The National - Boxer (2007)

Bij mij heeft het ook echt even geduurd voordat ik merkte hoe geniaal de nummers eigenlijk zijn. Muziek van The National heeft over het algemeen even nodig om op mij in te werken.

Het valt me wel op dat niet meteen iedereen erop zit, zoals bij OKC... Dat mag ik wel.

Ik heb Boxer nu viermaal geheel beluisterd. Er zitten een paar hoogtepunten tussen, maar als geheel vind ik het nog niet meer waard dan 3,5 ster. Favorieten: 'Green Gloves', 'Slow Show' en 'Guest Room'. Bijna iedereen zegt dat het nog kan groeien. Ik ben benieuwd...

Ik liet vandaag mijn zoon van 12 een gedeelte horen. Ik kreeg de koptelefoon niet meer terug.

Mijn mening is nog niet veranderd: een aantal hoogtepunten, maar als geheel geeft het bij mij nog niet de 'klik' die ik verwacht bij een echt top-album.

Dankzij mijn zoon zal ik dit album in ieder geval tijdens de vakantie in de auto nog vaak horen.

Mooie melancholie is het eerste wat bij mij op komt.
Meteen als de zang invalt bij Fake Empire heeft het gelijk mijn aandacht en dan wil je alleen maar meer.
En dat krijg je dan ook.
Goed in balans deze plaat. Geen vrolijke frans muziek, meer een ingetogere indie/neo wave plaat met de juiste gitaarklanken en sterk bedachte melodielijnen. Zang ook erg mooi.
Heel veel uitdaging muzikaal zal je hier niet treffen.
De zang + lyrics krijgen vooral de ruimte en dat is geen straf.
Slow Show is in dit kader ook wel leuk, er is een band die zich zo noemde naar aanleiding van deze song.

Hoogtepunt uit 2007. Absoluut.

Fake Empire, Slow Show, Apartment Story, Start A War, Racing Like A Pro, Gospel
Wat een genot om dit album weer eens op te zetten
Op vakantie betrapte ik mij er op dat ik heerlijk stond mee te neuriën met Matt tijdens het kokkerellen en besefte mij hoe goed dit album is

Na talloze keren deze plaat te hebben gehoord, ben ik hem steeds beter gaan vinden. Ook de tracks die ik eerst wat minder vond zijn inmiddels ingedaald en ik moet zeggen dat het een zeer goed album is.

4,5 welverdiende sterren.

10 jaar te laat.. maar heb nu kennis gemaakt met deze plaat.

Wat een beauty. Meer woorden zijn er eigenlijk niet nodig.

De nieuwste plaat van The National was de aanleiding om sinds lang hun discografie nog eens te beluisteren.

Toen ik de releasedatum van Boxer zag moest ik mezelf even in de arm knijpen. Hoe kan dit album reeds 10 jaar oud zijn? Het wordt tijd om alle zeilen bij te zetten, want de tijd zit me op de hielen. Als de dag van gisteren herinner ik me de talloze uren waarin ik van dit album genoot, als ook de 3 fantastische concerten waarop ik met mijn toenmalige vriendin (die reeds in 2005 van de daken schreeuwde hoe goed Alligator was) alle besef van tijd verloor (misschien ging het daar mis met mijn tijdsconceptie).

Nu, oud en versleten als ik ben, valt me op hoe monotoon dit album is (en dit zowel muzikaal als inhoudelijk); hoe The National het vooral moet hebben van verankering in de tijdsgeest en daardoor snel achterop dreigt te hinken in het licht van de eeuwigheid. Het torenhoge stemgemiddelde wekt bij mij dan ook -op z'n zachtst gezegd- doorleefde verwondering op.

Ho maar! Betekent dit dat ik mijn albums van The National enkel geschikt acht om stof te vergaren? Ach welnee. Boxer is een prima album. Maar net zoals ik destijds mijn vriendin los heb moeten laten is de muziek van The National niet langer iets waarin ik mijn hart ten volle kwijt kan. En dat is prima. Want net zoals mijn vriendin heeft The National me gevormd tijdens enkele cruciale jaren van mijn leven. En op die manier draag ik beiden voor altijd in me mee.

Schitterend album, laat ontdekt...maar alsnog 4,5 !

Ik hoorde hier en daar een nummer van The National, ik vond het maar niks. Toch me ertoe aangezet om dit album eens een kans te geven.

En dan hoor je in 'Slow Show' ;

"You know I dreamed about you
For twenty-nine years before I saw you
You know I dreamed about you
I missed you for, for twenty-nine years"

Tja, deze geef ik nog wel een paar luister beurten dan. Prachtig.

Berichten over het toevoegen van The National - Boxer Live in Brussels (2018) verwijderd.

Eens even helemaal geluisterd, maar ik vond het eerlijk gezegd nogal saai. Misschien valt het kwartje later.

Ik beloof niets, maar bij mij werkte het in ieder geval wel zo...

Bij mij ook, ik vond het eerst 1 ster en saai, en kijk nu
<---

Ik vrees dat ik ook nog op dat niveau zit, maar daar ook niet voorbij ga komen. Ik doe eerlijk waar mijn best, maar kan hier met de beste wil geen top-10-album in horen.

Het is monotoon, maar dat hoeft nog niet zo erg te zijn. Er zijn ook prachtige voortkabbelende platen. Hier mis ik alleen dat beetje spanning die de plaat een smoel moet geven. De zang is nikserig, muzikaal springt er niets uit en qua composities dus ook niet.

Dit gaat geen dikke onvoldoende worden zoals enkele andere albums uit m’n top-250-inhaalslag wel krijgen, maar veel meer dan een vijfje zal ik hier niet van kunnen maken. Het nodigt ook niet uit tot nieuwe luisterbeurten.

Mij doet dit ook niet veel. Al kan die Bryce Dessner wel knappe muziek schrijven, zoals te horen op dit album: Kronos Quartet - Aheym (2013)

Foute conclusie Watson! En als je zodanig gaat pleurepieren, heb je nog heel wat commentaren voor de boeg: van alle user-ids is er hier maar één tenzij er een cijfer achter staat, zoals bikkel2

Misschien hadden ze beter hier gezocht.

Vandaag weer eens beluisterd. Kan dit album nog steeds geen topper vinden. Een paar heel goede nummers, echter de rest kabbelt mij toch wat te veel door zonder me echt te raken.

Dan is een 8 wel een hoge score. In dat licht begrijp ik het enorm hoge gemiddelde al iets beter.

Ik begrijp dat ook, is gewoon een wereldplaat. En als er idd zo gestemt word is dat bij andere albums ook. En dus niet alleen bij deze ? En deze boxer heeft toch wel een erg mooi gemiddelde t o v vele andere platen

Het valt me bij andere hoog gewaardeerde platen ook wel op dat de scores op MuMe vaak hoger liggen dan de begeleidende teksten doen verwachten.

Maar het zal inderdaad vast ook bij andere albums gebeuren, misschien valt het me daar gewoon minder op.

Je kunt een album toch wel goed vinden zonder dat het in de buitencategorie valt? Voor mij zit dit album tussen een 3,5 en een 4 waarbij de enkele nummers die ik echt heel goed vind de weegschaal doen uitslaan naar een 4.

Verschilt ook per persoon/waarderingssysteem natuurlijk. ‘Geen topper’ zou bij mij nooit een 8 kunnen scoren. Een topper wel een 7.

Maar ik ga nu vast te veel off topic.

Voor het eerst The National mogen horen en zien op TV in 2007 (?) op of Pinkpop of Lowlands, dat kan ik me niet exact voor de geest halen.

Vond hun muziek (live althans) een rommeltje en allegaartje bij elkaar; getetter van trompetten, een nasaal neuzelende pseudo-crooner en ieder bandlid deed op zijn eigen manier een duit in de collectezak der kakofonie....

Inmiddels sinds 2013 vier albums in huis, waarvan de laatste Boxer Live in Brussels. Mooi man! Het kan dus verkeren. The National wisselt rustige songs af met stevigere, en juist deze laatste categorie zorgt bij mij er voor dat Boxer 4 sterren waard is.

Wie zegt dat 4 sterren persee een 8 is? dat verschilt bij ieder. Je kan moeilijk op een schaal van 1 tot 5 sterren een schaal van 1 tot 10 naast leggen. Alsof 2,5 bijvoorbeeld een onvoldoende is, slaat ook nergens op. Kan net op het randje zijn. 2,5 vind ik bijvoorbeeld (als ik toch die schaal er naast moet leggen) weer een 6- waard etc.

Als econoom/econometrist mag ik gerust stellen, dat een 2,5 op de schaal van 1 tot 5 een onvoldoende is. Als het voor jou een voldoende is geef je wel 3 sterretjes? Zolang je niet exacter mag stemmen moet je het hiermee doen. Een 6- is dus eerder 3 sterren dan 2,5.Keuzes maken, Kind van de Kouwe Oorlog. Of een 5 of een 6.

Vanwege de goede recenties heb ik dit bandje op youtube gezocht. Het viel me erg tegen. Vond het beetje depressief zelfs.
De zanger is soms ook moeilijk te verstaan, en is niet altijd even zuiver.

Wat mij betreft nog altijd hun beste album.

Wat (liefde voor) muziek doet met een mens. Mooi om te lezen.