The Rolling Stones - The Rolling Stones Now! [US] (1965)

een van de minst boeiende platen van de Stones bevat een van de meest boeiende nummers:
little red rooster

Heart Of Stone vind ik meesterlijk.

Dat is inderdaad een wereld nummer!

Dit is overigens een album voor de Amerikaanse markt dus er zijn veel dubbele nummers in vergelijking met andere Stones platen rond die jaren.

helemaal met je eens'al is heart of stone inderdaad ook een topnummer

Little Red Rooster vindt ik wel één van hun beste oude nummers . Maar ze hebben inderdaad betere platen gemaakt ronde deze jaren. Hoewel ik hier weinig mis mee vindt.

Dit is nu zo'n typisch Amerikaans album wat nr's bevat die op de originele Engelse versies wel stonden, maar op de Amerikaanse albums werden weggelaten om er voor in de plaats meer hits op te zetten (Paint it black, Satisfaction etc) en dan aangevuld met left-overs van EP's en b-kantjes.

Vandaar dat dit album totaal geen cohesie heeft en de nr's lukraak achter elkaar lijken gezet (wat natuurlijk ook gewoon zo is!).

Zo werd bv Mona weggelaten op het eerste album en daar voor in de plaats werd de single Not fade away er op gezet.

Dit album bestaat dus feitelijk helemaal niet volgens de oorspronkelijke Engelse lijn (wat ook de Europese was).

Inderdaad; dit album is eigenlijk gewoon een samenraapsel en heeft dus eigenlijk geen cohesie, maar dat lijkt me niet echt erg aangezien ik geen enkele popband ken die in 1964 en 1965 écht sterke albums maakte, albums waren toch nog altijd gewoon een verzameling losse nummers om een single te promoten. Daarom ben ik voorstander de Amerikaanse albums en niet van de Britse. Als je voor die laatste gaat dan mis toch heel wat nummers (Tenzij je "The Singles Collection" koopt misschien, maar toch mis je dan nog wat). Als je voor de Amerikaanse versies gaat dan ben je tenminste compleet.
Waarom dat ze "Mona" van het eerste album hebben afgelaten in de VS blijft me een raadsel, maar dit album bevat wel weer heel wat leuke nummers.

Dat is nu juist het verschil tussen de Engelse en Amerikaanse albums!

Hier in Engeland en Europa vond men dat je het niet kon maken er een nummer op te zetten wat de mensen al lang kenden, maar in Amerika wilde ze er juist perce een of meerdere bekende nr's op hebben zodat dat de verkoop zou stimuleren!

Rare jongens die Yankee's!

Tja, kapitalisme

Jemig, 4 albums maken in één jaar tijd Shit, deden de artiesten van tegenwoordig dat maar.

Nou, denkend aan bv Helmut Lotti, Frans Bauer en Britney Spears, liever NIET!

Dit is eigenlijk een sublieme album van de Stones. Er zitten ontzettend tijdloze nummers bij. Zoals eerder genoemd:
Little red rooster, Off the hook, Heart of Stone etc...
Ik raad aan om de remastered album te luisteren op geschikte apparatuur en dan het volume maximaal.
5 sterren.

Eigenlijk is dit de Amerikaanse versie van het Engelse album 'The Rolling Stones no. 2'.
Op het Amerikaanse album '12x5' stonden al drie nummers van 'No. 2' dat in Engeland nog moest verschijnen nl. 'Under the boardwalk', 'Grown up wrong' en 'Susie Q' zodat ze hier weer weggelaten zijn.
Van 'No. 2' zijn de tracks 'Down home girl', 'You can't catch me', 'What a shame', 'Down the road apiece', 'Pain in my heart' en 'Off the hook' afkomstig. 'Everybody needs somebody to love' is een andere versie dan op 'No. 2' te horen is.
'Surprise, surprise' is afkomstig van het album 'Fourteen' een Engelse plaat met diverse artiesten voor het goede doel uit 1964.
'Mona' was op de Amerikaanse versie van het debuut-album vervangen door de single 'Not fade away'.
'Little red rooster' is een single (met als b-kant 'Off the hook').
'Heart of stone' is ook een single (met als b-kant 'What a shame') en zou later op de Engelse versie van 'Out of our heads' terechtkomen. 'Oh, baby' staat ook op dat album.
Zo genoeg gepuzzeld voor vandaag.

En wat vinden we allemaal van het nummer "Mona"??
Ik vind hem klasse

Bedank Bo Diddley maar

Dat zal ik zeker doen!!

Van dit album en "Out of our heads" heb ik de Japanse versies, die hetzelfde zijn als de Amerikaanse, zij dat er tekstboekjes zijn bijgevoegd.
Het verschil met de Britse versies is dat de Amerikaanse labels minder bekende nummers vervangen door de eerder uitgebrachte hits en die vervangen nummers dan weer plaatsen op een ander album, waardoor er meer albums nodig zijn in de Amerikaanse versie.
Nadeel bij die Amerikaanse versies is dat er meer overlapping is met de 3-CD-box "The singles collection - the London years", die je eveneens in bezit moet hebben omdat daar veel interessante singles, B-kanten en EP-nummers staan die op geen enkele regulier album staan (zoals hun debuutsingle "Come on").
Dit album ligt muzikaal in het verlengde van hun vorige : vooral eigenzinnige covers ("Pain in my heart" en "Little red rooster" zijn zeer geslaagd) en enkele sterke eigen songs als "Heart of stone" en "Off the hook".

Heart of stone, toch één van hun beste eigen nummers

Zit tegen een vier aan, want er zitten zeker leuke nummers op.
Maar omdat het toch maar een samenraapseltje is en omdat niet alle nummers even goed zijn blijf ik hangen op een 3,5*

Ik vond de "dsd remastered" versie vandaag van abkco, die in 2002 dus heruitgegeven werd; De klank is gewoon subliem en de vroege bluesrock van de Stones komt zo ideaal uit de verf! Inderdaad één van de lekkerste albums uit die vroegste periode, wat klonk dit bandje veelbelovend! (en ze losten die belofte moeiteloos in!).
Volgens mijn bronnen - The Rolling Stones Album File & Complete Discography" zou dit een Amerikaanse uitgave betreffen, want in die beginperiode liepen de Britse en Amerikaanse versies van hun platen nogal sterk uit elkaar!

Ik heb de CD-versie uit 1987 die voor het grootste deel mono is in mijn kast staan. Alleen Heart of stone, What a shame en Down the road apiece zijn in stereo te beluisteren. Ik weet niet hoe dat met die SACD-versies zit.
Bij Heart of stone vind ik dat namaakstereo hartstikke irritant. Ik zou hier dus kiezen voor die versie van The singles collection - London years.
Gelukkig hebben ze hier niet voor de namaak-stereoversie van Little red rooster gekozen.
Ik vind de 1e versie van Everybody needs somebody to love op No.2 beter dan deze 2e versie.
De nummers zijn op mijn CD qua geluid niet in evenwicht. Oh baby (we got a good thing goin') is bijvoorbeeld veel harder opgenomen dan de rest van de nummers.
In de jaren 80 heb ik dit album opnieuw beluisterd, omdat VPRO-presentator/muzikant en producer Rik Zaal in de OOR een keer schreef dat dit zijn meest favoriete Stones-album was. Rik heeft meer met jaren 50 en 60 blues en soul dan ik, maar ik kan mij daar best in vinden.
De allerbeste nummers vind ik hier: Heart of stone en Little red rooster (van Willy Dixon).

Heerlijke R&B plaat van The Stones. Hoogtepunten zijn toch wel Heart Of Stone en Little TRed Rooster. De versie van Everybody Needs Somebody to Love vind ik op The Rolling Stones No2 beter dan die op dit album.

Dit was het 3e Rolling Stones album voor de Amerikaanse markt.
Voor de achterzijde werden de liner notes en foto's van de Engelse LP The Rolling Stones No.2 gebruikt. Daarbij waren ze wel vergeten de opmerking over het nummer Time Is On My Side, dat niet op Now! staat weg te lakken.
Now! wordt nog steeds tot een van de beste Stones albums gerekend.
De Amerikanen stelden vaak met nummers van de Engelse releases en single-kantjes weer een album samen.
Op de Amerikaanse uitgave 12x5 stonden zelfs al een aantal nummers die pas later op een Engels album terechtkwamen.
De langere versie van Everybody Needs Somebody To Love op het album No.2 is duidelijk veel beter. De afwijkende versie van Now! is later wel op Europese Stones compilaties terechtgekomen.
Ik herinner mij nog goed dat begin jaren 80 in de platenbakken bij FRS zowel de Decca als de London uitgaven stonden en het echt puzzelen was.
Het nummer Mona (aka I Need You Baby) was op het Amerikaanse debuut-album weggelaten en vervangen door de single Not Fade Away, zodat dit nummer in de tracklist van Now! opgenomen is.
Oh Baby en Heart Of Stone zouden later een plaatsje krijgen op de Engelse uitgave van Out Of Our Heads.
Surprise, Surprise is ook opgenomen door Lulu. De originele Stones-versie stond al op de Britse Decca goede doel verzamelaar 14, maar zou voor de Engelse markt later ook weer op de b-kant van Street Fighting Man terechtkomen. In 1973 zou het weer op de b-kantjes en e.p. tracks verzamelaar No Stone Unturned verschijnen.
Een alternate take van Heart Of Stone is terug te vinden op Metamorphosis uit 1975.
Hoewel Now! een Amerikaans allegaartje (met veel covers) is, werkt het op deze manier toch wel.

De op dit album te horen versie van Everybody Needs Somebody To Love (met falsetto's die ik niet zo mooi vind) is het enige nummer op dit album dat ik niet erg kan waarderen. Voor de rest vind ik alles prachtig, zoals het meeste plaatwerk van de Stones in de jaren 60. Derhalve 4,5 *.

Op een Rolling Stones site las ik dat bij het Amerikaanse London label per ongeluk de verkeerde band van Everybody Needs Somebody To Love, dus de kortere versie 2 gebruikt is.
Op de live-e.p. Got Live If You Want It! uit hetzelfde jaar doen ze maar een klein stukje van dat nummer.
Valt me mee dat ze niet de alternate take van Heart Of Stone gebruikt hebben.
Overblijfsels zoals Don't Lie To Me en Try A Little Harder zouden prima op dit album gepast hebben.

Omdat ik toch gezwicht ben om alle versies in bezit te hebben (US en UK) heb ik ook deze gekocht. Ik vind het gewoon een leuk album.

Al mist volgens de kenners de cohesie op dit album, vind ik eigenlijk elke Stones "verzameling" toch erg de moeite waard. Ook al scheelt het soms een paar nummers, het is toch genieten.

In tegenstelling tot Ruud en Lennert ga ik alle US albums wel meenemen in mijn marathon.
Dit album kan gezien worden als de US tegenhanger van The Rolling Stones No. 2 en ik moet bekennen dat ik Now! beter vind dan No. 2. Dit komt omdat ik Now! consistenter en meer samenhangend vind klinken dan No. 2. Op dat album staan enkele nummers die erg uit de toon vallen, namelijk Under The Boardwalk en Suzie Q, die beide niet op Now! staan.
Veel van de beste nummers van No. 2 zijn behouden gebleven (behalve Time Is On My Side en I Can't Be Satisfied dan) en zijn aangevuld met een aantal andere nummers die allen tot de besten behoren op dit album, namelijk Mona (stond al op de UK versie van het debuut, maar past hier niettemin prima), Oh Baby, Little Red Rooster (beste blues cover die de Stones gemaakt hebben), Suprise, Suprise en Heart Of Stone (één van de beste vroege Jagger/Richards composities). Bovendien vind ik de kortere versie van Everybody Needs Somebody To Love op dit album beter dan de langere versie op No 2.
Now! kan dus gezien worden als een verbeterde versie van No. 2. Ondanks dat Now! een door de platenmaatschappij samengesteld album is, vind ik het meer samenhangend klinken dan No. 2. Zo goed als het debuut vind ik Now! niet, daarvoor voelt het toch nog iets te veel als een verzameling losse nummers. In vergelijking met 12 X 5 zit er maar weinig verschil tussen, maar puur op gevoel waardeer ik Now! toch iets hoger.

Tussenstand:
1. The Rolling Stones: 4*
2. The Rolling Stones Now!: 3,5*
3. 12 X 5: 3,5*
4. The Rolling Stones No. 2: 3*

Het beste te betitelen als een degelijk Stones album. Weliswaar weer zo'n specifiek voor de Amerikaans / Canadese markt gefabriceerd product, maar dat mag in dit geval de pret niet drukken.
Twee nummer springen er voor mij uit, Mona en Little Red Rooster. Daarnaast heb ik ook wel een klik met Down Home Girl, Heart of Stone en Pain In My Heart.
Off the Hook daarentegen vind ik een zwakke song.
3,5*
Op 24 in de 100 Greatest Albums of 1965.en op 45 in BestEverAlbums