Edwin schreef:
Veel nummers roepen een wat lome, gezapige sfeer op, die best wel uniek is. In het laatste nummer slaan ze echter te ver door, 5 minuten tsjilpende krekels in het gras, heeft niets meer met muziek te maken.
Inderdaad, wat mij betreft de laatste twee nummers & Poisoned At... zijn buitenbeentjes (in negatieve zin) op dit verder erg sterke en originele album. Wat ik goed vind hieraan, is dat er niet alleen een wat lome, gezapige electronische sfeer is, maar dat dit wordt afgewisseld en aangevuld met lekkere gitaarrock en ook met opvallende geluidjes. Daardoor ontstaat er een afwisseling van sferen en stemmingen in en door de muziek. Er zit bijvoorbeeld ook een melancholische stemming in en soms een chaotische sfeer.