Beach House - 7 (2018)

Met Thank You Lucky Stars kwamen ze voor het eerst met een album dat mij van begin tot eind wist te boeien. Itt velen hier ben ik minder enthousiast over Teen Dream en Bloom. Het zijn prima albums, maar ik zie Beach House vooral als een band die sfeermuziek maakt en de sfeer in die nummers komt minder goed uit de verf dan in latere albums. En als popnummers zijn de nummers (een paar positieve uitzonderingen daargelaten, zoals Myth) niet eigenzinnig genoeg.

Dit album ademt een sfeer die mij veel meer aanspreekt. Vooral het openingsnummer kan wedijveren met de betere singles van bv Yo La Tengo en Slowdive.

Helemaal eens. Wat mij betreft is dit de beste van Beach House. Goed mogelijk dat zijn directe voorganger de nummer 2 is. Beide albums zijn net in een andere stijl, hebben een andere sfeer, die duidelijk meer in mijn straatje past. Niet dat ik Teen Dream slecht vind maar daar sloeg bij mij de verveling eerder toe.

Nieuwe plaat in aantocht:
Beach House - Once Twice Melody (2022) - MusicMeter.nl

Dit mag weer terug omhoog. Klinkt weer beter dan ik dacht, eigenlijk enkele tracks wel die ik nog niet zo goed ken, ook al heel lang geleden dat ik album in zijn volledigheid heb beluisterd, en heb dat ook niet zo veel gedaan. Vooral via de singles van 7 into Beach House geraakt. 7 moet ik eigenlijk een paar keer meer in zijn geheel luisteren, maar de helft ken ik wel al vrij goed.

In de verfijnde wereld van muziekrecensies, wordt het album "7" van Beach House, onthuld in het jaar 2018, dikwijls beschouwd als een magnus opus dat de etherische grenzen van de droompop verkent. Het duo, bestaande uit Victoria Legrand en Alex Scally, heeft met dit meesterwerk een nieuwe dimensie toegevoegd aan hun reeds indrukwekkende discografie, een dimensie waarin de luisteraar wordt uitgenodigd op een auditieve reis door een universum gevuld met sonische wonderen.

Vanaf de eerste klanken van "Dark Spring", het openingsnummer, wordt de toon gezet voor een ervaring die zowel mystiek als onaards is. Het lied serveert als een portaal naar een wereld waarin de luisteraar wordt omhuld door een sluier van klankkleuren die zowel vertrouwd als vreemd aanvoelen. Deze aaneenvoeging van het bekende en het onbekende is een terugkerend thema in het gehele album, dat met elk nummer de grenzen van het genre lijkt te herdefiniëren.

Het is de samensmelting van Legrands hypnotiserende stem en Scally's innovatieve gitaarspel die "7" zijn unieke textuur geeft. Nummers als "Lemon Glow" en "Drunk in LA" spreken boekdelen over het duo's vermogen om atmosferische dieptes te verkennen met een nauwkeurigheid die zowel betoverend als onthullend is. De lagen van geluid, samengevoegd met een meesterlijke precisie, creëren een tapijt van emoties dat de luisteraar moeiteloos meeneemt van euforie naar melancholie en terug.

Wat opvalt aan dit album is niet alleen de kwaliteit van de muziek, maar ook de manier waarop Beach House zichzelf opnieuw heeft uitgevonden zonder hun kenmerkende geluid te verliezen. Dit is een bewijs van hun artistieke rijpheid en een herinnering aan de luisteraar van de kracht van muziek om te vernieuwen en te troosten. Elk nummer op "7" is een verhaal op zich, rijk aan metaforen en beelden die de verbeelding prikkelen en de ziel beroeren.

De openingsklanken van "Dark Spring" zetten onmiddellijk een meeslepende toon, met gelaagde, echoënde vocalen en een onstuimige energie die de luisteraar meesleept in de vloedgolf van het album. Het is een krachtige start die nieuwsgierigheid wekt naar wat volgt. Vervolgens leidt "Pay No Mind" ons door een dromerige reis met een hypnotiserend ritme en teksten die spreken over de acceptatie van vergankelijkheid, een thema dat door het gehele album heen te herkennen is.

"Lemon Glow" onderscheidt zich met zijn sensuele, pulserende baslijnen en etherische vocalen, een betoverende sfeer creërend die zowel uitnodigend als ongrijpbaar voelt. Het nummer vibreert met een elektrische spanning die kenmerkend is voor het experimentele karakter van het album. "Dive" bouwt langzaam op van een bedwelmende, dromerige melodie naar een explosie van shoegaze-bliss, een perfecte demonstratie van Beach House’s vermogen om intensiteit en zachtheid moeiteloos te vermengen.

"Black Car" voert ons verder door een nevelige, mysterieuze sfeer, met minimalistische synth-klanken die een gevoel van isolement en reflectie oproepen. "Drunk in LA" spreekt over nostalgie en de vergankelijkheid van jeugd, omgeven door een licht melancholische, maar prachtig gelaagde instrumentatie die het thema van het nummer versterkt.

"Woo" is een luchtiger, speelser nummer dat een moment van lichtheid en vreugde in het album brengt, met een aanstekelijk ritme en heldere, vrolijke melodieën."Girl of the Year" biedt een meer introspectieve kijk, met een meeslepende melodie die het verhaal vertelt van vergane glorie en de schaduwzijde van roem.

"Last Ride" sluit het album af als een episch, emotioneel beladen nummer dat fungeert als een waardig afscheid, geleidelijk wegebbend in de stilte en de luisteraar achterlatend met een gevoel van voltooiing en overdenking.

In conclusie, "7" van Beach House is een auditief meesterwerk dat de luisteraar meeneemt op een onvergetelijke reis door de dieptes van droompop. Met zijn rijke textuur, diepgaande lyriek en innoverende muzikaliteit, staat dit album als een torenhoog monument in het landschap van hedendaagse muziek. Het is een herinnering aan de oneindige mogelijkheden die ontstaan wanneer twee getalenteerde artiesten hun krachten bundelen om iets echt uitzonderlijks te creëren. Voor degenen die bereid zijn zich over te geven aan de ervaring, belooft "7" een muzikale reis die zowel verrijkend als onthullend is.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Ik vind het gewoonlijk prettig als een artiest of band probeert te vernieuwen. Ik was daarom na Bloom al een beetje afgehaakt van Beach House. Ieder BH album klinkt ongeveer hetzelfde. Ook op 7 hoor ik veel herhaling en ik vind het snel saai worden. Er staan echt wel mooie nummers op deze plaat, daar niet van. Drunk in L.A. en Lose Your Smile zijn bijvoorbeeld schitterend.