David Eugene Edwards & Alexander Hacke - Risha (2018)

All in the Palm is in ieder geval al geweldig!

De muziek die David Eugene Edwards maakt ligt al jaren vast. Beklemmend, bezwerend, eeuwenoude muziek en instrumenten uit de Appalachen ingebed in moderne techniek en sfeer. Alexander Hacke zei mij helemaal niets, maar om niet te verklaren redenen kwam wel de naam Blixa Bargeld in me op. De link bleek te kloppen: Einstürzende Neubauten. Mijn ervaring reikt niet verder dan een paar minuten live muziek op tv van mannen die op staal slaan en met een cementmixer in de weer waren, waarna ik iets anders ben gaan doen.

Dit alles komt in 2018 bij elkaar in een gezamenlijk album. Bij het eerste nummer haakte ik eigenlijk soort van af. Er verandert dus helemaal niets? 'Triptych' blijkt echter vooral een commerciële keuze, uit herkenbaarheid of zo, want daarna gaat het los, maar dan ook goed ook. De beats springen om mijn oren. Overstuurde gitaren knallen uit de speakers. De drums klinken alsof ze het oerwoud moeten verenigen tot in alle uithoeken. Dat alles terwijl de stem van Edwards zo mogelijk nog vervormder en beklemmender klinkt dan ooit tevoren. Tel daarbij enige juist gekozen momenten van rust op en een nummer als 'All In The Palm' wordt direct nog drie keer beter dan het al is. ('Triptych' is overigens een meer dan prima nummer. Het verbaasde me dat het zo 'gewoon' klonk.)

Niet alles is zo wild. Er volgen nummers waarbij dan de een dan de ander de boventoon voert, maar hier is duidelijk sprake van een geslaagde samenwerking. Deze mannen hebben op elkaar ingewerkt, elkaars muzikale grenzen verkend en verrijkt/herijkt. Dat levert grotendeels spannende muziek op die ook nog eens van prima kwaliteit is. Het kan dus, 1+1=3. Risha is een plaat die dat in alle eenvoud aantoont.

Het hele verhaal staat hier op WoNoBlog:

WoNoBloG: Risha. David Eugene Edwards & Alexander Hacke - wonomagazine.blogspot.com

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: David Eugene Edwards & Alexander Hacke - Risha - dekrentenuitdepop.blogspot.com

David Eugene Edwards maakte een handvol prachtplaten met 16 Horsepower, een aantal prima platen met Wovenhand en nog wat obscure pareltjes met de gelegenheidsband Slim Cessna's Auto Club. Het zijn allemaal platen waarop de muzikant uit Denver, Colorado, indruk maakt met zijn gedreven vocalen. David Eugene Edwards zingt meestal alsof de duivel hem op de hielen zit, wat de muziek van zijn bands voorziet van een onderhuidse spanning om bang van te worden.

Waar 16 Horsepower, Woven Hand en Slim Cessna's Auto Club met een mix van country, folk, punk en gospel allemaal ongeveer uit hetzelfde vaatje tappen, gooit David Eugene Edwards het over een andere boeg op de plaat die hij heeft gemaakt met Alexander Hacke.

Deze Duitse muzikant kennen we natuurlijk van Einstürzende Neubauten en hiernaast van de Australische band Crime & The City Solution, waarin David Eugene Edwards in het verleden ook wel eens is opgedoken. De Amerikaan en de Duitser hebben de krachten gebundeld op Risha en dat levert een verrassend sterke plaat op.

Natuurlijk wordt ook Risha gedomineerd door de bezwerende zang van David Eugene Edwards, al zingt de Amerikaan bij vlagen wel wat minder gejaagd dan we van hem gewend zijn. Alexander Hacke voorziet het geluid van het tweetal vervolgens van wat beklemmende elektronica en van invloeden die tot dusver nog niet waren doorgedrongen tot de muziek van zijn Amerikaanse metgezel. Het levert een fascinerend geluid op, waarin absoluut plaats is voor de folk en gospel die David Eugene Edwards graag omarmt, maar waarin ook volop ruimte is voor invloeden uit de industrial, de elektronica en de wereldmuziek.

David Eugene Edwards en Alexander Hacke kunnen op Risha stevig uitpakken met rauwe en gejaagde muziek, maar de plaat bevat ook een aantal stemmige tracks die zelfs invloeden uit de ambient niet schuwen. Het ene moment wordt de plaat gedomineerd door de uit duizenden herkenbare zang van de muzikant uit Denver, Colorado, maar het volgende moment neemt Alexander Hacke je mee langs surrealistische landschappen en muziek zoals die in het Midden Oosten wordt gemaakt.

Zeker de bezwerende en over het algemeen aardedonkere songs op de plaat overtuigen makkelijk dankzij de gedreven zang van David Eugene Edwards, maar ook de andere songs op de plaat winnen snel aan kracht, zeker wanneer de gitaren door het elektronische landschap heen snijden of de elektronica je eindeloos ver weg drijft.

Net als de platen van 16 Horsepower en Wovenhand is Risha een plaat die energie slurpt. Dit wordt deels veroorzaakt door de gepassioneerde en intense zang van de Amerikaan, maar het effect wordt versterkt door de avontuurlijke en vaak zelfs wat ongrijpbare klanken die Alexander Hacke aan het geluid van het tweetal heeft toegevoegd.

De vraag of de samenwerking tussen de Amerikaan en de Duitser naar meer smaakt kan inmiddels al met een volmondig ja worden beantwoord. Risha voegt immers wat toe aan alles dat er al is en is, zeker als geheel, van een indrukwekkend hoog niveau. Erwin Zijleman

Zonder ook maar een noot van deze samenwerking gehoord te hebben moet ik al aan Eagles of Death Metal denken.

Ik ben positief verrast door dit album. Beste nummers zijn: The Tell, Kiowa 5 en The Parish Chief. Die laatste nummers hadden wat mij betreft wel wat langer mogen duren.