Ayreon - Ayreon Universe (2018)

De eerste live-clip (Everybody Dies) is hier te bewonderen! Brings back memories, wat een avond was dit!

De tweede live-clip (het immer prachtige Valley of the Queens) is hier te zien...prachtig trio dit keer!

Het concert was absoluut een unieke ervaring, al is het maar omdat het een van de weinige keren was dat nummers van Ayreon live werden opgevoerd. Met eerder al The Theatre Equation en nu dit, en in de nabije toekomst nog een optreden op Graspop lijkt Arjen het toe te staan dat er meer wordt opgetreden (of hij heeft gewoon geld nodig). Met volle teugen heb ik genoten in september in ieder geval. Wel vraag ik me af hoe vaak ik zo'n live CD/DVD zou opzetten. Ayreon is voor mij conceptalbummuziek, en hier zijn alle nummers losgerukt uit hun context of verbouwd om niet teveel tijd in te nemen, en dat is niet hoe ik geniet van deze muziek. To each their own, wellicht, maar ik denk dat ik deze niet ga aanschaffen.

De 2 live clips gezien van de komende dvd, het valt me ontzettend tegen wat de beelden betreft. Het komt mij ontzettend druk over vanwege de vele wisselingen van camera opnames.
Zonde hoor het waren schitterende concerten vorig jaar.

Het golden vinyl album is binnen. En eerlijk gezegd, vind ik de lat qua geluid nog wat hoger liggen dan The Theater Equation. Knap hoe hij van verschillende concept albums één coherent live album weet te maken. Over de dvd/blu-ray kan ik echter niet oordelen.

Ik vind de drukte erg meevallen. Prima naar te kijken.

Ik heb in ieder geval met het nodige kippenvel zitten kijken en luisteren.

De derde liveclip ter promotie is hier te bekijken. And The Druids Turned to Stone...fenomenaal!

Mijn Review op Zware Metalen

Het jaar 2017 was een mooi jaar voor de fans van Ayreon. Niet alleen bracht Arjen Lucassen met The Source een uitstekend album uit, ook werd onder de noemer Ayreon Universe drie avonden achtereen 013 in Tilburg uitverkocht alwaar de muziek van Ayreon (en Star One) op indrukwekkende wijze live werd uitgevoerd. De eerste twee avonden van de concertreeks werden voor deze release vastgelegd, die in uiteenlopende varianten te verkrijgen is op CD, DVD, Blu-Ray en vinyl.

Om met het audiogedeelte van Best Of Ayreon Live te beginnen: de opnamen laten de luisteraar op mooie wijze horen hoe indrukwekkend het concert is geweest en hoe goed de complexe nummers door de band en de zestien vocalisten zijn vertolkt. Zeker waar het bijvoorbeeld gaat om de prestatie van John Jaycee Cuijpers, die de niet bepaald krappe schoenen van Russel Allen moest vullen, toen laatst genoemde helaas moest afzeggen voor dit festijn. Of de indrukwekkende stem van Michael Mills, die de nagenoeg onmenselijke hoge tonen van zijn stem ook live moeiteloos lijkt te kunnen reproduceren. Maar met het niet noemen van de overige vocalisten doe ik hen tekort daar iedereen, zonder uitzondering, een uitstekende prestatie neerzet.

Ook de band, met Ed Warby, Marcel Coenen, Ferry Duijsens, Johan van Stratum en muzikaal leider Joost van den Broek, speelt werkelijk fantastisch en laat geen steekje vallen.

Dan de DVD. De beeldregistratie van The Theater Equation was toch wel op een teleurstelling uitgelopen en dat zou tijdens de concerten van Ayreon Universe echt beter moeten. Ten opzichte van eerstgenoemde is de registratie van deze concertreeks gelukkig een stuk beter. Toch ben ik niet heel enthousiast over deze beeldregistratie. De camerabeelden zijn soms wat onscherp en de overgangen in de beelden zijn soms erg onlogisch en onrustig. Ik neem aan dat er bij het bepalen van de camerastandpunten rekening is gehouden met het niet hinderen van het aanwezige publiek, maar daardoor zijn de gekozen standpunten wat ongelukkig.

De DVD/Blu-Ray is een mooie herinnering voor iedereen die er vorig jaar live bij was. Voor wie de optredens heeft gemist is de DVD/Blu-Ray helaas te mager om de grootsheid van de live-optredens te beleven. Daarvoor kun je dit jaar beter naar Graspop gaan.

Prachtige registratie van een 3-tal zeer speciale concerten waarbij het leuk is dat ik uitgerekend op de zaterdag aanwezig was. De dag dat de dvd voor het grootste gedeelte is gefilmd. Ik vind het een uitstekende dvd die zeker niet te druk is. Er gebeurt simpelweg een boel op het podium en waar nodig moet dat toch een beetje in beeld worden gebracht. Mooi om nog eens alles close -up voorbij te zien komen.

Dit is toch wel het spektakelstuk geworden dat Arjen en Ayreon verdient. Groots, groter, grootst. Een waardige cast, prachtig aangekleed met vooral gave achtergrondbeelden en het pak van Michael Mills en een retestrakke band met uitstekend geluid. Zowel de zware jongens als Dawn of a Million Souls en Star of Sirrah als de warme folk van bijvoorbeeld Valley of the Queens komen ijzersterk over. Als Arjen iets aanpakt, zo ook dit ambitieuze liveproject, doet hij het ook gelijk goed: wat een strakke uitvoeringen van de nummers. En toch was er ook ruimte voor een klein beetje show en spontaniteit, denk Michael Mills en Jeroen Goossens met de didgeridoo. Ik denk dat hij in Joost van den Broek een uitstekende compagnon heeft gevonden om de muziek zo fantastisch tot leven te brengen.

John Jaycee Cuijpers was een mooie verrassing. Ik kende de man niet, maar hij wist wel raad met Dawn of a Million Souls. Minder vond ik de keuze om Karevik Into the Black Hole te laten zingen, want zijn songfestivalstem past niet zo bij het ruige gedeelte van dat nummer. Een verder minpuntje waar ik nog naar moest zoeken was Hietala, die ik simpelweg niet zo goed vond overkomen. Op plaat vind ik hem op zijn tijd wel aan te horen. Eventueel jammer, maar toch ook wel begrijpelijk, was dat nummers veelal ingekort waren, maar het grote aantal nummers kwam wel het tempo en de energie ten goede. The Human Equation is er een beetje bekaaid vanaf gekomen met twee nummers, maar dat album hebben we natuurlijk wel weer in zijn geheel in het theater mogen bewonderen.

Voor mij blijft, ondanks alle geweldige vocalen, het absolute hoogtepunt de band en met name Marcel Coenen .. wat een superstrakke performance. Dit is gewoon wereldtop !

Prima registratie van het optreden.

Bij de optredens werd alles uit de kast gehaald en uiteraard past dat ook wel bij Ayreon. Toch vond ik het toen al een bijzondere drukke bedoening en dat is op plaat zo mogelijk nog erger. Continu die wisselingen van de vocalisten, inclusief de wat schreeuwerige aankondigingen...

Ik zou het dan ook helemaal niet erg vinden als ze de muziek van Ayreon in de toekomst weer wat zouden downsizen: minder zangers, minder aankleding en wat kleinere zalen. De Star One-tour vond ik uiteindelijk denk ik een leukere ervaring dan Ayreon Universe.

Dit is echt gewoon top Het enige minpuntje (als het al een minpuntje is) is dat er soms wat pauzes vallen bij het wisselen van de zangers. Het haalt soms een beetje de vaart eruit en het contact met het publiek is hierdoor niet wat het zou kunnen zijn. Het was leuker geweest denk ik wanneer er een aantal nummers achter elkaar in dezelfde samenstelling zouden zijn gespeeld. Maar muzikaal op eenzame hoogte dit. In één woord GEWELDIG!!!!!!!!

Leuk om te delen (beetje aan de late kant om het hier te delen, maar toch!): ik heb Arjen Lucassen geïnterviewd naar aanleiding van zijn Ayreon Universe release! Het interview is hier te lezen: Ayreon interview .

Een paar weken terug werd de 3-lp set voor net geen 13 aangeboden door een paar webshops. Ik liet mij ook overhalen om hem te kopen.
Ja, de verpakking ziet er goed uit, prima zelfs. Ik ben geen kenner van het werk van Arjen Anthony Lucassen. Ik heb alleen de dubbel-cd Into The Electric Castle. Dan is dit behoorlijk onbekend terrein. Dan is het zo jammer dat de geluidskwaliteit op deze lp's zo matig is. Dat de dynamiek eigenlijk ontbreekt. Volume veel hoger zetten zou niet nodig moeten zijn.

Vroeger veel naar Ayreon geluisterd, de laatste 10 jaar wat links laten liggen. Ik zag onlangs deze plaat liggen voor halve prijs op vinyl en maar meegenomen.

Aangenaam verrast dat het live ook werkt en strak is (ondanks de zang rotatie), minpuntje voor mij is Loser hier, ik weet ook wel dat het om Devin Townsend te vervangen geen sinecure moet zijn maar hier schiet Michael Mills helaas voor mij te kort (het helpt ook niet dat de vrouwelijke backings hierin te sterk naar voor gemixed zijn).

Soit slechts een kniesoor die hier op let...