klanken.

Op True Meanings domineren akoestische gitaren en wordt er vooral uiterst ingetogen gespeeld. Op basis van het bovenstaande zou je nog kunnen vermoeden dat Paul Weller een sobere en ingetogen folkplaat heeft gemaakt, maar dat is zeker niet het geval. Fraai en ingetogen akoestisch gitaarspel vormt weliswaar de basis van vrijwel alle songs op de plaat, maar krijgt gezelschap van flink wat strijkers en blazers in bijzonder stemmig klinkende arrangementen.

Zeker wanneer de strijkers en blazers aanzwellen klinkt de nieuwe plaat van Paul Weller behoorlijk melancholisch, maar True Meanings bevat ook een aantal lome en zwoele tracks. Zeker de lome en zwoele tracks met flink wat invloeden uit de jazz doen onmiddellijk denken aan de muziek die Paul Weller samen met Mick Talbot maakte in The Style Council. Het zijn songs die het vooral in de kleine uurtjes uitstekend doen en die wat lichter verteerbaar zijn dan de rijker georkestreerde songs. Deze rijker georkestreerde songs doen af en toe denken aan de platen van Nick Drake of zelfs Cat Stevens, maar wanneer de blazers en strijkers wat psychedelischer klinken hoor ik ook wel wat van de grote platen van Marvin Gaye.

Paul Weller pakte op zijn laatste paar soloplaten zoals gezegd stevig uit en zeker vergeleken met deze platen klinkt True Meanings op het eerste gehoor wel erg ingetogen of zelfs wat gezapig. Paul Weller werd eerder dit jaar zestig en viert dat met een volledig akoestische plaat. Het is even wennen voor de liefhebbers van het stevigere werk van Paul Weller, maar ik vind True Meanings uiteindelijk een mooie plaat.

Paul Weller houdt zich in vocaal opzicht uitstekend staande in het akoestische klankentapijt en de op het eerste gehoor soms wat overdadige arrangementen van strijkers en blazers hebben uiteindelijk meerwaarde. True Meanings lijkt op het eerste gehoor een erg melancholische plaat, maar dat valt uiteindelijk wel mee. Paul Weller eert in het fraaie Bowie een van zijn muzikale helden en kijkt verder beschouwend naar zichzelf en zijn leven en een enkele keer de onzekere toekomst.

Van mij mag Paul Weller de volgende keer weer naar de elektrische gitaren grijpen, maar True Meanings is zeker geen slechte plaat, integendeel zelfs. Waar ik de plaat bij eerste beluistering nog wat gezapig of zelfs saai vond, winnen de songs wanneer je ze vaker hoort aan kracht en wordt de veertiende soloplaat van Paul Weller langzaam maar zeker een waardevolle aanvulling op zijn zo bijzondere, waardevolle en invloedrijke oeuvre. De “angry young man” van weleer geeft misschien even niet thuis, maar dat kan op soloplaat nummer vijftien weer helemaal anders zijn. Erwin Zijleman

Mooie cd, Maar ook live blijkt hij niet te versmaden. Hij blijft een ras artiest

Wat een prachtig ingetogen album met mooie verfijnde arrangementen. Na een nummer of 10 begint m'n aandacht wel een tikkeltje te verslappen. Maar misschien ligt dat meer aan mijn concentratievermogen dan aan de plaat. Ik zal deze plaat zeker nog een aantal keer draaien de komende tijd. Is zien of ie nog groeit..

Mijn oordeel over deze plaat was destijds wat te streng. True Meanings is overwegend rustig van aard. Weller haalt zijn inspiratie uit de jaren 50 en 60. Het is daarmee ook tevens een van de meest soulvolle platen van de beste man. Voorganger A Kind Revolution vond en vind ik spannender en klinkt gevarieerder. Desalniettemin kan ik mij voorstellen dat True Meanings het goed doet in de late uurtjes, je nestelen in een fijne stoel, een goed glas bij de hand en de warme klanken van de plaat op je laten inwerken. Is het dan een topper? Nee, niet in mijn ogen. Het kampvuurgetokkel in songs als Bowie, Wishing Well, Movin On en May Love Travel With You is aardig maar de nummers missen een bepaalde richting. Hoewel aangekleed met strijkers en andere arrangementen trekt Weller mij niet over de streep, slecht is het niet maar dergelijk songmateriaal sleept te lang aan. Beste songs; The Soul Searchers en Mayfly waarbij met name de eerste track afwisselend is en Weller het nummer van fraaie zanglijnen voorziet. Het hammond orgeltje maakt de song helemaal af.