Kos schreef:
(quote)
Ik spreek vanuit mijn eigen referentiekader ja. Lijkt me nogal logisch he!? Is er iemand hier die iets anders doet dan?
Daarnaast wil ik het benoemen dat Kanye wellicht de slechtste rapper van de laatste 10 jaar is (zeker onder de wat bekendere) niet helemaal subjectief noemen.
En dat hippe crossover-gebeuren gaat over dat er gewoon heel veel dance, rock etc liefhebbers zijn die in Kanye opeens wel wat zien en in alle andere hiphop tot nu toe niet. Dat is toch veelzeggend.
Met oude of nieuwe hiphop heeft het ook niets te maken want Ye's veruit beste track ever No more Parties in LA stond gewooon op zn vorige plaatje.
Hte is helemaal niet 'nieuw', 'verfrissend' of origineel. Het is een heel makkelijk samengegooid mengelmoesje van interesantdoenerij en enorm commercieel denken en als mensen zn breakdown hier al bij gaan halen word ik helemaal misselijk.
Ik zeg nergens dat het niet logisch is dat je vanuit je eigen referentiekader spreekt. Wel denk ik dat je referentiekader te beperkt is om dit album in al zijn volledigheid te kunnen plaatsen. Het feit dat je zijn breakdown hier buiten laat zegt eigenlijk al genoeg: dit album is het gevolg van twee artiesten die elkaar hebben gevonden in een tijd van geestelijke ziekte. Als je dat buiten beschouwing laat verwijder je de angel uit de plaat.
Je 'hippe crossover-gebeuren' slaat kant noch wal. Met name het feit dat je Pitchfork noemt toont je onkunde: PF is in grote mate reactionair, en Ye's recente uitlatingen bij TMZ hebben hem als artiest tijdelijk verpest voor Pitchfork, vandaar de 7.1 en tenenkrommende recensie voor 'ye'. 'Dat er gewoon heel veel dance, rock etc liefhebbers zijn die in Kanye opeens wel wat zien en in alle andere hiphop tot nu toe niet' heeft minder met Kanye te maken dan met blijkbaar een veranderende wens van het publiek. Je kunt veel van Kanye zeggen, maar niet dat hij zijn producten ooit heeft afgestemd op wat het publiek wilde (zie 808's, Yeezus, MBDTF (Runaway!!!!), dit album, Ghost Town op ye, eigenlijk alles na Late Registration).
Het gaat niet om oude of nieuwe hiphop, het gaat om de sound van de hiphop. Je bevestigt mijn punt door 'No More Parties in LA', een vrij conventionele Madlib-beat, te noemen. Dat nummer was Ye op zijn troon, zij het in een slechte stemming - dit album is Ye nadat hij pijnlijk van de troon af is geflikkerd en dat verhaal wil vertellen. Vanzelfsprekend zijn de beats dan chaotischer, onconventioneler, of wat jij noemt: 'interessantdoenerij'.