Pusha T - Daytona (2018)

Pusha stond al in mijn alltime top 10, maar nu schiet hij toch wel richting top 5. Dit is zo ontzettend goed dat ik het niet erg vind dat het slechts 7 tracks zijn. Ik denk echter wel dat ze makkelijk nog een track of 3 op dit niveau samen hadden kunnen componeren en dan had het album wat meer body gehad om een status binnen het genre te krijgen.

Overigens schijnt het zo te zijn dat alle 5 de door Kanye geproduceerde albums slechts 7 tracks bevatten. Dus ook die van hemzelf en die van Nas.

Nog een paar berichten verplaatst naar Pusha T

Ik vind de 7 tracks allemaal tof, maar als je hem op repeat zet ben je er zomaar een paar keer doorheen en dan waren een paar extra nummers wel fijn geweest.

Off-topic berichten verwijderd.

Santeria is overduidelijk het beste nummer, een van de sterkste songs van het jaar voorlopig.

Dit is de eerste Pusha T release die ik in zijn geheel beluister, en dat zorgt ervoor dat ik geen referentiekader heb om hem in te plaatsen.

Over het algemeen klinken de producties erg gladjes, hoewel ze duidelijk proberen subversief en industrieel over te komen. Ik kan het minimalistische ervan hier en daar zeker waarderen, en Pusha T is een zeer goede rapper om daarvoor in te zetten. Hij rapt zonder twijfel, met een zelfvertrouwen dat zich uit in elk woord. Het doet me denken aan Ruste Juxx, maar dan met iets minder agressie, en iets betere bars.

Ik neigde eerst naar een 3,5*, maar dit wordt een 4,0*.

En oh, die tweede Drake diss is echt gruwelijk zeg.

Ik ken deze badboy eigenlijk alleen van Truth or Dare (ft. Kelis/NERD) en Popular Thug (ft. Kelis). Net deze een keer opgezet, klinkt lekker. Zeker voor herhaling vatbaar.

Ik zie dit echt een modern day classic worden!

Die switch ??

Er komt een Purple Tape hiervan en ik hoef de echte heads hier niet te vertellen hoe tof dat is. Zojuist maar even besteld

Blijkbaar ben ik geen echte "head". Wat is een Purple Tape?

Wat een album. Zit niet één misser tussen. Deze gaat zeker terug komen in de AOTY lijstjes.

Een paars cassettebandje?

Mkay. Iedereen slaapt hier trouwens keihard op z'n vorige worp, "King Push - Darkest Before Dawn: The Prelude". Voorlopig vind ik Daytona die net niet overtreffen. Hopelijk krijgt KP - DBD nu ook wat meer aandacht door deze release.

Mee eens!

The Purple Tape refereert naar het Only Built 4 Cuban Linx debuutalbum van Raekwon. Dit album kwam in 1995 uit op een paarse cassette. Het idee hierachter was dat Raekwon zijn album wilde onderscheiden zoals drugdealers dat ook doen met hun product, door het een unieke tag te geven, in dit geval door de cassette een paarse kleur te geven. Deze gedachte matchte natuurlijk perfect met de content op het album hetgeen ook vol zat met cocain-talk. Men verwijst daarom vaak naar dit album als The Purple Tape en is door de jaren heen een echt collectors item geworden.

Deze plaat lijkt qua content eigenlijk heel veel op het debuutalbum van Rae. In The Games We Play rapt Pusha dan ook "To all of you young niggas, I am your Ghost and your Rae/This is my Purple Tape,"

Ik vond het in ieder geval erg tof dat Push op deze manier een leuke knipoog geeft aan een stukje hip-hop historie en ondanks dat ik het bandje waarschijnlijk nooit af zal spelen, wilde ik het toch graag in mijn bezit hebben.

Bedankt voor de verheldering, TheLegacy.

Beter dan de laatste van Kanye. Lekker album

Komt ie ook uit op cd of vinyl? Cassettebandje, paars of niet, heb ik vrij weinig mee. En dit albumpje vind ik wel echt gruwelijk.

Ook op CD en vinyl via zijn site. Prijs van vinyl valt reuze mee ($13), maar met verzendkosten kom je toch weer vrij hoog uit. Desalniettemin heb ik hem wel besteld.

Ah thanks!

Potdorie credit card only.

Valt dan toch tegen als je je na alle lovende verhalen hebt voorbereid op een meesterwerkje. Dat hoor ik er totaal niet aan af. Lekkere old school sound, maar ook wat belegen, saai zelfs. Zowel in de degelijke producties als de monotone raps.

Met ook nog eens een puntje aftrek voor die speelduur kom ik niet verder dan een mager zesje. En dan ben ik nog best gul.

Ik heb eerdere discussies hierover ook gevolgd en snap er werkelijk waar niks van. Door de decennia heen zijn er totaal verschillende speelduren van albums geweest. Daarnaast verschilt het per genre ook nog eens gigantisch. Dus wat is kort en wat is lang? Krijgt een album met een speelduur van 2 uur dan bonuspunten? Of is er een ideale streefduur van bijvoorbeeld 40 minuten, en waar is die dan op gebaseerd? Enlighten me

Mausie
Puur persoonlijk. 20 minuten vind ik niet de moeite waard om op te zetten. Dat is gemiddeld een half auto-/treinritje. Of driekwart afwasbeurt. Daarom luister ik ook bijna nooit EP’s.

ik gebruik een afwasprogramma van 1,5 uur.
Een progrock conceptalbum gaat dan best.

Fair enough. Voor mij is deze speelduur wel handig, in mijn commute past ie precies achter een ‘regulier’ album haha.

Een album is een beleving op zich, dus de speelduur is van invloed, maar daardoor niet doorslaggevend voor de beoordeling. Het helpt natuurlijk wel als 'ie wat korter is, edoch zijn er genoeg albums (kijk maar in onze top-250) die ondanks de lengte interessant blijven.

Dus puur persoonlijk gezien laat ik me niet afleiden door het aantal speelminuten en luister de muziek, die op deze plaat erg goed is. Dat het dan aanvoelt als een EP, mag niet nadelig zijn voor de score, vind ik.

Ik moet wel zeggen dat ik sneller naar een EP grijp, dan naar een album die een dik blokuur duurt...

Godver, zit ik te haten op Kids See Ghosts en op ye, want "Kanye is helemaal de weg kwijt". Is Daytona er... Laat Kanye even horen dat hij wel degelijk nog enorm harde beats op plaat weet te zetten en dat hij wél een album met focus kan maken. De producties vallen op, maar blijven Pusha ondersteunen in plaats van omgekeerd. Hoe gangster kan een plaat nog anno 2018 zijn zonder enigszins melig over te komen?

Ha ja, Pusha T. Vond hem bij Clipse sowieso al goed, maar wat hij hier laat horen is wel heel oogopenend. Zijn delivery in Come Back Baby balanceert op het randje van briljant. Rick Ross past er ook wel heel goed bij. Beest van een album, die door de korte duur een hardere impact lijkt te hebben. Ik negeer even Kanyes output van de laatste twee jaren en focus mij enkel op dit. Petje af.

Pusha T laat zien dat hij één onderwerp zo consistent met zijn harde flow en delivery kan neerzetten. Hij is de uitschieter terwijl de beats ook dope zijn.

Nummers als The Games We Play en Infrared laat hij zien wat hard gaan is. Vergis je niet, Hard Piano en Santeria zijn ook dope maar vooral Infrared is gewoonweg de bom.

4 sterren.