YOB - Our Raw Heart (2018)

Korte nummers dit keer, maar liefst 7 stuks op één album. Meer dan de helft van de nummers onder de 10 minuten ook, het moet niet gekker worden. Ik ben uiteraard wel zeer benieuwd, de vorige was meer dan geweldig.

The Sreen is inmiddels al vrijgegeven, meteen maar eens even beluisteren.

Clearing the path to ascend, was voor mij de winnaar van de jaarlijst 2014.
Wat ik tot nu gehoord heb van Our raw heart, is dit schijfje een grote kanshebber om het in 2018 voor mij nog eens over te doen.

The Screen overtuigt me niet zo, misschien in het geheel. De titeltrack daarentegen is echt magistraal. YOB stopt zo ongelofelijk veel emotie in zijn muziek, ontzettend diepgaand om naar te luisteren.

The Screen heeft mij zeker wel overtuigt, pff wat een track. Erg veel zin in deze plaat die wel is heel goed kan gaan worden!!

Beluister het volledige album: Our Raw Heart

Ik wil dit album echt heel goed vinden, maar het lukt me gewoon niet. Het eerste half uur van de plaat is ontzettend taaie kost. Alles ligt ontzettend in hetzelfde stramien en vooral The Screen is belachelijk monotoon. De monsterriff is voor twee minuten indrukwekkend, maar daarna is de kracht weg. Ablaze is degelijk, hetzelfde geldt voor In Reverie. Bij Lungs Reach zie ik de toegevoegde waarde niet.

Nu vraag je je af: hoe kom je dan op 3,5* uit? Omdat vanaf Beauty in Fallen Leaves de boel helemaal openbreekt. Wat een prachttrack met wonderschone melancholische tokkels en een minimale, maar spannende songstructuur. Original Face gooit even wat meer de beuk erin, lekker! Nog een track als deze in het begin had de sleur van het eerste half uur doorbroken. De titeltrack is een van de mooiste die YOB ooit opnam, samen met Marrow. YOB gooit al zijn ziel en zaligheid erin en het eind is een meesterlijke psychedelische climax.

Gemengde gevoelens over deze plaat. Het eerste gedeelte is 3* op zijn hoogst, terwijl vanaf Beauty in Fallen Leaves de plaat op 4,5*/5* zit en tot de top van het jaar behoort. In mijn hoofd is Our Raw Heart inmiddels een magistrale EP geworden met drie nummers. De andere nummers zullen live denk ik beter overkomen.

Nummer 2, 3 en 4 eruit en je hebt een uitstekende plaat.

Goeie plaat, maar ook wat onevenwichtig. Er zijn 3 absolute toptracks te vinden met Ablaze, Beauty in Falling Leaves en Our Raw Heart. De rest (en dan vooral nummer 2 t/m 4) is gewoon niet zo interessant, mist focus en om er maar eens een cliché bij te sleuren, urgentie. Vooral The Screen vind ik een echte dissonant. Niet persé een slechte track, maar de zagende en drammerige gitaarriff, past totaal niet bij de rest van de plaat. Toch verdient deze plaat, al was het alleen maar door Beauty in Falling Leaves, gemakkelijk 4 sterren.

Een uiterst genietbare plaat weer.
The Screen had er van mij niet op hoeven staan. Duurt te lang.

Mijn eerste kennismaking met Yob. Dit is toch wel heel fijne muziek. Donker, triest, maar zeker ook fijn. En zwaaaaar...

Wat een waanzinnig mooi album weer... de eerste luisterbeurt was nog niet helemaal raak, de tweede wel. Vooral Ablaze en het titelnummer zijn twee meedogenloze krakers, helemaal gevloerd door die nummers. Zeker en vast jaarlijstjesmateriaal dit.

Ablaze....weggeblaze!