Jimi Hendrix - Both Sides of the Sky (2018)

Hear My Train a Comin in de 8 mildjardste versie?

Gave hoes, zeker, maar benieuwd me waar deze nog interessant kan zijn?

Pitchfork kondigt het wel degelijk aan als nieuw materiaal: https://pitchfork.com/news/jimi-hendrix-new-album-of-unreleased-songs-announced/

Dat begrijp ik, een versie die nog niet is uitgekomen, wordt nieuw materiaal genoemd.... maar de koek lijkt nu wel een beetje op uit de Hendrix archieven.... De laatste worp met studio materiaal was ook al niet echt interessant meer. (wat mij betreft)

Hier is de Joni Mitchell cover de blikvanger, waardoor die hards het toch weer gaan aanschaffen.

Ik ga m wel luisteren, want als er genoeg lekkere blues en gitaar in zit, dan kan ie best bevallen, maar echt wild wordt ik vooralsnog niet. De cover is, nogmaals, erg mooi

Hoort deze dan niet thuis bij de reguliere albums? Pitchfork heeft het over het derde deel van een trilogie (met "Valleys of Neptune" en "People, Hell and Angels").

De cover van Mannish Boy klinkt in ieder geval al helemaal geweldig. Ik kende deze cover nog niet, niet dat ik een heel grote kenner van Hendrix' post mortem werk ben... Mooi krachtig geluid en een super swingende versie, Jimi maakt zich het nummer helemaal eigen en is hier echt op zijn best. Zeer, zeer aangenaam verrast. Dat belooft wat voor de rest van het album.

Deze ga ik dus blindelings kopen. In een periode waar totaal talentloze hiphoppende rappers lome pogingen doen te zingen. Man....wat raakte deze man ooit snaren.

Ik denk dat dit dezelfde versie is als op Jimi Hendrix - Blues (1994), maar er kan natuurlijk weer een kelin detail anders zijn... vind dit persoonlijk niet een hele sterke versie. Maar dat komt omdat de versie van Muddy Waters onverslaanbaar is.

Welke verzamelaar raad je aan aan iemand die niks van de man bezit? Tegelijk ook iemand die houdt van degelijke verzamelaars met aandacht voor alle albums. En iemand die chronologie ook wel verkiest.

Denk dat je hier een goede start mee maakt...https://www.musicmeter.nl/album/13643, maar eigenlijk zonde, want zijn 1e 3 reguliere albums zijn allen erg sterk.

Dank voor het antwoord.
Mijn zoeken leidde ook tot dit album en nu is er bevestiging. De niet-chronologie moet ik er dan maar bijnemen.
Ik geloof dat veel reguliere albums heel goed zijn, maar ik wil nog zoveel ontdekken en moet soms leren aanvaarden niet alles te kunnen ontdekken.

Jimi Hendrix - The Ultimate Experience (1993)

Ook deze staat op NPR first listen alleen niet beschikbaar in "onze regio".

De hoes is natuurlijk prachtig en Hendrix blijft een held. Maar hoe lang valt deze man nog uit te melken?! Blijkbaar nog een aardige tijd. Maar ja: tien tracks nog niet eerder uitgebracht dus dan kunnen we weer even vooruit.
En uiteraard met wat kleine detail verschillen zullen de fans wel toehappen. Deze fan heeft immers ook weer interesse terwijl hij weet het eigenlijk onderhand eens links te moeten laten liggen.

En toch klinkt het allemaal weer erg fijn en kan ik nog steeds constateren dat Hendrix een muzikale gitaarheld was

Ik kijk zeker niet op van het scepticisme dat dit album ten deel valt, zo'n beetje elke stuiptrekking van deze gitaargod is na zijn dood wel op de een of andere manier uitgebracht. En toch, en toch... Wat klinkt het allemaal weer ontzettend lekker, al meteen vanaf de eerste moddervette tonen van Mannish Boy! Naar deze plaat luisteren is puur genieten geblazen en dat laat al het scepticisme, ook mijn eigen, naar de achtergrond verdwijnen. Hier ben ik nog wel even zoet mee!

Hoe in de wereld kan deze man na zijn dood nog meer dan 10 reguliere albums uitbrengen?

Faut le faire.

Vanwege sommige sceptische commentaren had ik dit album Both Sides of the Sky tot nu toe links laten liggen. Dat was onterecht. Dit is echt één van de betere recente releases met (deels) onuitgebracht materiaal van Jimi Hendrix. Het niveau ligt veelal hoog en dat is extra fijn omdat het over deze gitaarvirtuoos gaat. Wat speelt hij weer fantastisch op dit album. Opvallend verschil met zijn originele platen is dat er wat meer variatie in de songs zit, van bluesrock, via psychedelische rock naar instrumentele rock, pure blues en weer terug. En soms een andere zanger, twee keer Stephen Stills en een keer Lonnie Youngblood.

Zelf ben ik een groot liefhebber van Muddy Waters, maar deze hele andere versie van Mannish Boy is zo geweldig gespeeld door Jimi: wat een fijne versie ook. Lover Man is zo'n lekker kort en krachtig rocknummer van Jimi. Het wordt gevolgd door een net weer andere hele sterke uitvoering van Hear My Train a Comin'. Kant A van de LP is steengoed. Kant B is net wat minder, maar het blijft heel aardig om naar te luisteren. Lekker nummer is het instrumentale Jungle.

Kant C en D zijn weer erg goed. Vooral het bluesnummer met saxsolo (!) en een fantastische bluesgitaar van Jimi: Georgia Blues, het sterke Send My Love to Linda en de geweldig gespeelde psychedelische song Cherokee Mist. Niet te missen deze fraaie plaat van Jimi Hendrix met een evenzo fraaie hoes.

Kant B gaf mij juist de rechtvaardiging deze prachtige hoes in huis te halen!
Het uptempo Steppin' Stone, $20 fine doet me een beetje aan de vroege niet solo Clapton denken, en het lekkerste nummers van de plaat Power of soul en Jungle. Heerlijk! Kant A natuurlijk ook, met name door Manish boy. De tweede plaat ga ik veel minder draaien denk ik.

Een allegaartje met natuurlijk subliem gitaarwerk.
Wel is duidelijk dat Kramer en consorten wat door het materiaal geraken.
Die nummers van Stills liggen bijvoorbeeld wat mij betreft net iets te ver af van Jimi’s eigen stijl. Het breekt de sfeer.
Maar door de bank genomen is dit wederom heel vet.
De Mannish Boy cover hakt er lekker in en elke versie van Power Of Soul en Loverman verwelkom ik van harte.

Lijkenpikkerij. Halfafgeronde en schetsmatige opzetjes naast inferieure versies van al veelvoudig uitgegeven materiaal. Ik geloof niet dat Jimi dit zelf had uitgebracht. De zogenaamd legendarische opnames met Stephen Stills blijken ook niet meer dan een urban myth te zijn. Rond 2008 zou er volgens het kamp Stills nog een heel album zijn en uiteindelijk verschijnen er naast de eerdere twee op Stills-uitgaves nu nog een keer twee nummers en bleek de rest niet meer dan wat geklooi in de studio te zijn.