A Perfect Circle - Eat the Elephant (2018)

Wat meer bite en wat minder toetsen was fijn geweest. Ik vestig mijn hoop op de live versies.

Mijn eerste kennismaking met A Perfect Circle. Uiteraard ben ik wel al bekend met de uitmuntende en zeer unieke vocals van Maynard James Keenan, met name uit zijn andere band Tool.

De nummers luisteren lekker weg, vooral door de geweldige zang van Keenan (Eat the Elephant (wauw!)). De teksten komen hier en daar wat kinderachtig over, wat al vaker is genoemd. Dit ervaar ik enigzins als storend. Wel dragen de meeste teksten een duidelijke (maatschappelijke boodschap (TalkTalk, Disillusioned, The Doomed, Hourglass) waar ik vaak een liefhebber van ben.

Wat dit album voor mij verder heel gaaf maakt is het gebruik van scratches en stemvervormers, in de nummers Hourglass (ontzettend gaaf refrein!) en Get the Lead Out.

Het enige irriterende, nadelige nummer vind ik So Long, and Thanks for All the Fish. Het nummer wekt nogal wat irritaties in me op.

Nummers die er voor mij het meeste uitspringen zijn het openingsnummers Eat the Elephant, TalkTalk, Delicious, Hourglass enGet the Lead Out, die niet door menig luisteraar gewaardeerd wordt.

Ik ben verder niet bekend met andere nummers van A Perfect Circle, ook al lees ik hier dat de voorgaande albums een wat zwaarder geluid kennen. Misschien ook iets om eens te beluisteren in de toekomst...

Zonder TalkTalk, Eat The Elephant en Delicious had dit een meesterwerk geweest!

Zat ik nu toevallig net het omgekeerde te denken. Dat deze plaat zonder TalkTalk en Eat The Elephant eigenlijk de moeite niet waard zou zijn om beluisterd te worden. Bizar

Inderdaad apart hoe dat zo kan verschillen. Terwijl we eigenlijk allemaal hetzelfde zouden moeten horen

Eén luisterbeurt, daar zal het bij blijven vrees ik...Helemaal niet wild van...

Sluit me aan bij bovenstaande. Zal geen stem uitbrengen. Zal er verder niks negatiefs aan toevoegen maar is niet my cup of tea.

Na flink wat luisterbeurten vindt ik dit album toch wel goed gedaan. Mooi gitaarwerk en elk nummer kan mij wel bekoren. Behalve So Long, and Thanks for All the Fish, als dit nummer op de nieuwste Coldplay had gestaan dan hadden die ook weer eens een hit, echter op deze plaat past ie voor mij niet tussen de rest.

A Perfect Circle doet niet aan perfecte album covers. Wat is de hoes van Eat the Elephant (ETE) lelijk. Ze hadden nog beter die afbeelding met dolfijnen van ‘So Long, And Thanks For All The Fish’ kunnen nemen. Ik vond het namelijk wel geestig hoe met die dolfijnen het logo van APC werd gereproduceerd.

Maar wat een goede comeback van de Amerikaanse heren. Als de volgende plaat van TOOL ook dit niveau kan halen, dan maak ik nooit meer een opmerking over het lange wachten.

ETE is een stuk softer dan zijn voorgangers, terwijl de plaat tekstueel misschien wel de zwaarste APC plaat is. Sowieso kan ik altijd wel op prijs stellen hoe Maynard in zijn teksten met woorden speelt om maatschappijkritiek te leveren. Zo opent ‘Disillusioned ‘ met: ‘We have been overrun by our animal desire / Addicts of the immediate keep us obedient and unaware / Feeding this mutation, this Pavlovian despair’.

‘Hourglass’ en ‘Delicious’ zijn de hardste nummers van de plaat, maar eigenlijk vind ik de zachtere nummers beter met ‘The Doomes’ en ‘TalkTalk’ ‘’ als uitschieters.

Is dit nou echt een goed album, of zitten we gewoon te lang te wachten op de nieuwe Tool.
Als ik het begin van Eat The Elephant hoor, dan neig ik al snel naar het eerste.
Rustige geluidspassages die mij doen denken aan het rustige Nine Inch Nails werk.
Maar daarbij vind ik vooral de afwisseling tussen hard en zacht geweldig tot zijn recht komen; eens kijken wat deze A Perfect Circle verder te bieden heeft.
Ergens moet de pijn en woede toch voelbaar zijn; iets wat ik bij Nine Inch Nails ervaar, maar zeker ook bij Tool.
Disillusioned overtuigt nog niet echt, het is allemaal te rustig, als ik dit soort muziek wil horen, dan pak ik wel een album van Death Cab for Cutie uit de kast.
Bij zo’n Adams Family achtige hoes, verwacht je zwaarder werk, of juist een meer Gothic gericht geheel, en ondanks dat er best wel wat spannende muziekbogen tussen verweven zitten, neemt de drang naar een nieuwe Tool alleen maar meer toe.
Alleen The Doomed heeft die gehoopte uitbarsting, maar ook daarbij lukt het niet om het hele nummer dit etiquette toe te kennen.
Hoe moet ik deze plaat verder omschrijven; ik hoe het maar op Darkwave met alternatief gereedschap.

Al die bewegende gifs op Spotify trekken mijn batterij leeg

Bericht verplaatst naar A Perfect Circle

Soms ben je wat langer in een platenzaak en dan luister je altijd wat er opstaat. Niet alleen om het te kunnen waarderen, maar ook - guess what - om een gedachtevinkje ergens achter te kunnen zetten (zo van "gecheckt" of wel "gemumeterd"). Welnu, altijd gedacht - oh wonder - dat Perfect Circle nmd was, na het beluisteren van dit album weet ik ook meteen waarom: een mix van elementen waarmee ik nix heb, van langgerekte solofratsen tot Saybia-achtige ballads. NMD schrijf ik nu met hoofdletters

Ik hoor nergens langgerekte solofratsen of Saybia-achtige ballads. Dit is voor mij echt een groeialbum, en met name de wat meer melancholische nummers kunnen mij erg bekoren tijdens een herfstwandeling door het park. Half punt erbij!

Ja hoor 'ns, audiophile torturing, blijft voor mij torturing. Dit is totaal NMD en ik vond 't al heel wat dat ik het volledige album heb afgeluisterd. FYI: Tool is ook NMD.

Wat dan wel? Genoeg: ik heb net even in middeleeuwse/gregoriaanse sferen verkeerd dankzij: Jan Garbarek & The Hilliard Ensemble - Officium (1993) en Dead Can Dance - Aion (1990) en straks spotifietsen we fijn naar Berlijn

Natuurlijk zou het leuk zijn als er een nieuw album uitkomt van Tool. Maar zal de Tool van nu net zo klinken als in de jaren 90. Zal dat moeten. Als je dat gaat verwachten, dan zal je eerder teleurgesteld zijn.

Ik wil niet verwachtingen bij mezelf scheppen over een band die ik in het verleden goed vond. Dit is een nieuwe A Perfect Circle. De songs klinken weer anders. Maar toch heel interessant. Vooral The Contrarian en The Doomed vind ik hele sterke songs. Ja, ik ga toch voor het linkerrijtje. Misschien dat ik nummers toch beter ken, dan de rest.

Als dit een groeiplaat is dan moet dit uiteindelijk tot 5* leiden. Lang gewacht met aanschaf, en hij draait nu zijn eerste rondje.
Anders dan Mer en Steps, maar ik vind hem nu al echt geweldig!

Een mening die misschien door weinig MuMe bezoekers wordt gedeeld, maar ik vind A Perfect Circle vele malen interessanter dan het in mijn ogen overgewaardeerde Tool.

Persoonlijk vind ik ze niet veel voor elkaar onder doen met hun beide laatste albums.

In mijn ogen wordt Tool niet zo zeer overgewaardeerd, hooguit een beetje gehyped vanwege de lange aanloop naar hun laatste langverwachte album, maar wordt A Perfect Circle vooralsnog helaas nog ondergewaardeerd...

Toen een vriend mij vroeger A perfect Circle liet horen noemde hij het Tool light. En zo heb ik het vaak bestempeld horen worden. Muziek voor de mensen die Tool te moeilijk vinden of iets dergelijks was het argument. Tool wordt wel door veel mensen echt aanbeden, om redenen die mij onbekend zijn.

Persoonlijk ligt Tool mij meer, maar A Perfect Circle doet er zeker niet voor onder. Helemaal deze laatste is een schot in de roos van ze.

Helemaal mee eens
(wat mensen "moeilijk vinden" aan Tool heb ik trouwens nooit begrepen, maar wellicht ben ik iets bevooroordeeld als echte Prog-nerd... )

Wat een geweldige stem heeft deze zanger toch. 1 uit duizenden. Tool doet me jammergenoeg niet veel. Niet genoeg mijn straatje

Deze bevalt me stukken beter dan de nieuwe Tool...
het zal ongetwijfeld aan mij liggen

Zeer, zeer genietbare plaat welke nog steeds groeit per luisterbeurt. Zoals door menig user eerder aangehaald, de zang is waanzinnig. De composities zijn duidelijk minder hard als op voorgaande APC albums, maar om de een of andere reden wel indringender. Althans voor mij. Sterk album, fraaie productie - halve ster erbij.

Ligt ook aan jou.. Dat noemen ze iemand met smaak!

Haha thanks, heb ik ook met de laatste 2 platen van Puscifer trouwens: gewéldig!