The Rolling Stones - December's Children (And Everybody's) [US] (1965)

Yesterday is een kutnummer, al de rest van de Beatles is super.

@ SnelleSnake, bedankt voor het handige lijstje met liedjes die je mist, als ik de platen koop, zal ik van de eerste, de amerikaanse uitgaves proberen te bemachtigen en dan misschien vlug een bootlegje branden van de missende tracks..

Voor de rest, goed album met enkele toppers (get off my cloud, as tear goes by, blue turns to grey, i'm free) maar niet meer dan dat; 3,5 dus

@ SnelleSnake: maar een 3? ben ik niet gewoon van je bij een rolling stones album

Yesterday is een totaal beatles-onwaardig nummer ten op zichte van al de klassiekers die ze hebben afgeleverd als je het mij vraagt.. maar des al niet te min is het een ok nummer (overdrijf je niet, SnelleSnake? en let op je taal!)

Ik heb inderdaad een bootlegje gebrand met de nummers die ik miste, het lijstje dat ik hier gaf en al 2 singles uit 1966:
- 19th Nervous Breakdown (A-Side)
- Sad Day (B-Side) -> geniaal nummer trouwens
om het album lang genoeg te maken

Wat mijn 3 betreft, ik vind het toch het minste album tot nu toe. Die eerste drie nummers zijn door jan en alleman gecoverd in de '60's en ik vind 'She Said Yeah' van de Animals wel beter en de schrewende vrouwen zijn inderdaad een beetje storend bij de twee live nummers. Maar de nummers die jij noemde Bart1989 zijn inderdaad wel goed samen met 'Look what You've Done' en 'The Singer Not the Song' maar ik vind buiten 'As Tears go By' ze niet van dezelfde kwaliteit als de meeste nummers op Out of our Heads[US].

Wat Yesterdray betreft heb je wellicht gelijk, maar mij lijkt het als je zegt dat je het niet voor de Beatles hebt, maar Yesterday wel een goed nummer vind, dat je niet deftig naar de Beatles hebt geluistered, want 'Yesterday' is in vergelijking met de rest minder en saaier.

Vanaf eind jaren 80 verschenen de Decca albums (1964 t/m 1970) van The Rolling Stones op CD en ze waren toen nog peperduur. In die collectie van London zaten zowel Engelse- als Amerikaanse uitgaven. Van de jaren 1964/65 werd toen vooral een beroep gedaan op de Amerikaanse albums: 12x5, The Rolling Stones, Now!, Out Of Our Heads (US-versie) en December's Children (and everybody's). Op die uitgaven (eigenlijk compilaties) zijn ook singles, e.p. tracks en nummers die alleen voor de Amerikaanse markt verschenen te vinden. Op de reguliere Engelse albums werden die nummers hoofdzakelijk genegeerd.
Voor het debuut-album was wel voor de Engelse album uitgave gekozen. De Amerikanen hadden het nummer Mona vervangen door de single Not Fade Away. Het ontbrekende nummer werd op The Rolling Stones, Now! gezet. Met deze overlapping valt best wel mee te leven.
Maar bij de Amerikaanse Flowers is de overlapping veel groter.
Hun tweede Engelse album The Rolling Stones No.2 was in de jaren 80 alleen als Japanse uitgave verkrijgbaar. Ik heb die toen voor fl. 49,90 als speciale import gekocht.
De speelduur van de eerste Stones-albums is erg kort, dus ongeveer een half uur muziek. Ze hadden dus beter 2 albums op 1 CD kunnen zetten. Zelfs dan was er nog ruimte over geweest voor bonus tracks. In de jaren 80 waren de CD-maatschappijen nog niet zo gul met bonus tracks toevoegen.
fl. 42,95 was voor een Stones-CD veel geld. Toch heb ik ze in die tijd gekocht, want ik wilde al mijn vinyl-albums op CD hebben. De eerste jaren bleven de Stones-albums op CD duur geprijsd. Begin jaren 90 werden 3 titels uit de London-catalogus teruggeprijsd: The Rolling Stones (1964), December's Children (1965) en Their Satanic Majesties Request (1967). De platenboer uit mijn dorp ging rond 1992 ineens stunten en verkocht alle Decca/London albums voor fl. 19,95 per stuk.
In de London-serie zaten naast de reguliere albums ook de Amerikaanse compilaties Hot Rocks (1971) en More Hot Rocks (1972). Deze waren toen alleen als 4 losse CD's verkrijgbaar, maar in de jaren 90 kwam ik ze ook als 2 dubbel-CD's tegen. Het was toen wel lullig om die verzamelaars voor die paar ontbrekende nummers te kopen. Op Hot Rocks en More Hot Rocks zijn ook een aantal afwijkende stereo-versies te vinden. Toen was mijn collectie nog niet compleet, want ik miste nog een aantal single-kantjes. Gelukkig verscheen in 1989 The Singles Collection - The London Years. Ik heb de eerste uitgave, die in zo'n Monopoly-doos zat. Er zat ook een fraai boekwerk met hoesfoto's, songteksten en andere info bij.
Begin jaren 90 zag ik ineens ook de Amerikaanse ABKCO-uitgaven in de CD-bakken staan.
In die serie zaten ook de afwijkende Amerikaanse versies van het debuut-album en Aftermath.
De Japanners hadden voor hun uitgaven de tracklists van de Engelse uitgaven van Big Hits vol.1 en 2 genomen, terwijl ABKCO de tracklists van de Amerikaanse uitgaven aanhielden. De Engelse is natuurlijk sterker en heeft een langere speelduur.
Metamorphosis, de outtakes-verzamelaar uit 1975 is pas veel later op CD verschenen. Begin 2000 heb ik die plaat met een computerprogramma zelf op CD-R overgezet. Inmiddels is die gewoon op CD verkrijgbaar. Nu zijn zowel de Engelse als Amerikaanse albums als SACD verkrijgbaar. Het heeft lang geduurd voordat de Engelse versies van Out Of Our Heads en Between The Buttons als CD verkrijgbaar waren.
Een Russisch label heeft zeer recent (bijna) alle Engelse Stones-compilaties zoals Stone Age, Milestones, Gimme Shelter, Rock 'n' Rolling Stones etc. op CD uitgebracht. Ze hebben daarbij toch een aantal fouten gemaakt. Ik bedoel voor sommige songs de verkeerde versies gebruikt. Het is wel leuk dat ze als bonus tracks vooral live bootleg nummers genomen hebben. Aan de andere kant hebben de meeste bonus tracks niets te maken met de nummers van de jaren die op het originele album staan.

December's Children verscheen in Amerika als LP in december 1965. Op mijn CD staat 1966, omdat As Tears Go By in Engeland pas in dat jaar als single verscheen.
Dit album heeft dezelfde hoesfoto als de Engelse uitgave van Out Of Our Heads.
Van de Amerikaanse albums t/m 1965 vind ik hun versie van Out Of Our Heads het beste. Dit komt, omdat daarop een aantal sterke singles en b-kantjes staan.
In Nederland is in 1965 ook de Amerikaanse versie op vinyl verschenen. De Engelse uitgave was toen alleen als import-LP verkrijgbaar.
Daarna vind ik December's Children o.k.. Het album heeft een aantal rockers bij zich, maar voor het grootste deel zijn het rustige nummers. Voor de helft zijn het covers die The Stones op een goede manier zich eigen hebben gemaakt. In een Stones-boek heb ik gelezen dat ze niet blij waren dat het album uitkwam, want er zaten zelfs nummers bij die ze al in 1963/64 opgenomen hadden. Toch verkocht dit album in Amerika rond de feestdagen heel goed en de meeste kopers hadden dat niet eens door. Op mijn jaren 80 CD-versie is het wel een gedoe met mono- en stereonummers door elkaar. Volgens mij zijn op het originele vinyl de mono nummers in namaak-stereo te horen, maar ik weet het niet zeker.
Daarna vind ik Now! een sterk album. Minpuntjes vind ik daarop de tweede versie van Everybody Needs Somebody To Love. De versie van No. 2 vind ik veel beter. Ik zou in plaats van de stereo-versie van Heart Of Stone de mono-versie gekozen hebben. Op Now! is wel de mono-versie van Little Red Rooster aanwezig, want die stereo-versie is over mijn hoofdtelefoon niet zo handig. Daarna vind ik 12x5 uit 1964 o.k.. Dat album is de Engelse e.p. Five By Five aangevuld met 7 tracks van singles + het Engelse album No.2 dat begin 1965 nog moest verschijnen.
Die Amerikaanse uitgaven zijn natuurlijk rommelig, maar het was toen de enige manier om al die non-album nummers bij elkaar te krijgen.

Zeer vermakelijk Stones-album.

Net als op z'n tweeling-broertje Out Of Our Heads is hier te horen hoe de Stones ietwat uit het RnB-stramien groeien. De eigen stijl wordt hier meer waarneembaar.
De live-nummers tegen het einde werken eigenlijk niet storend, het lijkt zelfs wat bij het geheel te horen ook al is het gooi -en smijtwerk van de platenmaatschappij.
Ze lijken ook wat beter gemixt dan op het Got Live If You Want It-album.

Eigenlijk zijn alle pre-Aftermath-albums aan te bevelen.
Het is nogal een wildernis voor de Stones-nieuwkomer, maar je zit goed met de Amerikaanse versies ervan.

Vanaf Aftermath heb je nog wel de Amerikaanse albums Flowers en Got Live If You Want It nodig om compleet te zijn.

Vooral Flowers is (onbedoeld) een fantastisch gerealiseerde verzameling singles en outtakes van de Aftermath/Buttons-periode met slechts een enkele doublure.

Vanmiddag weer gedraaid. Een kleine 30 minuten heerlijke Stones muziek. She Said Yeah, Get Off Of My Cloud, As Tears Go By en The Singer Not The Song zijn mn favorieten op dit album.

Op LP en CD, 4,5 ster.

Ik heb eigenlijk niets met de stem van Mick, maar hier klinkt ie lekker rauw. Geweldige songwriters zijn het nog niet (altijd) op deze plaat. De covers & Get off of my cloud zijn de betere nummers.

De U.K releases zie ik ook altijd als de originele reguliere albums
Of het nu Stones,Beatles of andere artiesten betreft,
Wat de Stones betreft (t/m 1967) waren er de afwijkende U.S releases
Ik stoor me daar niet zo aan,dat was toen zo,klaar!,elke tijd heb zijn ding!
Op Enkele U.S uitgave,s vind je wel eens een track ,dat je denkt....
Waarom hebben ze die destijds hier achterwege gelaten ??
Zoals hier op dit U.S album ..Look what you've done
Vind ik persoonlijk een van de betere covers van de early Stones
Brian Jones die hier kundig en waanzinnig goed aanwezig is op de harmonica
Ik hou van dit soort nrs uit die periode
Heerlijk .....en kippenvel

Waarom staat deze wel bij reguliere albums en Flowers niet. Het betreft hier in beide gevallen feitelijk een compilatie album toch? Lijkt mij inconsequent, of mis ik wat?

De regulaire U.S albums zoals deze...liggen feitelijk altijd in de lijn van de originele U.K releases ,alleen andere samenstelling ,zgn aantrekkelijker voor de Amerikaanse markt

Flowers ligt niet in die lijn ,vnl gevuld met singlehits ,dus een compilatie voor de Amerikanen

Zie ook mijn bericht hiervoor

Helder, en excuus voor het slechte lezen (ondanks dat ik alle posts had lezen overigens)

Dit is het tweede album na 12 X 5 dat destijds alleen in de Verenigde Staten verscheen. Het bestaat uit singles en albumnummers die in de VS nog niet waren verschenen en een tweetal livenummers van de UK EP Got Live If You Want It (niet te verwarren met de elpee met dezelfde naam). De nummers beslaan een periode van zo'n twee jaar en alleen daarom al klinkt dit geen moment als een echt album. Staan er dan helemaal geen goede nummers op? Natuurlijk wel (vooral Get Off Of My Cloud is geweldig), maar als album stelt dit niks voor.

Ik wil hier nog wel een opmerking maken over het beste aan deze plaat, namelijk de hoesfoto (die overigens ook voor de UK versie van Out Of Our Heads is gebruikt, om de vroege discografie van de Stones er nog maar een stukje onoverzichtelijker op te maken). Een prachtige en inmiddels iconische foto, geschoten door Gered Mankowitz. Hij was in de jaren 60 een tijdje één van de vaste fotografen van de Stones heeft naast deze hoesfoto meerdere inmiddels iconische foto's van de band gemaakt.

Tussenstand:
1. The Rolling Stones: 4*
2. Out Of Our Heads US: 4*
3. The Rolling Stones Now!: 3,5*
4. 12 X 5: 3,5*
5. The Rolling Stones No. 2: 3*
6. December's Children (And Everybody's): 2,5*

Als je onbevooroordeeld wat wilt zeggen over een album is het verstandig om de eerdere reacties vooraf niet te lezen. Anderzijds kan het ook juist goed zijn om dat wel te doen.
Hoe dan ook, bij dit album heb ik niets gelezen waardoor ik dus niet bevooroordeeld ben. Hoewel dat bij een band als de Stones maar de vraag is.
Dat Route 66, Get Off of My Cloud en As Tears Go By de mooiste nummers zijn is geen verrassing. Daarmee doe ik You Better Move On en Look What You've Done tekort. ook die nummers luisteren lekker weg.
De rest is matig en ook voor dit Stones Album kom ik daarom uit op 3,5*.
22e in de 100 Greatest Albums of 1965 en 46 in BestEverAlbums

Smakelijk allegaartje dit. Voor de Amerikaanse luisteraar is dit een mooi compilatie van de UK-only tracks van Out Of Our Heads aangevuld met wat livetracks en wat nieuwe songs. De nieuwe tracks zijn hier duidelijk de krenten in de pap, met het meest in het oog springen Get Off Of My Cloud en As Tears Go By. De originals worden steeds sterker.
Als album luistert December's Children minder als geheel dan de vorige US versies maar qua songkeuze luistert dit lekker weg.

3.5*