John Coltrane Quartet - Ballads (1963)

Deze is eigenlijk voor de nachtelijke uurtjes of na een avondje stappen. Neerploffen en 32:14 minuten lang genieten van late night ballads. No Risc Disc.

Een bloemige, wat sentimentele jazz-plaat van Coltrane. Het klinkt redelijk sfeervol, maar hetlaat ook totaal geen indruk achter. Een tegenvaller!

Had hier blijkbaar nog geen stem staan. Snap ook wel dat ik deze over het hoofd gezien heb, want je zet niet direct een plaat van Coltrane op om hem beschaafde versies van vriendelijke klassiekers te horen spelen, vooral als de bruisende creativiteit van My Favorite Things grotendeels ontbreekt.

Desondanks wel een behoorlijk fijne plaat. Juist in de beheersing die Coltrane hier laat zien, horen we zijn meesterschap: elke noot siddert van romantiek. Toch is de held van de plaat pianist McCoy Tyner, die hier veel ademruimte krijgt van zijn baas en dat met veel elegantie en gevoel benut.

Grijze muis hier is Jimmy Garrison: als op 'It's Easy to Remember' (een overblijfsel uit 1961) Reggie Workman de bassnaren beroert, dan gaat het niveau in het lage register gelijk twee niveaus hoger. Ergens jammer dat hij maar zo kort met Coltrane heeft gespeeld.

Huh? Hebben we het over dé Jimmy Garrison? Misschien wel m’n favoriete bassist. Niet dat Workman veel lager in dat rijtje staat maar toch...

Ja, dezelfde.
Ik heb Garrison dan niet zo gigantisch hoog zitten als jij, al heeft mijn opmerking hierboven wel betrekking op deze plaat (waar ik zijn spel bij vlagen echt vrij saai vind), en niet per se op de rest van zijn oeuvre/ werk met Coltrane.

Op sommige latere Coltrane-platen vind ik het baswerk erg tof, maar ik moet bekennen dat ik zelfs dan Workman persoonlijk toch wel een tikje beter vind.

Eigenlijk gewoon een mooie en aangename plaat, en ben blij dat ik ook deze nu op lp in mijn collectie heb.

Ik zie alleen op mijn lp (die overigens ook Greensleeves als 5e track op kant B heeft) niet dat op It's Easy to Remember een andere bassist speelt. Die zou dan ook op Greensleeves moeten spelen, want ook die is van december 1961.

Op mijn lp staat aldus het kwartet als volgt: Coltrane/Tyner/Garrison/Jones. Ben dan toch benieuwd waar Workman dan ineens tevoorschijn komt.

Coltrane moest van zijn producers per se een zoetsappig ballads plaatje maken…. Maar met de Acoustic Sounds versie en een Belgisch tripeltje erbij interesseert het me geen zak. Want ook van ballads maakt Coltrane’s kwartet een fantastisch stuk muziek en dan vergeef je het Sandokan Veld ook dat hij zulke lelijke dingen zegt over mijn grote held Jimmy Garrison.

Dat is een hele opluchting Pim.
Ik zal straks een Westmalle opentrekken om het te vieren. Fijn weekend!

Een plaat die inderdaad geen blijk geeft van de vernieuwingsdrang waar Coltrane terecht om geroemd wordt. Soms heeft een mens echter behoefte aan wat rustige muziek. Deze uitstekend verzorgde jazzballades zijn dan meer dan aangenaam!

Spijker op zijn kop! Hij draait op dit moment in huize Chet na een hectische dag. Genieten!

Ook een heel mooie Coltrane cd is die met Johnny Hartman uit 1963. Vaak is Coltrane mij te experimenteel, Ballads en Coltrane/Hartman zijn wel precies mijn smaak.

Ik had nog nooit van Johnny Hartman gehoord. Album John Coltrane and Johnny Hartman vanmiddag beluisterd en fijne kennismaking met deze Johnny (uiteraard ook een heerlijke sax, maar die muzikant kende ik wel.......).