James Holden & The Animal Spirits - The Animal Spirits (2017)

Op papier klinkt dat zeker tof. , maar ik vraag me hardop af of deze plaat geslaagd is in die opzet. Ik denk dat het pretentieuze van dit album het resultaat is van de kriegelige, priegelige instrumentatie die te vaak niet in dienst staat van de compositie .

Ik hoor op The Inheritors meer kriegelige, priegelige instrumentatie. Deze klinkt wat organischer en ook meer als een kloppend geheel.

Laat ik dan ook maar een van de eersten zijn die 'm de volle pond geeft. Waar aanvankelijk vooral het eerste gedeelte mij wist te bekoren, ben ik nu juist helemaal weg van de laatste nummers. Ongekend dat één persoon dit allemaal heeft weten te bedenken.

Toch maar verhoogd naar 4,5. Hoewel ik sinds het uitkomen al helemaal verslingerd ben aan The Inheritors (die sindsdien onafgebroken hoog in mijn top 10 staat), komt deze toch aardig in de buurt. Als The Inheritors het geniale ontwerp, de briljante tekening is, is deze plaat toch een soort prachtige inkleuring ervan. Each Moment Like the First, Thunder Moon Gathering, The Neverending en Go Gladly Into the Earth zijn hoogtepunten.

Met een beetje positieve wil zou dit zomaar een brug naar elektronische muziek kunnen worden voor mij. Waardeer dit album zeer en waar ik The Inheritors enige tijd geleden niet kon waarderen, gaat ook dat de goede kant op.

Als tip voor een verdere stap richting electronica zou ik dan zeggen: Floating Points.

En als je echt verzot begint te raken op James Holden, zou je terug de tijd in kunnen gaan naar zijn debuutalbum en vooral ook het mixalbum At the Controls. Al is dat wel een flinke stap (naar minimal techno).

Maar goed, ik zou zeggen geniet eerst nog even van deze en The Inheritors.

Ik heb dankzij The Neverending al een paar keer bijna mijn gehoor beschadigd. Ik kan dat nummer gewoon niet horen zonder eindeloos het volume te verhogen. Het brengt me werkelijk in hele hoge sferen.

naar aanleiding van het nieuwe album deze toch ook nog eens promoten bij het publiek.

Ik hou wel van de James Holden op dit album. Electronica Meets Jazz. Zowel op plaat als live klinkt het als één groot spontane jam-sessie.

James Holden & The Animal Spirits live at Festival BBmix 2017

Op een of andere manier doet het me ook wel aan de natuur denken. Alsof de geluiden op organische wijze in elkaar overvloeien.

met als favoriete track toch wel "Each Moment Like the First"

Goed album, er gebeurd heel veel in de tracks, er word ook een heel lekker sfeertje neergezet door James Holden. Alleen moet ik zeggen dat het na een track of 5 wel een beetje begint te vervelen. Desalniettemin knap gedaan, vele hoge uithalen van tonen, lekkere percussie en fijne spheres! Ik had zijn opvolger eerst gehoord en die ligt zeker in het verlengde van deze. Een ongeëvenaard prestatie deze 2 albums. Alleen de nummers zijn zo uniek en druk dat je t na 1 album op een dag wel ff gehoord hebt. het is nogal druk maar goed druk!!

Geschreven in de album top 100 van...:

Electronic meets jazz meets sjamanisme, of zoiets. Bezwerende muziek met fluiten om voorouders op te roepen en over het vuur te springen. Maar gelukkig zonder een greinje new age! Hieronder de associaties die deze plaat bij mij oproept:

Incantation for Inanimate Object is het intro voor deze plaat. Bezwerende stemmen wekken de boel tot leven.
Spinning Dance klinkt vervolgens als het leven zelf: alle kanten op draaiend en je hebt maar te volgen. Een gevorderde derwisj zou hier ook wel wat mee kunnen.
Pass Through the Fire begint met een oost-Afrikaans aandoende melodie. Dit is dan ook het continent waarop de mens zijn oorsprong heeft.
Each Moment Like the First heeft dan weer een kosmische sfeer: Het heelal inturen, dat is wat de mens ook altijd al graag deed. Zit er nou een einde aan of is het onbegrensd? En wat betekent dat?
The Beginning and the End Of the World klinkt groots en glijdend, tektoniek.
Op Thunder Moon Gathering lijkt de boel steeds te versnellen. De mensheid begint de controle over zichzelf kwijt te raken.
Maar de dieren zullen blijven bestaan. Hoe denkt een muis? Is een tarantula wel eens depressief? Het chaotische titelnummer geeft een inkijkje in hun kop.
The Neverending heeft een berustende sfeer. We gaan ooit dood, en dat moet je onder ogen zien.
Go Gladly into The Earth klinkt heel optimistisch. Ga maar: er staat een nieuwe generatie te trappelen. As en stof, enzo.

Aangekruist als favoriet:
1. Each Moment Like the First
2. Thunder Moon Gathering