Ik ben blij deze band te hebben ontdekt. Vooral in de USA lijken ze op korte tijd behoorlijk populair te zijn geworden. En tegelijkertijd breken er op het internet al heftige discussies los tussen voor- en tegenstanders.
De reden daarvoor zijn de overduidelijke Led Zep invloeden. Met als de uitschieter de zanger die erg dicht in de buurt van Plant komt. En hoewel hun sound onmiskenbaar is, stoor ik me er niet aan. Want ze weten er wel zeer fijne nummers mee af te leveren. Ook de twee covers zijn gewoon erg goed gedaan. Bovendien vind ik dat er op de vier nieuwe nummers van deze dubbel EP toch al wat andere invloeden doorschemeren.
Hoewel hun geluid op een zeer klassieke lijst geschoeid is, vind ik het anno 2018 tegelijkertijd zeer verfrissend klinken. En in een tijd dat classic rock een beetje pejoratief als dad rock bestempeld wordt vind ik het gewoon heel fijn om zulke jonge gasten deze muziek met zoveel vuur te zien spelen.
Ik hoop dat ze de komende jaren een wat meer eigen sound ontdekken zonder te veel af te stappen van hun invloeden. En die zanger mag voor mij gerust Plantgewijs blijven uithalen. Als je het kan moet je het ook maar gewoon doen
