Black Sabbath - Live at Hammersmith Odeon (2007)

Tsja...hemelbestormend vind ik het niet na de live cd van Heaven and Hell eerder dit jaar, en natuurlijk Live Evil uit 1982.
Toegegeven, het album klinkt beter dan Live Evil, maar ik houd niet echt van Dio die nummers van Ozzy zingt. NIB en Paranoid vind ik nog best goed, maar de versies van Black Sabbath, War Pigs en Iron Man die ik van Dio heb gehoord maken me niet heel blij.
Wel leuk dat op deze uitgave Country Girl en Slipping Away staan, en uiteraard klinkt Heaven and Hell ook weer prima. Net als op the Dio years mis ik the Sign of the Southern Cross...

Al met al aardig voor de verzamelaar

***

Tja inderdaad genen Sign Of... of Falling Off The Edge. Wel knap om juist de zwakste nummers van Mob Rules live te spelen!

nou vooruit...het is toch wel iets beter dan ik eerst vond: ***1/2

@knight3: ja, country girl en slipping away zijn inderdaad niet de sterkste nummer van Mob Rules.

Goede cd van Sabbath met een sterke uitvoering van Heaven and Hell. De Sabbath albums met Dio uit de jaren '80 zijn prima. Helaas wordt dit niveau later niet meer gehaald

Eindelijk met een echte zanger te horen en dus goede versies van deze Black Sabbath nummers.

Zelfde als de 2cd bij de expanded versie van Mob Rules toch?

Jazeker freakey.

Live-album van Black Sabbath uit de periode net na de release van Mob Rules.

Butler en Iommi zijn uiteraard geweldige muzikanten en laten dat ook horen en Dio is ook een uitstekende zanger. Wat opvalt aan de setlist: veel Ozzy-nummers aanwezig en enkele geweldige Dio-nummers afwezig. Ik snap dat je als band, wanner je pas twee albums uit hebt met je nieuwe zanger, ook gaat putten uit het oudere werk, maar zes Ozzy-nummers is wel erg veel. Dan had ik liever krakers als Falling off the Edge of the World of Sign of the Southern Cross gehoord. Dio´s vertolking van de Ozzy-nummers varieert van erg goed (Iron Man) via gewoon goed (N.I.B) en matig (Paranoid) tot ronduit verschrikkelijk (Children of the Grave, wat helaas net mijn favoriete nummer van Black Sabbath met Ozzy is). En dat eindeloze meezinggedeelte in Heaven and Hell had ook wat ingekort mogen worden.

Al met al best aardig, maar zeker geen memorabel live-document (maar ach, ik kreeg hem bij de deluxe editie van Mob Rules, dus ik klaag niet). 3,5 sterren.

dio was een betere zanger dan ozzy maar als hij ozzy nummers zong was het verschrikkelijk.echt niet te doen

Black Sabbath is bij het grote publiek natuurlijk vooral bekend van de periode met Ozzy Osbourne als zanger, maar dat neemt niet weg dat er een periode heeft bestaan dat Ozzy solo ging en dat de band Ronnie James Dio als zanger aantrok. Ik hoorde een tijd geleden nog eens Holy Diver passeren en had opeens zin om me eens in de periode van Dio bij Black Sabbath te verdiepen en waar beter te beginnen dan bij een live-album? De keuze viel op Live at Hammersmith Odeon, die ook is uitgebracht als 2e disc bij de special edition van Mob Rules, en eerlijk gezegd? Ik ben niet helemaal overtuigd. Dit concert is een samenraapsel van nummers die tijdens de concerten op 31 december 1981 tot en met 2 januari 1982 worden gespeeld, maar het valt me tegen hoeveel Osbourne nummers de revue passeren. Het zijn nummers die ik zo hard link aan de kenmerkende stem van Osbourne en het (al heb ik het dan vooral over Black Sabbath zelf en Children of the Grave) werkt niet zo denderend met de stem van Dio. Ook in diens eigen nummers loopt het hier en daar mis, dat meezing moment in Heaven and Hell is tergend lang, maar daar staan gelukkig wel bijvoorbeeld een Country Girl tegenover. Black Sabbath en live-platen, het lijkt een moeilijk huwelijk te zijn. Ik heb in ieder geval nog wel wat in de kast staan, dus binnenkort nog wel eens iets draaien van de heren. Keuze genoeg in ieder geval, want mijn broer heeft Live Evil, Past Lives en Live at Last (die blijkbaar volledig terug te vinden is op Past Lives?) in de kast staan.

Ik deel de mening wel dat de livereleases van Black Sabbath rondom de Diotijd soms wat vlakjes zijn. En dan met name daar waar de grote Ronnie James Dio de klassiekers van de band met Ozzy brengt. In die zin zal je op Live Evil - de echte liverelease uit die tijd - hetzelfde aantreffen als hier.

Wat mij betreft is Live from Radio City Music Hall het enige "Black Sabbath"-livealbum dat de moeite waard is. Tussen aanhalingstekens, want uitgebracht als Heaven & Hell. Daar hoeft Dio zich niet door nummers uit de periode met Ozzy te worstelen. Met name op de langzamere nummers (Black Sabbath, War Pigs, Iron Man) heeft hij het moeilijk.