Jericho Jackson - Elzhi & Khrysis Are Jericho Jackson (2018)

Klink erg dope!

Nogal ja. Fysieke release is welkom bij deze.

Niet slapen op dit album, erg tof!!!

Elzhi die los gaat op gewoon dope beats. Het klinkt zo simpel maar het is o zo vet. Genieten deze.

Heel vet album met donkere, maar sterke teksten van Elzhi en heerlijk beats van Khrysis. Het doet mij af en toe aan Murs & 9th Wonder denken.

Dit zou zomaar Elzhi z'n beste plaat kunnen zijn.

Dit was achteraf toch wel mijn hip/hop plaat van het jaar.
Bij een Elzhi in topvorm hang ik aan zijn lippen.
De beats zijn hier wat ondergeschikt, maar daardoor kan Elzhi heerlijk zijn ding doen.

Chapeaux!

Dit album had een meesterwerk kunnen zijn als het wat beter was afgemixt. Voor de rest kan ik eigenlijk helemaal geen minpunten opnoemen. Vette beats van Khrysis en Elzhi stelt nooit teleur. Vooralsnog vind ik The Preface nog wel wat beter, maar dat vind ik ook meteen een van de hardste albums van de afgelopen twintig jaar. Er gaat vooralsnog geen week voorbij dat ik To Do List niet luister. Selfmade, Cuffin Season en Breguets vind ik ook heel goed inelkaar gezet. Bij sommige rappers wil ik bepaalde bars uitlichten, maar in het geval van Elzhi heeft dat helemaal geen zin aangezien het er zo bizar veel zijn.

Ik hoop dat dit album ooit wordt remastered ofzo, want ik krijg het maar niet voor elkaar om het volume harder te zetten zonder dat ik mij aan de bass stoor. Gek genoeg had ik hier ook last van bij sommige nummers van Elzhi's laatste solo-album.

Self Made is aardig hard.

Geweldig album, voelt een beetje alsof Elzhi zijn belofte hier inlost. De meeste hip hop fans kennen hem van verschillende projecten en features zonder dat het een van de allereerste namen is die je te binnen schiet bij de Detroitse hip hop scene. Elmatic was erg dope gedaan en trok veel aandacht, maar ondanks dat het zijn eigen lyrics waren, bleven het natuurlijk wel covers.

De vergelijking met Murs & 9th Wonder die hierboven in een van de berichten genoemd wordt vind ik niet heel onlogisch: de connectie tussen 9th en Khrysis is natuurlijk duidelijk en net als Murs aarzelt Elzhi niet om zijn twijfels, struggles en introverte kant te laten zien, zoals hij dat bij uitstek al deed op zijn vorige album Lead Poison. Sinds Kanye's College Dropout in 2004 is er een stortvloed geweest aan everyman MC's die rapten over dagelijkse gewone dingen ipv het leven als MC aan de top danwel gangster in de straat. Veel teveel wat mij betreft, aangezien veel ervan ook everyman MC's in de letterlijke zin waren: middelmatig.

Voor Elzhi geldt dat niet, om de simpele reden dat zijn skills op een hoger niveau staan. Zijn flow en stem zijn enigzins vergelijkbaar met een Nas of Lupe Fiasco, zijn lyrics missen de enorme poetische zeggingskracht en verbeelding van Nas in zijn hoogtijdagen maar zijn wel intelligent geschreven, origineel en als hij op dreef is, spuugt hij achteloos de meest terugspoelwaardige bars.

Self Made en Cuffin Season vind ik kleppers van jewelste, Self Made heeft die zelfde dreinerige maar toch urgente saxofoon sample van Public Enemy's Show 'em What Cha Got (en later ook eens gebruikt door Jay-Z als ik mij goed herinner). En eigenlijk vind ik hem hier het mooist toegepast, verwoven in een frisse beat die druipt van de swagger. Het korte baslijntje dat steeds even de kop op komt steken op Cuffin Season, geweldig. Een track die mij, mede door het gitaartje en de KRS-One sample, in de verte deed denken aan Gang Starr's Word Of Intellect, zoals To Do List dan weer een zweem van M.O.P.'s Salute Pt. II oproept. Sowieso legt Khrysis een subtiliteit aan de dag die ik niet zo gewend was van hem uit de Justus League dagen. Seventeen borduurt inhoudelijk voort op Two 16's van Lead Poison en wint halverwege aan tractie met een welgemikte beatswitch. Talkin' Bout heeft een J Dilla achtige bounce, en een in vergelijking met Elhzi's trefzekere stilo, nogal onbeholpen flow van Khrysis zelf.
Breguets is een track die Khrysis vroeger te dik en bombastisch aangezet zou hebben, maar nu laat ademen, en waar de blazers en piano's de ruimte krijgen om rustig naar het einde van de maat te meanderen. Elzhi spit hier de meest fantastische lines.

Mijn enige kritiek is dat Overthinking als openingstrack onlogisch is, gezien het lage tempo en de kwetsbare lyrics. Maar het is ook gelijk een statement. Elzhi bewaart die banger gewoon voor track 3 en valt met de deur in huis: geen borstklopperij en poppenkast, maar eerlijke, inhoudelijk sterke hip hop van een MC en een producer die als duo een schot in de roos blijken.